Is het ADD of gewoon de puberteit?

Hoi,

Zoals jij het verteld klinkt het in mijn oren ook als ADD, mijn vriend heeft laatst ook ontdekt dat hij het heeft. Hij heeft toevallig ook dezelfde site bekeken die jij noemt en herkende zichzelf ook in bijna alles.

Als ik jou was, zou ik gewoon die test laten afnemen bij de psychiater. Probeer even niet aan je moeder te denken en wat zij vind (ook al is dat soms moeilijk...). Als jij niet lekker in je vel zit hierdoor, gaan jij en je lijf voor!

Er zijn zoveel stoornissen bekend en velen hebben een comorbiditeit met elkaar. Vele aandoeningen hebben veel van deze symptomen. Als je het wilt weten moet je het laten onderzoeken. Als de psycholoog het niet weet ga je verder. Je voelt dat het je dwars zit, je hebt er last van dan moet je je door niemand laten weerhouden om erachter te komen wat het is. Misschien is het alleen de puberteit, maar het kan er al langer zitten en wordt je er nu je rijper wordt bewust van. Alleen een uitgebreide analise van een psycholoog en als deze er niet uitkomt de psychiater, en niet alleen een paar testjes doen maar ook vragenlijsten en gesprekken kunnen een uiteindelijke diagnose opleveren. De psychiater denkt echt niet dat je een meelopende puber bent hoor, die ziet iemand met problemen als een patiënt en wil dan ook weten waarom jij zo voelt. Het is zijn vak en een patiënt blijft ook voor hem altijd een uitdaging omdat je het niet aan iemand ziet, maar de psyche moet doorspitten.

Kijk eens op deze site;
http://www.psycholoogalmere.nl/categoryblog/38-test-vragenlijst-adhd-add

Hierop staan diverse tests/vragenlijsten die ook door bijv. psychiaters gebruikt worden. Je kunt zodoende jezelf eens uitgebreid testen. Is sowieso wel een nuttige site.
Ik wens je wijsheid en doe er iets mee!

ADD is tegenwoordig HET woord. En wordt te makkelijk gegeven aan kinderen en volwassen. Lekker een stickertje ergens opplakken dan weet iedereen hoe ze jou moeten behandelen... maar wat voor een gevolgen heeft dat voor de persoon in kwestie.... vaak gaat deze gebukt onder een stigma.

Maar als ik jou verhaal zo lees zou ik denken dat het gewoon jou persoonlijkheid is. en daarbij heb je nu last van de pubertijd en die vervelende hormonen leiden je gewoon heel erg af.... welke puber heeft dat niet?

Kijk je hebt een VWO niveau.. dus je weet hoe je moet denken. Alleen werkt jouw denkproces iets anders... denk je verder door... bekijk je het probleem van meerdere kanten...?
Door de druk van buitenaf voel je je alsof je tekort schiet, je denkt niet snel genoeg of kan niet adrem reageren.
Maar dat ben jij.... zo werk jij. neem af en toe een stap terug dan kan je weer adem halen.

Dat die psycholoog niet direct een conclusie, zegt al genoeg, Je vinkt niet genoeg boxen aan om ADD bestempeld te worden.

Maar als je hulp nodig heb met het omgaan met je gevoel en gedachtestromen, probeer eens een haptonoom.
Heeft mij heel erg geholpen. Want ik had ook dezelfde issues als jij.
Je kan ook eens kijken naar lezingen van Helen Fisher.
zij legt de persoonlijkheidstypen heel goed en begrijpelijk uit.

Maakt het uit of je die stempel wel of niet krijgt? Als ik die symptomen lees dan slaan ze werkelijk allemaal op mij. Ik heb ook zeer veel symptomen van Asperger (soort autisme). En ik heel altijd erg veel moeite gehad met spelling en lezen (nooit getest op dyslectie). En heb geen behoefte aan diagnoses.

Je bent misschien een dromer met veel fantasie, creativiteit maar met concentratieproblemen. Ik ook maar ik voel me er echt niet minder om. Ok het is fijn om herkenbare dingen te lezen, maar je kan altijd naar een ADD lotgenotenforum en daar kan je ook prima je verhaal kwijt zonder ADD te hebben maar wel dezelfde symptomen/klachten hebben.

Wil je een excuus hebben? Want dat krijg je later ook niet als je een baan zoekt. Je zal je aan moeten passen maar je hebt wel veel logica en creativiteit, dat is weer een voordeel.

Zo is iedereen in de wereld anders en heeft iedere moeite met andere dingen.

Ga naar de psychiater want die denkt echt NIET dat je een meelopend pubertje bent die zich aanstelt zoals je zelf zegt.
Deze mensen zijn hier voor opgeleid en hebben het beste met je voor, ook zijn zij degene die je verder op weg kunnen helpen.
Je bent zelf al een heel eind op de goede weg doordat je al naar een psycholoog bent geweest!
Laat je dan nu alsjeblieft niet beinvloeden door de twijfel van anderen,het gaat om jou,niet om hen!!

Heel veel sterkte
Groet vlindertje

Klinkt herkenbaar. Ik was ook altijd dromerig enzo. Ik denk echter wel dat je voor je leeftijd op een buitengewoon zelfreflecterende manier met jezelf bezig bent. Dat hoort zeker niet bij de puberteit. Ik vraag me ook af hoe je erachter bent gekomen dat je kenmerken van ADD hebt of zou hebben. Vergeet niet dat we allemaal kenmerken van stoornissen hebben, maar dat dat niet betekent dat iedereen zo'n stoornis heeft. Ik heb bv. een naar melancholie neigende gemiddelde aard en stemming maar dat betekent niet dat ik zwaar depressief ben. Ik kan door mijn stemming heen ook hartelijk om een comedy lachen. Snap je wat ik bedoel? Heb je je IQ wel eens laten testen? En ben je wel eens voor jezelf nagegaan door welke gedachten je word afgeleid?

Ik vermoed dat toch de puberteit een rol speelt, naast een waarschijnlijk vrij hoog IQ. Kenmerkend voor puberteit is, dat de hersenen onregelmatig groeien (het ene hersendeel groeit in de ene periode sterker dan het andere). Het kan zijn dat bepaalde hersengebieden bij jou gemiddeld harder gegroeid zijn dan bij klas/leeftijdsgenoten.

Ik heb zelf ook ADD, op de basisschool vroegen ze zich altijd af wat er mis met mij was omdat ik altijd zo dromerig was en afgeleid door alles.
Ook dachten ze dat ik lui was omdat ik meer tijd nodig had om dingen af te krijgen.
Door de vele prikkels die ik binnen krijgen zat ik regelmatig aan van alles te friemelen of aan mijn hoofd te krabben tot in groep 6 en ze mij hadden laten testen (door verwijzing van huisarts) en er uit gekomen dat ik ADD had.
Misschien herken je hier ook dingen in, en ze zullen echt niet denken dat je je aanstelt want die mensen zijn opgeleid om je te helpen en niet om je af te kraken.

Ik heb zelf ADD. Geconstateerd door diverse specialisten. ADD en ADHD wordt tegenwoordig snel bij iemand als een stempel opgelegd. Ik ben van mening dat je dat niet bij jezelf kan diagnosticeren. Je doet er goed aan om naar de psychiater te gaan. Ookal is er een andere of geen diagnose. Je weet t voor jezelf wel zeker dan! succes!!

De hoofdvraag is: heb je er LAST van? Belemmert het jou bij je dagelijkse dingen? Heb je het gevoel dat je een deel van je leven mist omdat je 'afwezig' bent? Dat je overal buiten valt omdat mensen jou niet begrijpen (en pas op met dit laatste, want geloof me: bijna alle pubers denken dit)?

Goed, je bent traag, maar voor mij geeft het feit dat je het bovenstaande verhaal samenhangend en doordacht kunt opschrijven, al bijna aan dat je geen ADD hebt. De ADD'ers die ik ken, kunnen echt geen 5 minuten hun aandacht bij het zelfde houden en schieten in hun teksten ook van de hak op de tak. Heeft het je veel moeite gekost om deze vraag samenhangend op te schrijven? Zo nee: dan zou ik het voorlopig maar gewoon op de puberteit houden.

Dromerigheid en wegvluchten in je eigen wereldje is helemaal niet bijzonder voor een puber, zo lang het hem niet belemmert in de dagelijkse dingen.

Wat je eens zou kunnen proberen, is om visolietabletten te slikken. Daarvan wordt gezegd dat ze een positieve uitwerking hebben op het concentratievermogen.

Je zal de hulpverleners moeten vertrouwen als zij zeggen dat je het niet hebt. Zij zijn daar echt wel in gespecialiseerd en hebben er jarenlange studies voor gedaan. De psychiater denkt zelden in termen van: 'aanstellen" al zal daar vast wel een moeilijke dure term voor zijn. Hij of zei is om jou te helpen, wat je ook wel of niet hebt.

besef dat als je een stempeltje hebt, je problemen niet over zijn. als jij nu goed functioneert krijg je geen pilletje. Jezelf accepteren zoals jij bent als mens, daar zijn geen pilletjes voor. Ik heb zelf ook een enorme gedachtenstroom, geen enkele rem te vinden. Maar dat is geweldig, het is bij vlagen een soort drugs zonder drugs. dan ga ik aan tafel zitten, ik neem een vel papier en schrijf de mooiste gedichten, verhalen en dergelijke. en ook al wordt het niet mooi. het structureert je gedachten. Ik weet dat mijn echtgenoot dat ook heeft met diagnose ADHD. Hij heeft wel medicatie maar hij heeft met pilletje nog steeds ADHD en alle kenmerken alleen het levensgevaarlijke aspect is minder. Hij functioneert. Mijn zoon zit wel momenteel in een onderzoek naar een stoornis in het Autistische Spectrum. Hij functioneert dus niet voldoende.

wat ik wil zeggen is: als je functioneert is het goed. je kan jezelf slecht voelen maar kijk dan eens in de spiegel en hou van jezelf zoals jij bent. van je lichaam en je geest.
Functioneer je absoluut niet? dan kan een diagnose nuttig zijn. anders is het waarschijnlijk zoals al eerder genoemd, vooral ballast. Heel veel succes met de acceptatie van jou.

Toegevoegd na 3 minuten:
btw doordat veel mensen zomaar zeggen ADHD of ADD te hebben zonder diagnose lopen wij vaak tegen een knalharde muur van onbegrip aan. Dus ik vraag je vriendelijk: eerst een diagnose, dan pas kan je dat zeggen. Is geen verwijt maar wel een poging tot bewustmaking.

Eerst maar eens naar die psychiater, meestal geven ze de diagnose ADD al zeer snel, dus als die zegt dat je geen ADD hebt dan kan je daar wel vanuit gaan.

Dit gedeelte van de site vind ik trouwens veel waardevoller: http://www.levente.nl/hebikADD.htm

Dat je weinig last van ADD had op de basisschool komt doordat je je daar nog nauwelijks hoefde te concentreren. Je had daar genoeg compensatie met je IQ.
Ikzelf heb mijn VWO ook nog kunnen compenseren met IQ, op de universiteit ging het bij mij pas fout. Daar werd het in het 2e en 3e jaar lastig om een tentamen in een paar uur te leren..

Alvast een tip mocht je echt ADD hebben en ritalin of iets anders krijgen.
Ga het niet continu slikken maar alleen op de dagen dat je moet leren. Maar daar moet je het maar eens over hebben met degene die het voorschrijft.

Toegevoegd na 1 dag:
ADD heeft trouwens ook voordelen, vooral gecombineerd met een hoog IQ kan het best leuk zijn.
http://www.addonline.nl/add/add.html
Met hyperfocus en creatief denken kunnen leuke dingen ontstaan. (er is meer)
Het belangrijkste is dat je zowel je beperkingen en je mogelijkheden kent.
Ga bijvoorbeeld geen zware wiskundige WO studie doen, maar een meer praktische HTS.

Als ik je verhaal lees denk ik dat je een heel normaal mens bent, niks mis mee. De puberteit maakt veel kinderen ongerust over hun ik en zoeken ze naar wie ze zijn en is alles interessant, eng of gevaarlijk, of juist bijzonder!. Laat ik je vertellen dar heel veel studenten geneeskunde alle ziektes die ze in hun studie moeten leren wel een weekje hebben. Je herkent altijd wel symptomen die nou net bij jou passen. Maar echt, in werkelijkheid is het niet zo, het zit tussen de oren. Letterlijk.
Op dit moment is je frontale cortex, dat is een stuk van je hersenen middenvoor, aan het groeien. Het is pas klaar als je plm 25 bent. In die periode verandert er dus veel in je lijf maar ook in je hersenen en de werking daarvan. Door die veranderingen komen er ook onzekerheden.
Je mag best dromen en af en toe wat afwezig zijn en aan de blauwe lucht denken. De meeste jongeren die dat
hebben worden juist heel creatieve mensen die een hoop gaan bereiken.
Laat je niet ziek maken met allerlei onderzoeken en toestanden en laat je vooral geen etiket opplakken, dan ga je je er naar gedragen.
Geniet van het leven, je bent doodnormaal. Over een jaar of twee, drie gaat het al weer heel anders en zul je zien: een evenwichtig jong mens.