Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Waar kan ik mij laten testen op ADD?

Ik had op een site iets over ADD gelezen en ik herkende mijzelf in ongeveer 90% van de symptomen. Ik heb ook een test gedaan op de site en daar had ik van de 9 vragen allemaal als antwoord dat het iets van ADD was. Nu wil ik me graag laten testen op ADD maar waar moet ik dat doen? Moet ik daarvoor eerst een afspraak maken met de huisarts die mij daarna doorstuurt naar een psycholoog of zo? En is er er tegen ADD te doen?
Alvast bedankt

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
in: Psyche
24.6K
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Voordat je naar de dokter rent, een advies doe deze test eens http://www.lilith.demon.nl/div/ad-test.html Verder moet je wat meer onder de mensen gaan of neem een baan in een winkel of verzorgingstehuis ook werk in een dierentuin of pretpark helpt.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@stroke33: wat heb je aan een test als er geen interpretatie van de uitslag gegeven wordt?
Dus bij hoeveel mag je van ADD gaan spreken, tevens zitten er veel vragen bij die voor jongere personen totaal niet van toepassing zijn.
(ook score ik hier zelf redelijk laag, terwijl ik normaal met ADD testen hoog score, ook met degene bij een psychotherapeut)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
9 vragen voor een testje? zou de test al niet als betrouwbaar beschouwen, laat staan de uitkomst hiervan!! elk mens zal zich nu en dan herkennen in de 'gebruiksaanwijzing' van een ADD-er, maar er komt toch echt wel wat meer bij kijken hoor. :) (zei deze ADD-er)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Er is best wat aan te doen, ook zonder drugs, want hoewel o.a. Ritalin zeker kan helpen, moet je je er niet te luchtig over doen. http://nl.wikipedia.org/wiki/ADHD
o.a. eliminatie dieet en voeding/supplementen als visolie en magnesium.
en nog meer leesvoer:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Attention_deficit_disorder Ik vind de kenmerken minder belangrijk dan de uitwerking.
Lees hier eens een stukje, als ADD-er zal je bekende dingen tegenkomen, die je niet in een kenmerkenlijstje tegenkomt.
http://www.levente.nl/hebikADD.htm Hoe oud ben je en hoe hoog is je IQ?
Vooral add-ers met een hoog IQ hebben er meer last van dan ze denken omdat ze kunnen compenseren.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@eucalypje: mijn officiële ADD test door een peut bestond uit ongeveer 10 ja/nee vragen.
Maar toen was het eigenlijk al wel duidelijk en meer testjes vond ie onzin.
Dat testje was vooral om Ritalin te kunnen gaan proberen. Jammer dat die peut weinig van Ritalin i.c.m. ADD wist. Ik heb het maar kort gebruikt, merkte er niks van, maar later mensen gesproken die het anders gebruikten en er wel wat aan hadden. (alleen op concentratie momenten, o.a. tentamens, en dan in een iets hogere dosis, maar in totaal dus minder)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
heb zelf ook ritalin, en merkte er in het begin geen hol van. nam ritalin, vrat me na een half uur tot een uur klem, viel in slaap en meer van dat soort dingen die lastig zijn bij ritalin. na een week of 3 is het pas gaan werken. het is een tijdje klooien om de dosering te vinden waar je goed op reageert. (tijden, hele pilletjes of halve etc.) ben nogal vergeetachtig, en overzicht is ook niet mijn sterkste punt (hoe logisch) dus wellicht heeft dit bij mij meegespeeld. hoe lang heb je de ritalin geprobeerd als ik vragen mag?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
8 a 9 jaar geleden, zeker een half jaar tot een jaar lang, volgens mij 10mg ritalin per dag.
Ik was er toen nog helemaal niet mee bezig, nooit geëxperimenteerd. (voor degene die dingen willen proberen, wel ff met je arts overleggen, het blijft drugs)
Het had net zo goed een placebo kunnen zijn, want echt 0,0 ervan gemerkt. Ik ben nu helemaal op de voeding kant, waar ik ook denk dat de oorzaak van AD(H)D ligt. (ook al voor de geboorte)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
erfelijkheid, voeding, werking schildklier, er zijn veel dingen die verschil uit kunnen maken en zeker niet vergeten moeten worden omdat er tóch maar een pilletje voor bestaat. ook ik ben helemaal voor andere opties dan de 'drugs' waarvan men denkt dat het een wondermiddeltje is. maareh, 10 gram methylfenidaat per dag? daar merk ik ook niets van hoor. zit met een max op 60 gr. per dag, maar in de vakantie mag ik van mezelf lekker wazig zijn en neem ik het niet of een dosering van 20 gram als ik bv naar een plek ga met meer mensen/indrukken. daarbij heeft het wel degelijk bijwerkingen (zo zweet ik me een ongeluk, ook in de winter, en merk dat mijn harslag soms even wat sneller gaat) controle is er dan ook niet voor niets, en bovendien is het een ondersteunend middel (wat mensen die er niet veel van weten niet lijken te begrijpen) daarbij nog therapie, en allerlei andere dingen om het wat makkelijker te maken. mijn kinderen krijgen geen medicatie, maar let vooral op kleurstof, suiker, flink wat bewegen, en ze niet op de huid zitten (let nu een op!! zit eens stil!!) en natuurlijk andere kleine aanpassingen. (kleine opdrachten, reminden, etc.) omega3 , magnesium, koemelk(producten) rode en gele kleurstoffen, suikers, etc. zijn ook zeker dingen die we hier in de gaten houden. wellicht dat je de onderstaande link wel boeiend vindt? voor de mensen die willen experimenteren met methylfenidaat: NIET doen!!!
voor mensen die geen AD(H)D bekabeling hebben of andere beperking waarvoor deze of soortgelijke medicatie voorgeschreven wordt door een arts is het al helemáál niet gezond. (junks verpoederen het niet voor niets om het vervolgens via een neusgat weg te hakken en te trippen) maar dat gaat voor alle medicatie op: zonder diagnose geen rommel nemen,en zelf ook niet gaan dokteren met pillen en poeders (van apotheek, drogist, smartshop, internet) als je niet weet hoe het werkt, wat het doet in je lijf, en wat bijwerkingen kunnen zijn.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
60 mg hoop ik.
Als je 60 GRAM neemt begrijp ik dat je gaat zweten ;-) Ik ben ADD (zonder H) dus effecten zijn sowieso lastiger te merken.
Voor zover ik weet is 10 mg de standaard dosering, toen ik het nam, verdiepte ik me nog niet zover in dingen. (heel misschien nam ik het wel 2 a 3 keer per dag, eigenlijk geen idee meer) Over doseringen weet ik dus weinig. Nu zou ik het niet meer willen nemen, vooral omdat ik het niet perse nodig heb en omdat ik op de natuurlijke toer ben. (dit is geen oordeel, als ik de hele dag zou stuiteren zou ik het ook weer gaan proberen) Je hebt helemaal gelijk over het experimenteren:
Ik was te onduidelijk: ALLEEN als je AD(H)D hebt en ALTIJD in overleg met een arts!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
"wellicht dat je de onderstaande link wel boeiend vindt?"
Ik zie geen link, zo maak je me wel erg nieuwsgierig.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (6)

Je eerst melden bij je huisarts met je vraag, die kan je dan doorverwijzen naar bijvoorbeeld een GGZ.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Naar de huisarts of even adressen googlen dicht bij jouw woonplaats!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Stap 1 verwijsbrief halen halen

Daarna kun je naar verschillende instellingen.
Bij psyq kun je meestal snellet terecht maar zit niet in alle woonplaatsen
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
hier in apeldoorn ziten ze wel :) enkel lof over psyq (aldus mijn ervaring)
Je huisarts kan je doorverwijzen, dat zal veelal naar de tweedelijns GGZ zijn. De meeste grotere GGZ-instellingen hebben genoeg mensen in huis die ervaring hebben met ADD en ADHD-patiënten.

Of er iets tegen te doen is? Als je echt ADHD (in de DSM is wat door veel mensen ADD wordt genoemd, een subtype van ADHD) hebt, dan kun je daar strikt genomen niet van genezen. Ik zeg 'strikt genomen', omdat vaak verondersteld wordt dat ADHD een aangeboren hersenafwijking is. Maar eigenlijk weten we niet precies wat deze klachten veroorzaakt, en in de praktijk komt het vaak genoeg voor dat mensen die deze diagnose krijgen, toch enige jaren later deze klachten niet meer hebben. Of dat is omdat er een onjuiste diagnose is gesteld of dat ze werkelijk genezen zijn van ADHD, zullen we pas kunnen weten als er een biologische marker wordt gevonden voor ADHD.

Maar goed, ik dwaal af. Het is zeker wel mogelijk om minder last te krijgen van je klachten. Door middel van gedragstherapie en goede begeleiding kun je leren om beter structuur aan te brengen in je leven. Ook kunnen meditatie en ontspanningsoefeningen soms helpen om je beter te kunnen concentreren. Maar voor een groot deel zal het neerkomen op 'leren leven met'. Gelukkig zijn er hulpverleners die hier veel ervaring mee hebben, en die soms ook uit eigen ervaring mee kunnen praten. Daarnaast bieden veel GGZ-instellingen groepstherapie aan voor mensen die pas gediagnosticeerd zijn met AD(H)D, waar je kunt leren van de ervaringen en adviezen van anderen.

Soms wordt er ook medicatie voorgeschreven, dat zijn dan stimulantia zoals methylfenidaat (ritalin, concerta) of dexamphetamine, of als alternatief strattera. Dit zijn middelen die bij kortdurend gebruik vaak goed helpen om de concentratie en eventuele gedragsproblemen te verbeteren, maar de effectiviteit ervan bij langdurig gebruik is volgens diverse onderzoeken twijfelachtig. Hoewel het advies is voor psychiaters om medicatie alleen bij patiënten met ernstige problematiek voor te schrijven, is het tegenwoordig vaak een standaard onderdeel van de behandeling. Daar kun je van alles van vinden, en persoonlijk vind ik dat een zorgelijke ontwikkeling, maar ik wil je slechts als advies meegeven om er in elk geval goed over na te denken als je medicatie aangeraden krijgt voor je klachten. Weeg voor- en nadelen goed tegen elkaar af, vraag eventueel om een placebo-test, dat wordt vaker gedaan bij deze middelen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
puur ter aanvullende info zoals ik deze herken:
combi's zijn ook mogelijk hebben ze verteld toen ik mijn diagnose kreeg. zo is er ADHD, AD/HD en ADD eerste versie is o.a. druk gedrag, 2e is een combinatie, en 3e is ADHD met overwegend ADD. mijn zoontje is de adhd-er met o.a. chronische stuiterfactor. dat drukke naar buiten is m.i. het enige verschil met ADD. mooi antwoord +1!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik vind juist dat (alleen) ADD juist iets heel anders is dan (alleen) ADHD. (een combi is wel mogelijk) Vooral in persoonlijkheid zit verschil, maar dat is lastig in een DSM lijstje te zetten. (ik vind het dus eigenlijk een lelijk antwoord, maar wel waardevol dus +)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
De DSM kent drie subtyperingen voor ADHD: overwegend onoplettend, overwegend hyperactief/impulsief, en gecombineerd. Overwegend onoplettend is wat men ook wel ADD noemt. Nu ben ik de laatste om te zeggen dat de DSM heilig is, maar ik hecht in elk geval meer waarde aan de officiële criteria dan aan dat wat de lekenpers ervan maakt. En Jack: er is wel eens iets beschreven over persoonlijkheidstrekken bij ADHD'ers, dat weet ik, al heb ik me er nooit erg in verdiept. Maar zijn er ook duidelijk verschillen beschreven over de subtypen heen? Dat is wel interessant, heb je eventueel een link voor me?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dat "lelijke" ging alleen over het DSM stukje. (ik ben er niet zoveel meer mee bezig, voor mij persoonlijk is het een afgerond verhaal, dit is het resultaat van een google sessie)
http://www.artkeyology.nl/verschil-add-adhd.html
http://artikelen.foobie.nl/leven/add-adhd-de-verschillen-belemmeringen-en-uitdagingen/ Maar je kan verder denken, wat is er eerst. (kip-ei)
Hoeveel van het gedrag/persoonlijkheid wordt veroorzaakt door ADD?
En wat is eigen persoonlijkheid en wat is AD(H)D?
Want natuurlijk is er ook verschil tussen ADD-ers. Misschien een beetje vaag, wat ik vooral bedoel is wat is echt ADD en wat is compensatiegedrag.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
graag wil ik je op de hoogte brengen van een (iets) andere benadering : http://ppcnpc.nl/?Theoretisch_Compendium_%231:ADHD Zelf ben ik van mening dat er meer mensen met AD(H)D zijn dan we op dit moment nog denken. Methylfenidaat voor volwassenen werkt in ongeveer 50% van de gevallen. Nogal wat mensen met ADD in combinatie met een bovengemiddeld IQ krijgen daar op latere leeftijd veel last van. Erg vaak is dit te koppelen aan verslavingsgedrag of depressiviteit. Het is jammer dat het symptoom als diagnose gesteld wordt dan.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ben zelf een ADHDer met overwegend ADD, net als mijn dochter. mijn zoontje is een ADHD-er (hoezo erfelijk?) maar we hebben verdraaid veel van elkaar weg (afgezien van de stuiterfactor dus) omdat mijn zoontje zo druk en fluitend door het leven gaat zou je niet zeggen dat ie stilstaat bij de 'dingen des levens', maar hij is enorm gevoelig net als mijn meid (faalangst, overdone gevoel voor rechtvaardigheid etc.) waar zitten hem volgens jou de (concrete) verschillen in karakter in als ik vragen mag Jackd?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@Hansppc:
Methylfenidaat werkt bij ADD een stuk slechter dan bij ADHD. Ook doet het meer, het haalt het "leuke" eruit, alles wordt vlakker.
De stof en de werking is vergelijkbaar met XTC en speed. Over de lange termijn effecten, vooral bij jonge kinderen is weinig onderzoek. Maar zou jij kinderen elke dag een lage dosis speed geven?
Het werkt wel en kinderen die echt last hebben van hun ADHD hebben er zeker baat bij.
Een mooie tussenvorm vind ik het om kinderen zelf hun dosering te laten bepalen. (natuurlijk met een maximum)
Of wel tijdens schooldagen en niet in het weekend. Het eliminatiedieet haalt een resultaat dat van 60% van de personen meer dan 50% verbetering zien.
http://nl.wikipedia.org/wiki/ADHD#Eliminatiedieet
Als de 2 onderzoeken kloppen, dan werkt het dus beter, zonder bijwerkingen en goedkoper. Hoe zie je de koppeling met verslavingsgedrag of depressiviteit?
Ben het gedeeltelijk met je eens, maar het is ook een van de problemen bij langdurig Methylfenidaat gebruik.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@ eucalypje:
Je mag alles vragen. (hierover dan :-)
Je kan dit soort dingen eigenlijk niet persoonlijk zien, maar dat doen we toch. Ik zelf denk dat ik alleen ADD-er ben, er zit niks van ADHD in, maar ook ik voldoe niet 100% aan de verschillen lijstjes, die ik gegeven heb. Ik zie in mijn karakter wel overeenkomsten met andere ADD-ers niet met ADHD-ers. Lekker bevooroordeeld dus, maar dat geld voor iedereen die maar een paar gevallen kent.
Daarnaast is het met jonge kinderen lastig, zelfs als moeder zie je misschien niet alles. Het kan een combinatie van ADD en ADHD zijn en je weet niet wat je kinderen van elkaar en van jouw overnemen. Ik zeg dit niet om mezelf in te dekken, het is gewoon zeer lastig. Ik kan je alleen adviseren om de informatie te gebruiken die bij jullie past en mij dus fijn te laten praten als je er niks aan hebt.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@Jack: zo'n lijstje met symptomen zegt mij niet zoveel, ik heb liever de resultaten van gevalideerde vragenlijsten. Maar inderdaad is het onderscheid zeer lastig te maken: eigenschappen zijn eigenschappen, en het is nu eenmaal niet mogelijk om een 'pure' karaktereigenschap te meten door de stoornis even 'uit te zetten'. Maar dat hoeft m.i. ook niet: dit soort aandoeningen zijn deel van hoe je bent en wie je bent, en zo moet je ze volgens mij ook zien. Anders vergeet je ook al gauw de mens achter de AD(H)D, en ben je alleen maar een stoornis aan het behandelen zonder te kijken naar de individuele verschillen, problemen, eigenschappen, krachten en zwaktes.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verschillen van de effectiviteit van medicatie over subtypen is mij niet bekend, in tegendeel zelfs. In diverse onderzoeken (en dat zijn er niet zomaar twee of drie!) zijn geen verschillen gevonden. Wél is het effect bij gecombineerde en hyperactieve/impulsieve ADHD groter voor wat betreft agressiviteit en hyperactiviteit, maar die twee symptomen zijn dan ook in veel mindere mate aanwezig bij het onoplettende subtype. Als je de resultaten controleert voor symptomen bij baseline, zijn er volgens mij geen verschillen. Dat geldt niet alleen voor methylfenidaat, maar voor een heel aantal stimulantia waarvan er een aantal niet eens geregistreerd staan in Nederland. Maar goed, wat willen we ook? Het verschil in werking tussen gezonde proefpersonen en ADHD'ers is niet eens echt meetbaar. Want hoe vaak er ook gezegd wordt dat ritalin en consorten anders werken in het brein van ADHD'ers dan van gezonde mensen, allerlei onderzoeken laten precies het tegenovergestelde zien. Ook gezonde proefpersonen kunnen zich beter concentreren, zijn minder agressief en meer gefocust, en halen betere cijfers als ze Ritalin gebruiken. Dat is ook precies het lastige aan dit middel, vind ik. Vaak hoor ik mensen beweren dat ze "zich echt beter kunnen concentreren", of dat "hun kinderen hogere cijfers halen met Ritalin", en wordt dat dan aangehaald als 'bewijs' voor de stoornis en de noodzaak van de medicatie. Ik vind dat het onderscheid tussen 'performance enhancement' en het daadwerkelijk behandelen van een stoornis intussen heel vaag aan het worden is. En bij ernstig disfunctioneren of subjectief lijden vind ik het PRIMA dat een dergelijk middel wordt voorgeschreven - nog los trouwens van de vraag of iemand nu een stoornis heeft of niet. Soms is er nu eenmaal niets mis met een flink potje symptoombestrijding. Ik ben ook bere-gelukkig met mijn pijnmedicatie. Maar dat tegenwoordig het receptenblok al klaarligt als iemand bij de psychiater komt met de vraag "of hij misschien ADHD heeft", dat vind ik echt ontzettend zorgelijk.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dat lijstje was alleen voor de emotionele/karakter verschillen. (ik zie niet wat je precies zou willen en of dat wel bestaat)
Helemaal met je eens dat het bij een individu en de behandeling om de persoon moet gaan. Je bent wie je bent, nu kijken wat je ermee kan en wil en wat niet. Als we meer theoretisch en naar het geheel kijken dan zijn de verschillen wel interessant, vooral als we naar de oorzaak gaan kijken en naar een algemene behandeling, want als er perse een stempel op moet, dan liever wel de goeie. (liever geen stempels hoor) Over de onderzoeken:
Daar heb ik steeds minder mee, vooral medicijn onderzoek, omdat de makers van de medicijnen een veel te grote invloed hebben, vaak is het zelfs hun eigen onderzoek.
Naar gevaren van medicijnen wordt veel te weinig gekeken en soms zelfs verzwegen.
Over de oorzaak wordt al helemaal niet gesproken, het is alleen maar symptoombestrijding. Wat wel nodig als zolang er niks beters is.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik bedoel dat dat lijstje een beschrijving is, terwijl er niet bij staat hoe die beschrijving verkregen is. Zijn dat eigen observaties, zijn dat ideeën van degene die het schrijft, of zijn het verschillen die gemeten zijn met gevalideerde vragenlijsten bij een representatieve en voldoende grote steekproef? Dan zou ik graag het bijbehorende onderzoeksartikel lezen, en niet een globale samenvatting van een deel van de mogelijke conclusies van de studie. En medicijnonderzoek: ja, je moet oppassen. Altijd goed kijken hoe het onderzoek is opgezet, en vooral wie de auteurs zijn en wie het financiert. Maar er zijn intussen ook genoeg onafhankelijke onderzoeken gedaan naar methylfenidaat hoor. De belangen van de industrie zijn daarin niet groot meer, aangezien het patent allang verlopen is en merkloze methylfenidaat eigenlijk gewoon geen drol kost. En ik ben er wel van overtuigd dat we uit al die onderzoeken wel een conclusie kunnen trekken, zeker omdat er echt veel onderzoek naar is gedaan: methylfenidaat werkt best goed bij het merendeel van de patiënten. Maar op lange termijn is het effect zo goed als nul. En dan hebben we het nog niet over de bijwerkingen, waardoor heel veel mensen afhaken, en over het feit dat niet bekend is wat de lange-termijn effecten zijn op het brein van kinderen die nog in ontwikkeling zijn. En nogmaals: ik ben niet anti-, maar ik vind wel dat je bij élk middel de bijwerkingen goed moet afwegen tegen de voordelen. En als die voordelen bij een hele grote groep patiënten nogal twijfelachtig zijn, slaat de balans al snel om.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik zie hem en nee, meer heb ik niet (meer). Verder wel met je eens, alleen denk ik gewoon wat alternatiever en minder genuanceerd. Een voorbeeld:
Een basisschool waar ze ieder jaar naar een prehistorisch kamp gaan.
Een paar dagen in het bos, zonder snoep, frisdrank, dus ook geen kleur en smaakstoffen. Maar ook geen duf schoolgebouw, minder straling, enzovoorts. Ook een totaal andere daginvulling. Er zitten meestal wel 1 of 2 ADHD-ers in de groep. Die hebben daar veel minder last.
Ook als je het vergelijkt met een sportdag.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Volgens mij zitten we voor een deel wel op één lijn. Een groot deel van de kinderen die met ADHD gediagnosticeerd worden, kunnen geen vijftien minuten stilzitten op school of tijdens het eten. Maar tijdens een spelletje, het uitoefenen van hun hobby of tijdens gamen, vertonen ze helemaal dat drukke gedrag niet. Nu zie ik heus wel het verschil tussen een situatie met weinig prikkels en een situatie met veel prikkels wat een deel van dat verschil zou kunnen verklaren, maar ik ben er ook van overtuigd dat er veel overdiagnostiek plaatsvindt. Eigenlijk weet ik dat wel zeker, pas nog een presentatie bijgewoond van iemand die wat onderzoeken had uitgevoerd. Onderdiagnostiek komt trouwens óók voor bij AD(H)D. Ja, ik probeer inderdaad graag genuanceerd naar dingen te kijken geloof ik. Maar er zijn dingen niet helemaal OK in hoe er met ADHD wordt omgegaan en hoe erover wordt gedacht. De dopamine-hypothese is bijvoorbeeld alles behalve bewezen, en toch kom je zelfs in pseudo-wetenschappelijke artikelen heel vaak de stelling tegen dat ADHD veroorzaakt zou worden door een tekort aan dopamine. Terwijl de wetenschappelijke bewijzen daarvoor wel zéér mager zijn. Als we alles wat druk of ongeconcentreerd is gaan benoemen als ADHD, doen we niet alleen tekort aan die gezonde kinderen uit jouw voorbeeld die gewoon vaker buiten zouden moeten spelen, maar óók aan die kinderen en volwassenen die écht ernstige concentratie- en hyperactiviteitsproblemen hebben en daar fors door beperkt worden, en die nu over één kam geschoren worden met al die jongetjes van 6 die gedrag vertonen dat de ouders als 'lastig' ervaren, maar wat heel normaal is voor jongetjes van die leeftijd.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Volgens mij was mijn eerste reactie een nuance over DSM.
Ik ben ook zeker van de nuances. (ja, ik spreek mezelf nu een beetje tegen) Maar iets ongenuanceerde: een lastig jongetje van 6 (die zelfs nergens last van heeft) drogeren is kindermishandeling, door de ouders en zeker door de arts.
(bij de ouders zit een informatie probleem) De kinderen uit mijn voorbeeld zijn echte ADHD-ers, die ook met medicatie nog klachten overhouden en "ïneens" een deel van hun klachten kwijt zijn.
Eigenlijk krijgen ze tijdens het kamp een soort van eliminatiedieet.
http://www.nieuwsvoordietisten.nl/nieuws/nieuws/article/eliminatiedieet-gunstig-bij-adhd/
"Bij 64% van de kinderen was na het volgen van het dieet geen sprake meer van ADHD" Dus nog een keer ongenuanceerd: drogeren zonder eerst een eliminatiedieet te doen is .. (in ieder geval zeer fout)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Jackd las even een reactie over methylfenidaat bij een ADD-er, maar zelf ervaar ik het anders dan jij omschrijft. ik ben juist meer gericht op de buitenwereld, kan alle impulsen en indrukken beter aan, voel me rustiger en wakkerder. alle ruis, en de drukte in mijn kop verdwijnt naar de achtergrond. krijg meer zin om dingen te ondernemen, en ben in feite een stuk gezelliger voor de buitenwereld als ik 'onder invloed' ben. ;-)) zo kan het dus ook, ik ervaar het als prettig, en zeker niet als een afgestompte toestand zoals ik je tekst op mij persoonlijk overkwam. (kan dus heel goed aan mij liggen hoor) ;-)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
(vervolg) bedankt voor je reactie op mijn nieuwsgierige vraag hoe jij de dingen ziet. laat je dus niet lekker praten, maar vind alles het overwegen en op zijn minst het overdenken waard. van de ene kant kunnen kenmerken van adhd (gooi het even onder 1 noemer voor het gemak) welke elke persoon wel in mindere of meerdere mate herkent een resultaat zijn van opvoeding. het kan idd zijn dat ik door mijn bekabeling niet alles doorheb, of het verkeerd zie puur omdat ik vanuit mijn eigen ervaringen, gedachten, gevoel etc. dingen intrepeteer (zoals elk ander persoon, met een al dan niet beperkt 'referentiekader') feit is dat ik vanaf dat mijn meid 1 jaar was ik zo enorm veel herkende van haar in mezelf, en al heel vroeg op school aangaf dat er iets scheef zat wat een heftige uitwerking op haar had. zelf wist ik nog niet dat ADD bestond, maar kon het wel benoemen. na jarenlang dingen te hebben aangekaart, zijn er onderzoeken gekomen en heb ik zelf ook e.e.a. ondernomen. de dame bleek een faalangst te hebben (anderen vonden haar een haaibaai) het rechtvaardigheidsgevoel wat ze heel sterk heeft schoof men onder de noemer 'boeial'.
het slecht lezen als 'boeit haar niet' heet nu dyslectie.
het snel van de kaart zijn en geprikkeld reageren heet nu 'overprikkeld' zijn.
het niet opletten heet nu concentratie stoornis. slecht kunnen rekenen staat op het lijstje van 'nader te onderzoeken' (heb zelf dyscalculie en met automatiseren lopen dingen niet lekker bij haar) en voor de mensen die (nog steeds!) denken dat het een modeziekte is (zo mis ik een bepaald antwoord bij de vragen overigens) ze verschuilt zich er NIET achter. juist veel oefenen, korte opdrachten, extra werk mee naar huis, werken met bv kleurtjes om dingen te omcirkelen zodat het geen lap info is zijn kleine dingen die prima helpen. hierdoor krijgt ze meer zekerheid, en is meer gemotiveerd.
tussendoor even naar de juf om haar werk te laten zien (zit ze nog op het goede pad, heeft ze uitleg nodig, of een complimentje om vervolgens de concentratie weer makkelijker op te kunnen pakken en verder te werken) dus wat mij persoonlijk betreft: lang leven het LABEL, de noemer waar het onder valt, want we weten wat het is en kunnen er op een voor haar gepaste manier aan werken.
en sorry, maar heb maling aan mensen die dit niet kunnen snappen maar hier wéll keihard een oordeel over hebben. ;-)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@lies
wat betreft het aldoor stuiteren en het opeens wel lang stil kunnen zitten (zie je wel, ze KUNNEN het wél!!) heb je weleens gedacht aan een hyperfocus wat het eventueel zou kunnen verklaren? zo kunnen deze kinderen niet/heel moeilijk stof tot zich nemen wat hun niet kan boeien, maar als je iets verteld wat ze wel enorm boeiend vinden dan heb je ineens een enorm leergierig kind voor je staan. hoe denk jij hierover?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@ eucalypje: precies de verschillen die wij zien, maken het zo lastig om het op een forum over persoonlijke situaties te hebben. Wat jij een LABEL noemt, noem ik liever een goeie diagnose, ofwel informatie over jezelf. Daar ben ik helemaal voor. Als ik zelf 10 jaar geleden over ADD geweten had wat ik nu weet was in ieder geval mijn studieschuld een stuk lager geweest.. (maar ik ben blij met hoe ik nu ben hoor, dus ik hoef niet terug in de tijd)
Die maling herken ik en had ik vroeger graag wat beter kunnen onderbouwen. Verder fijn/goed om je verhaal te lezen.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@Eucalypje: ik ben bekend met de term hyperfocus, maar wetenschappelijk gezien is het een nogal problematisch begrip. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat het niet zou bestaan, maar meer dat niemand weet wat het is en of het in verhoogde mate voorkomt bij ADHD'ers. Er bestaat geen enkele wetenschappelijke definitie van de term, en het is ook niet meetbaar. Dus wanneer spreek je van hyperfocus? Dat weten we niet. Is datgene wat patiënten rapporteren als hyperfocus deel van de aandoening, of is het meer dat er op dat moment factoren zijn waardoor zij zich in een normále mate kunnen concentreren, en dat ze zich daarom ineens heel gefocust voelen? En als er een instrument wordt uitgevonden waarmee dit verschijnsel meetbaar is, zou dan blijken dat het alleen - of vooral - voorkomt bij mensen met ADHD, of ook in de 'normale' populatie? Ook dát weten we niet. De concentratie van élk mens schommelt immers door factoren als vermoeidheid, motivatie, afleidende factoren, leeftijd, conditie, emotioneel welbevinden, en nog veel meer. Het zou kunnen dat dat spectrum van weinig tot veel concentratie wat extremer is bij ADHD'ers, maar zelfs de ongeconcentreerdheid bij ADHD is moeilijk meetbaar gebleken: er zijn onderzoeken waarbij met neuropsychologische tests bij ADHD een opvallend foutenpatroon of gevonden wordt dat duidt op stoornissen met geheugen of aandacht, maar er zijn ook onderzoeken uitgevoerd waarbij geen significante neuropsychologische verschillen werden gevonden met een gezonde controlegroep. Het blijven dus begrippen die moeilijk meetbaar zijn. (hieronder deel II)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Deel II:
Als een kind zich probleemloos lang kan concentreren op iets wat hij interessant of leuk vind, maar zich niet kan concentreren op iets wat niet boeit, dan vraag ik mij inderdaad af of ADHD wel altijd de passende diagnose is. Ik zou me voor kunnen stellen dat het ook kan zijn dat het kind dan bijvoorbeeld onder zijn niveau wordt aangesproken op school, of dat het gewoon een iets andere leermanier heeft dan sommige andere kinderen. Het onderwijs is in de afgelopen jaren extreem gefeminiseerd, en opvallend genoeg zijn het vooral de jongetjes die problemen hebben op school. Daarbij vind ik het volstrekt normaal dat een kind van 10 zich niet kan focussen op iets wat hij niet interessant of leuk vindt. Ik denk dat er weinig mensen zijn die zichzelf ertoe kunnen zetten om lange tijd geconcentreerd te blijven op iets wat ze ontzettend saai vinden. Dus opnieuw: wanneer een kind zich alléén niet kan concentreren op dingen die hij niet interessant vindt, dan twijfel ik aan de diagnose van ADHD. Ik denk dat ook niet dat een kind zelf veel last heeft van een dergelijke 'stoornis', maar dat dat veel meer zit in de interactie met de omgeving. Als een kind zich onmogelijk kan concentreren op iets waar hij of zij zich graag op WIL concentreren, dán wordt het natuurlijk enorm frustrerend, en dán zou er sprake kunnen zijn van een stoornis. Zelfs voor de DSM is 'aanzienlijk subjectief lijden' (óf aantoonbare en aanzienlijke beperkingen in het functioneren) een voorwaarde voor het mogen stellen van bijna élke diagnose.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
(alleen een leuk voorbeeldje, verder zal ik niks zeggen ;-)
Hyperfocus:
Een leuk meisje zien aan de andere kant van de sportkantine en haar gesprek kunnen volgen, terwijl je niet doorhebt dat degene die naast je zit het tegen jouw heeft. (zonder controle te hebben over de hyperfocus, want toen iemand mij aanstootte kon ik het niet opnieuw opwekken)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik vind het wel een interessant fenomeen, en omdat het zo vaak beschreven wordt door patiënten met ADHD, zou het best zinnig zijn om daar eens een pilot-study over op te zetten. Dan zul je alleen eerst op de één of andere manier een meetinstrument moeten valideren, en dat is nogal lastig met een psychologisch fenomeen waarvan veel mensen rapporteren dat ze er geen controle over hebben. Maar Jack: als het voorbeeld wat jij beschrijft specifiek is voor ADHD, dan heb ik ook ADHD. (Wat ik - voor alle duidelijkheid - niet heb.) Ik kan ook enorm gefocust zijn op één ding, en me dan totaal niet bewust zijn van wat er om me heen gebeurt. Terwijl ik me op andere momenten totaal niet kan concentreren, en bijvoorbeeld bezig moet zien te blijven door op m'n stoel te wiebelen, ergens op te knabbelen of andere dingen tegelijk te doen om niet in slaap te vallen tijdens het studeren. Dat heeft bij mij een totaal andere oorzaak dan een aandachtstekortstoornis. Just saying: het blijft een ongrijpbaar fenomeen, die hyperfocus. Niemand weet wat het is, wanneer je ervan kunt spreken, hoe het veroorzaakt wordt, of het specifiek is voor ADHD, en of het überhaupt bestaat als apart fenomeen of meer een normale status van geconcentreerdheid is.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dat voorbeeld is van 20 jaar geleden en ik kan het me nog steeds goed herinneren, het kwam bijna bovennatuurlijk over. Toen de focus voorbij was, was er ineens veel lawaai om me heen. (dit voorbeeld is misschien iets te extreem) Ik zie een concentratie probleem als je je ergens op wilt concentreren maar dat het niet lukt. (dat is dan dus frustrerend, want de wil om te leren is er, je zit dan uren voor niks achter je boeken en dat dus eigenlijk altijd) Hyperfocus schijnt er vooral te zijn als er een oprechte interesse is.
Bij mij is er ook zoiets als er veel stress is, leren voor een tentamen lukte eigenlijk pas op het laatste moment, dan kon er bij mij in uren net zoveel informatie in, waar andere dagen over deden.
Al in de 2e klas vwo, betekende dat dus dat het pas rond 24:00 een beetje begon te lopen, doorgaan totdat het erin zat en dan afhankelijk van de tijd van het tentamen soms zeer kort slapen. Vaak maar 3 uur en dan vlak ervoor nog snel alles doornemen.
Bij mij was het dus geen stoere praat als ik de dag van tevoren zei dat ik nog bijna niks gedaan had, het grootste deel van de stof had ik dan nog niet eens ingezien. Je zou dus de hoeveelheid informatie die verwerkt kan worden kunnen meten.
Maar ja, tijdens een pilot-study waarin ik geen oprechte interesse heb, zal het voor mij lastig worden. NB: dit is wat voor mij hyperfocus betekend, ik zie het ook wel breder uitgelegd worden, tot zelfs het op maar 1 onderwerp in je leven kunnen concentreren. (voor mij is het iets kortdurends)
als eerste kun je wellicht een aardige indicatie krijgen door de test op internet te doen. PsyQ heeft een goede test on line staan. Deze heb ik als bron opgenomen.

Daarna is het aan jou om met de uitslag van deze test contact op te nemen met de huisarts om een doorverwijzing te krijgen naar een instelling of psychiater die hierover uitsluitsel kan geven.

50% van de volwassenen met de diagnose ADD kan worden geholpen met een eenvoudig medicijn dat een psychiater kan voorschrijven. De andere 50% kan zeer goed geholpen worden met een goede begeleiding door een therapeut.
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Het simpelste antwoord: Ga naar het ziekenhuis naar de psychologische afdeling en een psychologe test je wel.
Ik heb het ook gedaan. Vertrouw geen andere testen.
Maar... je moet wel betalen!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image