Hoe werkt een ADD diagnose en kost het geld (eigen risico)?

ADD is, zoals je in onderstaande link kunt lezen, een aandachtstekortstoornis.
Er zijn heel veel verschillende mensen op de wereld en de een kan zich beter concentreren dan de ander, en sommige mensen kunnen het maar heel kort.

Persoonlijk word ik ziek van deze maatschappij met alle adhd, pddnos, aspergers en weet ik wat al niet meer. Die diagnoses zijn allemaal in het leven geroepen om de farmaceutische industrie grote afzetgebieden te geven.
Volmaakte mensen bestaan toch niet.

Als jij last hebt van je onvermogen om je te concentreren, zou ik eerst een verwijzing naar een psycholoog vragen. Misschien is er iets wat je dwarszit; er zijn bovendien ook concentratieoefeningen. Misschien ben je gebaat bij yoga.
Al die a--- diagnoses leiden alleen maar naar medicijnen, en of je daar gezonder en gelukkiger van wordt?

Ik heb destijds in mijn opleiding geleerd dat medicatie tijdelijk gebruikt mag worden, en samen moet gaan met gedragstherapie, waarna de medicatie moet worden beeindigd. Ritaline en dergelijke heeft wel degelijk bijwerkingen.

Als je toch de medicaliserende weg op wilt, kan je op de site van CZ kijken. Sommige verzekeraars vergoeden het onderzoek wel. Je zit altijd vast aan een eigen risico.
Als je met je huisarts praat, begin dan niet met je eigen diagnose: ik wil een ADD-onderzoek, maar vertel hem of haar waar je last van hebt.

Eerst doe je een goede test op internet, zie bijvoorbeeld bron. Als daaruit komt dat je mogelijk ADD hebt dan is het verstandig om de huisarts een verwijsbrief voor een GGZ instelling. Daar kunnen ze definitief uitsluitsel geven of je ADD hebt of dat het iets anders is.

Je krijgt dan medicatie. Deze medicatie is niet duur. Het onderzoek, diagnose en behandeling bij de GGZ instelling is zogenoemd: 2e lijn en daarvoor geldt dat het een jaarlijks eigen risico kent van 250 euro.

Je mag alles weigeren wat een huisarts je adviseert.

-Voor de kosten kun je het beste zelf contact opnemen met je verzekering.
-Je kunt met een advies van een huisarts en/of specialist zelf bepalen wat je daar mee doet, niemand kan jou tot iets verplichten!

Sterkte
Groet vlindertje

Bekijk de site van PsyQ.
Vraag daarna je huisarts een verwijzing als je zelf een sterk vermoeden hebt en je veel dingen herkent.
PsyQ is gespecialiseerd in AD(H)D bij (jong)volwassenen.
Diagnose en vervolgtraject wordt vergoed door de ziektekostenverzekering.
Methylfenidaat (Ritalin) wordt ook geheel vergoed door de CZ

Als je het belangrijk vindt om zo weinig mogelijk geld hieraan uit te geven, is het denk ik zinnig om je eerst af te vragen waarom je dit precies wilt laten onderzoeken. Hoop je meer begeleiding te kunnen krijgen in je dagelijks leven, of op school? Dan kan een diagnose soms zinnig zijn, maar niet altijd nodig. Wil je psychologische behandeling? Dan zal de behandeling waarschijnlijk meer kosten dan het diagnostische traject, óf kost het jou in beide gevallen net zo veel (eigen bijdrage GGZ). Het diagnostische traject hoort dan gewoon bij de behandeling. Hoop je medicatie te krijgen? Dan is het zeker belangrijk dat er een goede diagnose wordt gesteld, maar moet je je ook afvragen of de voordelen wel opwegen tegen de nadelen. Aangezien jij aangeeft goed met je klachten te kunnen leven, denk ik dat dit niet snel het geval zal zijn, en daarbij blijkt uit onderzoek dat medicatie slechts tijdelijk werkt: na twee jaar is het effect niet meer meetbaar.

Kortom: je moet je afvragen wat jij hébt aan een eventuele diagnose. Als je helemaal vastloopt moet je daar niet over twijfelen natuurlijk: dan heb je hulp nodig, en moet er eerst worden onderzocht wat er aan de hand is. Maar als dat niet het geval is, als je alleen maar "vervelende klachten" hebt maar daar goed mee kunt leven, wat is dan de reden dat je een diagnose en eventueel een behandeling wilt? Misschien héb jij daar wel een hele goede reden voor (heb je bijvoorbeeld echt extra begeleiding nodig op school, maar kun je dat alleen krijgen als je een diagnose hebt, ik noem maar wat) maar denk er in elk geval over na.

Dan concreet de kosten: de huisarts valt niet onder het eigen risico. Eventuele behandeling of medicatie van de huisarts wél: het eigen risico bedraagt dit jaar 220 euro, en volgend jaar waarschijnlijk 350. Voor de GGZ geldt een aparte eigen bijdrage: vanuit het basispakket worden 5 behandelingen vergoed, en je betaalt dan een eigen bijdrage van 20 euro per behandeling. Er zijn aanvullende verzekeringen die deze eigen bijdrage vergoeden, en er zijn er nog meer die extra behandelingen (deels) vergoeden. Voor de tweede lijn gold een eigen bijdrage van 200 euro per jaar; in het lenteakkoord zou dit "deels teruggedraaid" worden, maar volgens mij is nog niet bekend wat er precies mee gaat gebeuren.

Als je huisarts je doorverwijst naar de GGZ, hoef je inderdaad nog geen afspraak te maken. Je kunt ook eerst rustig nakijken wat de financiële gevolgen zouden zijn, en dan beslissen wat je doet.

mijn officiele label zat in het ziekenfonds ;-)

ik heb een verwijzing gevraagd bij de HA voor mijn zoontje gedrag vertoonde waarvan ik niet wist wat ik hier mee aan moest, en kon hem op een bepaalde manier niet 'bereiken'.

een psych sprak over ADHD en hier ben ik over gaan lezen. toen kwam ik bij info over ADD (viel stijl achterover van mijn gebruiksaanwijzing die op mijn lijf was geschreven)

zo heb ik ook ik een verwijzing gekregen naar dezelfde psych. hier heb ik vragen moeten beantwoorden, moeten vertellen waar ik op vast liep, hoe lang dit al zo was, hoe mijn jeugd/opvoeding waren, vertellen over mijn ouders etc.

ik wil je helemaal niet pushen hoor, maar je bent nog vrij jong nu. als jij later een baan hebt, een huishouden, gezin, etc. kan het zijn dat de kenmerken die je nu als lastig ervaart wel meer beladen gaan worden.

ook al kan je er mee leven, mocht het ADD zijn scheelt het heel veel als je anderen dit kenbaar kan maken en makkelijker rekening houden hiermee. het zijn maar hele kleine dingetjes die een verschil kunnen maken zodat het minder lastig is.

daarbij kan je voor jezelf ook duidelijk krijgen: dit is het, dit zijn mijn goede punten, en dit mijn minderen punten.
voor de minderen punten kan je handvaten vinden, een maniertje waarop dingen wel beter werken voor jou etc.

ik had er ook wel last van maar wel was mee te leven, maar doordat ik op een latere leeftijd meer verantwoordelijkheden kreeg en niets van label afwist liep ik langzaam maar zeker mezelf voorbij, met als resultaat een burnout.

heb zelf een jaar of 4 de diagnose, maar had heel graag gewild dat over mijn ADD jaren eerder meer duidelijkheid had kunnen krijgen.

baat het niet, dan schaadt het niet. m.i. kan het voor jezelf zoveel meer duidelijkheid geven om een verwijzing te vragen.

er zijn veel meer opties dan de GGZ, dus zou me hier niet op blindstaren als ik jou was. (ben zelf naar een spych geweest die gespecialeseerd was op het gebied van ADHD, ADD, en aanverwante stoornissen/beperkingen)
Het heeft mij echt niets gekost.