Ben je verplicht mee te werken aan een aangeboden gezinsondersteuning?

Question

Ik heb een vraag.Het afgelopen jaar heb ik een rottijd achter de rug...een problematische zwangerschap,mijn vader werd ernstig ziek en is pas geleden overleden.Mijn kindje werd geboren met de keizersnede en woog 4 pond.Mijn zoon van 7 kreeg last van zijn eczeem/astma in die periode's.Een week voor en een week na het overlijden van mijn vader belandde mijn zoon in het ziekenhuis.Daar vonden ze dat hij "verwaarloosd" werd,en ik kreeg een huisbezoek van een longverpleegkundige thuis.Natuurlijk was mijn huis een regelrechte pijnhoop.Ik heb de laatste 3 maanden van mijn zwangerschap thuis plat gelegen,keizersnede gehad en mijn vader op sterven...waar ik toen ik enigzins kon dagelijks naar toe ging om mijn moeder te ondersteunen. Mijn partner werkt in ploegendienst en is weinig thuis.Nu willen ze dat mijn huis gesaneerd wordt wegens de astma van mijn zoon.Prima...kan ik me helemaal in vinden.Maar vervolgens wordt ik gebeld door de psycholoog voor de gezinsondersteuning via maatschappelijk werk,omdat wij de situatie niet aan zouden kunnen.En kijk...dat vind ik nou het probleem.Zit nog middenin een rouwproces,want mijn vader was gewoon heel close met ons.En ik wil die ondersteuning niet in mijn huis...geen geneuzel...mag ik even bijkomen van het afgelopen jaar.Maar mag ik dit zomaar weerleggen of heeft dat consequenties zoals jeugdzorg op mijn dak of zo?Weet iemand dit?Je hoort zo veel gekke dingen tegenwoordig.Voor je het weet zijn je kinderen uit huis gehaald.Dit is gewoon zot!

 · Accepted Answer

Nee hoor, in dit stadium ben je helemaal niets verplicht. Er wordt iets aangeboden, en jij mag zelf weten wat je daarmee doet. Er is alleen wél - om wat voor reden dan ook - zorg om jouw gezin bij de instanties, en het zóu kunnen dat die bezorgdheid alleen groter wordt als jij geen hulp wilt.

Ik had laatst een casusbespreking: compleet uit de hand gelopen gezinssituatie, huis vervuild, kinderen te weinig zorg, met één ernstig ziek kind, en de ouders niet bij machte om de situatie te veranderen. Iemand riep: "is het AMK al ingeschakeld?" en ik kon alleen maar bij mezelf denken: "zucht. Ja, AMK zal móeten in dit stadium, maar het is zó triest dat nu die ouders te maken krijgen met een instantie die hen ongetwijfeld het idee zal geven dat zij 'iets niet goed doen', en dat het probleem niet eerder is gesignaleerd. Waar was de huisarts, waar was school, waar waren de behandelend artsen van hun kind? Waarom is er niet gewoon HULP aangeboden, in een stadium dat dat nog voldoende geweest zou zijn?"

Ik zeg niet dat jouw situatie gaat ontsporen. Je klinkt als iemand die het wel weer allemaal op de rit gaat krijgen, en ik snap ook helemaal je wens om gewoon even rust te hebben. Maar begrijp ook die andere kant: zij hebben het idee dat je hulp kunt gebruiken, en misschien is dat ook wel zo. Ze leggen je niets op, maar bieden je iets aan. Niet omdat je een slechte ouder bent, maar omdat je in een lastige situatie zit, omdat je mogelijk overbelast aan het raken bent, en omdat je zoon extra zorg nodig heeft.

Is het niet een optie om gewoon die maatschappelijk werkster te laten komen voor een intake? Dan hoef je helemaal niet bang te zijn dat mogelijk BJZ ingeschakeld wordt, want je werkt mee aan alles wat ze je aanbieden. En misschien kan er wel gezinsbegeleiding geboden worden waar jij daadwerkelijk iets aan hébt. Misschien ook niet: maar als zij zorg bieden die jij helemaal niet wilt, dan kun je dat in elk geval uitleggen. Als je tijdens een gesprek uitlegt aan iemand wat er precies speelt en waaróm je iets niet wilt, is de kans veel groter dat ze jouw 'weigering' niet zullen beschouwen als extra signaal dat er iets mis is, maar dat ze begrijpen waarom je nu geen hulp wilt. En misschien zijn ze het wel met je eens dat deze hulp niet nodig is, dat kan natuurlijk ook. En als ze dat zelf vaststellen, is meteen voor alle partijen duidelijk dat er geen reden is tot zorg. Ik zou dus dat gesprek gewoon aangaan als ik jou was. Wie weet heb je er wel iets aan.

 · Answer

Als de hulpverleners die nu dat advies geven en jij wil er niks mee dan is er de káns dat ze bjz inschakelen. Als ze dat doen dat krijg je een intake bij bjz. Als zij ook vinden dat je gezinsbegekeiding zou moeten hebben dat heet het dat je dat vrijwillig doet. Je zit dan in de vrijwillige hulpverlening.
Wil je niet, dan is de kans groot dat bjz een raadsonderzoek bij de kinderbescherming aanvraagd. Zij doen dan weer onderzoek en brengen dat voor de rechter. De rechter oordeelt dan of je moet. Vaak volgt de rechter de Raad voor de Kinderbescherming. Als je dan hulp moet, dan gaat het terug naar bjz en val je onder de gedwongen hulpverlening.
Het beste kun je het goed doorspreken met je huidige hulpverleners. Als zij idd bjz willen inschakelen dan is de kans groot dat je hulp krijgt. Goedschiks of kwaadschiks.

 · Answer

Nee dat is niet zo, als jij duidelijk maakt dat je het wel red en dat je rust wil, ook in huis dan kan dat helemaal niet. Of er moeten duidelijk grove fouten bij je kinderen worden gemaakt. maar dat lijkt me niet aan de orde

 · Answer

Het ziet er naar uit dat je heel goed zelf weet wat er aan de hand is en dat je je huidige "puinhoop" ook zelf goed ziet. In de ellende waar je doorheen moet is dat allemaal ook goed te begrijpen. Dat je gewoon even geen 'geneuzel' van anderen wilt is ook invoelbaar. Je hebt de vrijheid die te weigeren. Blijf echter wel kritisch t.o.v. jezelf voor wat betreft de zorg voor je kinderen anderen kijken momenteel over je schouder mee. Je kunt  de goedbedoelde en kennelijk bezorgde hulpverlening misschien wel een beetje tegemoet komen door uit te leggen dat je zelf ook wel inziet dat het allemaal beter kan, maar dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt. Houd daarbij zelf de regie. Zeg dat je het hulpaanbod op zichzelf sympathiek vindt, maar dat je liefst zelf je leven en dat van je kinderen weer op de rit zet. Spreek desnoods af dat ze over een paar weekjes nog eens met je praten. Zo gooi je de deur niet op slot en toon je dat je begrip hebt voor de taak van de hulpverlening en vraag je hen begrip voor je wens zelf de regie te voeren en te behouden. Kortom, zoek een compromis dat voor jou acceptabel is. Houd vertrouwen in jezelf. Succes.

 · Answer

de ondersteuning is waarschijnlijk om je helpen zodat je wat mag bijkomen.

hoe zwaar je het ook hebt, en wat je ook aan je hoofd heb is heel begrijpelijk, maar puur vanwege de gezondheid van je zoontje niet bevorderlijk.

dit komt niet omdat jij geen goede moeder zou zijn of wat nog meer, maar gewoon puur door de samenloop van omstandigheden.

bovendien zal het bekend zijn het een moeilijk jaar is geweest, en is het ook goed te begrijpen dat je dit niet even 1,2,3 op de rit krijgt en weer aan alle verwachtingen te voldoen én jezelf hier ook prettig bij te voelen.

je weet zelf dat je midden in het rouwproces zit, en in feite kan je wel steun gebruiken. wellicht staar je je blind op het naambordje van jeugdzorg of wat hier ook op mag staan.

en ja iedereen hoort rare verhalen, over alle instellingen, en mensen maar daarmee maakt het nog geen waargebeurd verhaal natuurlijk.

ik denk dat het niet verkeerd is om te accepteren dat je het gewoon even niet trekt en heel zwaar hebt, en niet toekomt aan de dingen die je zoontje in feite wel nodig heeft. (een rommelig huis is ook stoffig om maar even wat te noemen)

en nee, dat is geen schande, maar zet je hier wel overheen en probeer het voordat je roept dat het niets is en je het allemaal wel kan als je de tijd krijgt.

voor je zoontje en eigen gemoedsrust zodat je waarschijnlijk ook eerder aan het verwerken toekomt en des te sneller de draad weer op kan pakken.

het is wel een feit dat jeugdzorg na vaststelling van bepaalde feiten (bedoel niet de term verwaarlozing, maar een situatie die puur vanwege de astma van je zoontje simpelweg verbeterd moeten en kunnen worden) afzijdig zal blijven als jij geen hulp wil aanvaarden of je hier niet eens in wil verdiepen omdat je het geen optie vindt.
(het niet van 'okay, we snappen het dus we laten het hierbij. succes verder!)

moeder zijn geen superwezens en hebben nu en dan ook een steuntje in de rug nodig. 
so what?

Toegevoegd na 1 minuut:
verplicht is het als jeugdzorg een maatregel toepast (dwingend dus) maar dan hebben mensen het al te ver laten komen of zijn niet in staat geweest zelf verandering aan te brengen op redelijk termijn om welke reden dan ook.

je kan het dus weigeren, maar hier is je zoontje ook niet mee geholpen gezien zijn astma en een moeder die niet lekker in haar vel zit (ook hier krijgen kinderen meer van mee dan je in eerste instantie denkt)

Ben je verplicht mee te werken aan een aangeboden gezinsondersteuning?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (4)

Weet jij het beter..?