Voel me al jaren niet thuis in deze samenleving, of ik nou een baan heb of niet. Voel totaal geen aansluiting bij deze maatschappij. Wat te doen?

Join the club. Ik ben blij dat je het inziet. Ik heb precies hetzelfde. Ik kan je docu's aanraden die je laten zien hoe erg het allemaal in elkaar zit en dan besef je je ook dat er meerdere mensen zijn die hetzelfde denken.

De docu's heten allemaal Zeitgeist met een subtitel erbij.
1. Zeitgeist
2. Zeitgeist: Addendum
3. Zeitgeist: moving forward
allen gratis te zien op youtube met NL ondertiteling.

Onze maatschappij is op zn zachts gezegd walgelijk. Het probleem ligt hem essentieel bij geld.

Wat jij kunt doen? sorry, maar niets! Ik kan je enkel aanraden om mensen in je omgeving te vinden die hetzelfde denken en dan met hen erover praten.
Ik heb erg lang gehad dat ik dacht dat ik de enige tiener was die zag hoe verdorven de maatschappij was. Ik leerde anderen kennen die hetzelfde denken. Dat voelt goed.

Het laatste wat de regering wil is een kritisch en geïnformeerde samenleving. Die is namelijk gevaarlijk en is in staat om zelf te denken.
Geloof niets tot weinig wat je op tv hoor. Kijk voortaan op internet, waar ook veel troep staat natuurlijk.

In een goede samenleving zou jij je ruimte krijgen om je te ontplooien in wat jij wil! Bijvoorbeeld: ik wilde altijd iets economisch studeren omdat het goed zou gaan verdienen. Toen ik het systeem doorzag ben ik er meteen vanaf gegaan. Geld maakt absoluut niet gelukkig. Integendeel zelfs: je hebt geld maar toch ben je ongelukkig dus vraag je je waarom dat is en dan zul je erger eruit komen.
Enfin, ik heb dus gekozen om geschiedenis te studeren volgend jaar. Een studie waarbij ik de mensheid en haar fouten kan observeren.
Een echte baantoekomst met geschiedenis is er niet echt.

Daarom raad ik jou aan om iets te gaan doen waarin je werkelijk plezier hebt.
Laat je niet bepalen door de maatschappij, doe wat jij wil en je vind vanzelf mensen met dezelfde denkwijze.

Als je je richt op een maatschappij, dan richt je je naar buiten, maar daarmee maak je je kwetsbaar voor andermans mening en oordeel. Maar het is jouw leven.

Als je alternatieve dingen wil vinden: veel vrijwilligerswerk is alternatiever, mensvriendelijker ook als je dat zou willen. En daarmee kan je weer rondkijken welke organisaties of welk werk bij je past.

Er zijn leefgemeenschappen of biologische boerderijen. En als je er een beetje buiten wilt staan kan je de kunst proberen, dat rommelt nogal met algemene aannames.
En ideele instellingen proberen de wereld altijd een beetje beter te maken: Plan, voor kids in de derde wereld, de wereldwinkel (of hoe het nu heet), ga werken bij max halvelaar koffie, of stichting lekker dier tegen bont dragen en massa dieren productie, de verenigde naties, alles wat zich bezig houdt met een groene wereld. Dat soort dingen.

Weet je wat er ook aan de hand kan zijn? Dat je te weinig geleerd is van huis uit hoe je staande te houden in deze wereld, hoe er mee om te gaan. En meestal heeft dat soort mensen ook veel kritiek, op de buitenwereld.
En zijn ze erg loyaal naar elkaar toe. Maar daar zit angstigheid achter.

Ik heb geleerd dat gezelligheid iets anders is dan liefde.
Mij zelfverzekerd laten zijn en niet bang zijn, daar had ik veel meer aan. Leren hoe ik met al die situaties om kan gaan, dat hielp. Veel meer dan semi-intellectuele kritiek en alles afkammen.

En slechte middag in de schoolbanken is iets waar je je eigenlijk niet in moet laten wegzinken. Maar als je dat niet op een leuke manier verteld wordt, denk je dat je hele wereld vervelend is.

Bewust zelfverzekerder worden scheelt. Jezelf belangrijk houden en waardevol in een groep mensen. Niet bang zijn, en je eigen pad maken.

Toegevoegd na 7 uur:
Als jij gaat dreigen met zelfmoord als reactie op een antwoord, vind ik dat te ver gaan.

Dit was jouw reactie "Ik moet gaan werken op een biologische boerderij, in jouw heerlijke idylle.
Ik sta op het punt om van het dak af te springen."

Ik verbreek nu alle contact met deze vraag en antwoorden.

Toegevoegd na 11 uur:
Het weghalen van mijn tweede reactie lukt me niet.
Maar hij is onnodig. Weet ik nu.

Lavender: Sterkte en ik hoop dat je rothumeur inmiddels wat minder is.

Het meeste is erg herkenbaar voor mij.
Zelf ben ik hooggevoelig, waardoor je anders reageert op dingen. Het wordt afgekort met hsp, er zijn diverse testen online over en forums. Er zijn gesloten forums en open forums wellicht herken je jezelf in het gedrag van hun. Dat is mij jarengeleden gebeurt, vanaf die tijd zit ik beter in mijn vel. Wetende dat ik niet alleen ben.

Het kan ook komen door de rugzak die je draagt. Ik heb zelf ook geen aansluiting. Ik sta heel anders in het leven dan de rest van de mensen. Daardoor regelmatig conflicten. Wat betekenen voor de mensen? dat doe ik online. In het dagelijks leventje loopt dat vaak negatief af. Omdat ik het anders doe dan een ander. Zoals jezelf zegt niet omdat ik een afwijking heb etc.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Toegevoegd na 5 minuten:
het is moeilijk om "zielsverwanten" te vinden als jouw. Er zijn veel mensen die niet durven toe te geven dat ze hetzelfde probleem hebben. Ze ontkennen het, en lopen mee met de massa. Kijk eens naar de mensen op straat, er zijn er weinig die oprecht goed in hun vel zitten. Er zijn er velen die een masker dragen.

Stoppen met een aansluiting te willen maken in deze maatschappij die je toch nix vindt.
Creeer je eigen wereld.
Doe ik ook, als kind had ik al nix met deze wereld.
Ik woon in de natuur, tussen de koeien, ver van de stad, heerlijk.
Ik heb ook geen diploma's. Ik ben in de zorg gaan werken en kon zo voor anderen wat betekenen. Je moet toch geld verdienen voor eten en de huur enz.
s Morgens vroeg doe ik in mijn woonomgeving, een krantenwijk erbij, lekker in de natuur op me scooter tuffen, heerlijk. Fototoestel mee...
Verder doe ik niet aan verplichtingen van verjaardagen en andere plichten die mensen graag aan je opleggen.
Ik ben er wel als anderen het moeilijk hebben en er soms een diepgaand gesprek volgt wat dan mensen ook weer steun geeft om verder te gaan. En weer wat blijer worden.
En ik ben heel tevreden met mijn leventje en een opgeruimd blij mens, terwijl ik zoveel mensen om me heen zien die geen lach op hun gezicht hebben en dat vindt ik dan weer erg.
Dus jij hoeft toch echt niet stiekem heel happy te zijn toch? LOL
Maar wat voor talenten heb jij dan waarmee je iets voor anderen kan betekenen?
Ik krijg de indruk, uit je verhaal, dat je die nu niet kan gebruiken en dat je dat vervelend vindt?

Wat een eerlijk en open relaas. Ik denk te begrijpen wat je bedoelt. Het voelt alsof de hele (buiten)wereld maar draait op volle toeren en jij er zelf precies geen deel van kan/wil uitmaken omdat je daar het hogere nut niet van inziet.

Iedereen is maar bezig met wensen te vervullen (groot en klein) en er lijkt geen einde te komen aan the ratrace, de snelheid, de vernieuwingen en de druk van buitenaf om 'het te maken', 'in het plaatje te passen', een indrukwekkend leven te leiden met de juiste vrienden, de juiste woonst, de juiste kleding, en alle andere dingen die sociaal/moreel door de mij. worden ingelepeld.
Voor de ene betekent een stoel een ding met een zitvlak en 4 poten om te zitten, voor de andere betekent het een collectors item van ontwerper blabla dat veel geld kost maar waar je rugpijn van krijgt.

Ik ken je niet, maar ik denk dat je gezegend bent met een zeer creatieve aard, dat je je dikwijls totaal onbegrepen voelt en je afvraagt wié er nu eigenlijk gek is : jij of de anderen.
Als je zeer sterk in je schoenen staat ben je perfect in de mogelijkheid om het leven in te vullen zoals jij dat verkiest, zonder compromissen te sluiten en je eigen persoonlijkheid te verloochen.

Ik droom er stiekem ook wel eens van hoor, maar ben er psychisch niet sterk genoeg voor : ik zou zo graag Belgie verlaten en in een afgelegen vuurtoren gaan wonen, wég van alles en iedereen met heel veel tijd om te schrijven en één te worden met de natuur. Idyllisch plaatje, niet ? Maar wié gaat de rekeningen betalen, hoe ga ik aan brood geraken ? Aan medische verzorging ? Aan een internetverbinding in mijn vuurtoren? Dus: mijn dromen zullen dromen blijven want ik overleef niet als ik mijn eigenste ratrace niet volhou, en tracht me op te trekken aan de dromen die nooit zullen verwezelijkt worden, maar me toch even hebben kunnen wegvoeren naar plekken die even 'bereikbaar' waren.

Het gaat om keuzes maken : wie wil je zijn en wàt heb je ervoor over (en wat niet). Eens dat antwoord er is, blijf dan consequent en neem verantwoordelijkheid op voor de keuze die je maakte... is dat meelopen in het plaatje dat wordt geschetst door de mij. (dan heb je werk en geld en voel je je rot) En is dat trouw blijven aan jezelf zonder tegemoetkomingen te doen ten koste van je persoonlijkheid (dan zal je genoegen moeten nemen met eerder 'solitair' emotioneel rijk leven, maar misschien met honger en dorst)
Ik hoop dat je ooit je plekje zal vinden (en ik hoop dat ook voor mezelf).

Je kunt natuurlijk overwegen om te emigreren en in een ander land je geluk te gaan zoeken. Denk bijvoorbeeld aan Australie of Nieuw Zeeland. Daar heb je alle vrijheid om je te ontwikkelen zoals jij dat wilt: als ict-er, bankdirecteur, of crocodile dundee.... Het zijn ideale landen wat dat betreft: je redt jezelf, of je redt het niet. De maatschappij accepteert je zoals je bent, zonder aanzien des persoons, maar daartegenover ben je daar heel wat minder beschermd dan in het overgesocialiseerde (??) nederland.

Ga eens op reis naar Azië en kijk of je je daar meer thuis voelt. Het is daar echt heel anders, veel minder gejaagd en veel minder materialistisch. Misschien kun je je daar vestigen.

Aan de maatschappij kan je niets veranderen, maar daar ben je ook al achter gekomen ;-))
Aan jezelf kan je wel iets veranderen en ik denk dat dit het punt is. Voor jou, voor mij en voor vele anderen.
Ik heb het niet over aanpassen aan wat "men" van je verlangt, maar over jezelf zetten in en Zijn binnen jouw maatschappij, jouw leefgemeenschap, jouw wereld: dus je thuisvoelen in jouw directe samenleving.
Dat jezelf zijn in jouw samenleving begint heel klein: namelijk IN jezelf en betreft voornamelijk het veranderen van je gedachten. Bijvoorbeeld door jezelf vragen te stellen als:
- Wat WIL ik?
- Heeft het zin me af te zetten tegen iets als "de maatschappij"? Wat doet dat met me?
- Hoe kan ik mijn leven en mijn Zijn binnen die "de maatschappij" aanvaarden en accepteren als een voldongen feit?
- Hoe kan ik mijn gedachten veranderen, zodat ik in mijn leven mezelf kan zijn?
- Waarom ben ik "stiekem" happy?
- Hoe kan ik concreet mijn talenten inzetten voor de mensen om me heen?
- Waarom vind ik, dat "de maatschappij" mij zonder morren moet accepteren? Ik accepteer diezelfde maatschappij ook niet?
- Accepteer ik mezelf eigenlijk wel?

Om maar iets te noemen.
M.i. is dit dus een inwendig proces, waar je mee aan de gang kunt, voor zover je dat wilt natuurlijk.
Je eigen verantwoordelijkheid nemen t.o.v. jezelf en het dus ook dicht bij jezelf houden.
Daarnaast leef je in groepssituaties en zal jij je, net als iedereen, deels moeten aanpassen. Jij bepaalt alleen in hoeverre je dat wilt en kunt.
Ik zie dit alles niet als egocentrisch/egoïstisch. Jij leeft jouw leven en bent daar volledig verantwoordelijk voor. En dat kan in harmonie met anderen en je omgeving.

Wat ik bijvoorbeeld lang geleden heb besloten is, dat ik geen nieuws wil zien op tv. Al die ellende komt bij mij mijn huiskamer en dus mijn leven niet in beelden binnen. Daar ben ik zeer gevoelig voor. Via de krant en op de radio verdraag ik het nog net. Er zijn mensen, die dat struisvogelpolitiek noemen, ik noem het zelfbescherming.

Ik hoop, dat je er iets aan hebt.

Voor iemand die zegt happy te zijn klaag je veel. Waarom? Maak je je zorgen dat de maatschappij niet goed voor je zorgt, voel je geen sociale zekerheid? Dan zul je je toch enigszins moeten aanpassen en houden aan regeltjes zodat je een inkomen hebt. Je bent dan afhankelijk en de maatschappij kan niet iedereen onderhouden zonder daar iets tegenover te stellen.
Is dit niet het probleem, kun je jezelf prima redden, dan stop met klagen en wees gewoon happy on your own, zoals je zegt dat je bent. Dan ga je lekker je eigen gang en geniet er van. Jij hoeft dan niks van een ander, een ander niet van jou.... Be happy.

Erg herkenbaar. Ik heb ook niets met deze maatschappij, ik walg er af en toe van als ik zie hoe egoistisch mensen bezig zijn. Pas je alsjeblieft niet aan maar wees het voorbeeld, blijf jezelf. Als ik je verhaal lees vind ik je beter in elkaar zitten dan het meerendeel van de ratrace om ons heen. Ik denk dat veel mensen deep down zich zo voelen als jij en zich dan toch maar aanpassen om nog een beetje het gevoel te hebben ergens bij te horen. Er is lef voor nodig om jezelf te blijven... ik hoop dat jij een van de mensen bent met lef genoeg om dit wel te doen zodat je door jezelf te blijven andere mensen ook over de streep trekt en op die manier de wereld een beetje beter maakt.
Het is mij gelukt.. doe je mee?

dit is iets waar heel veel mensen mee lopen, en dit zie je in de geschiedenis altijd terug komen. Elk maatschappij systeem heeft een val, die val word naarmate de tijd vordert steeds duidelijker zichtbaar voor de burgers. De hoge heren weten dit effect al jaren maar kunnen hier simpelweg niks aan doen omdat het in het systeem gebakken zit als spek in een ei. Wat je altijd terug ziet komen aan het einde van een systeem (waar wij ons naar mijn weten nu in begeven) is dat dit de laatste stuiptrekkingen zijn, het zal dus niet lang meer duren (hooguit een paar jaar) voordat dit systeem in elkaar valt en vervolgens een gloednieuw systeem ontwikkeld, die in het begin GEWELDIG lijkt, maar uiteindelijk ook valkuilen heeft, dit komt allemaal omdat het door mensen bedacht word, en een mens is niet perfect. Maar we kunnen er naar mijn idee niks mee doen, het is gewoon afwachten en er het beste van maken, dus hou van je vrouw en kinderen (liefde is meer waard als al het geld ter wereld) doe je werk, en denk niet teveel na over het systeem, geloof me je word er gek van.

Veel succes toegewenst aan iedereen

Het leven is niet alleen overtuigingen, dromen, wensen, mening hebben, het anders willen... Dat zijn allemaal dingen die in je hoofd afspelen. Als jij anders in de maatschappij wil staan (en dus ook in jezelf, nu krijg je geen gevoel van voldoening) zul je moeten leren om in het nu te leven. Het leven ìs nou eenmaal overleven en daar hoort ook de strijd tussen de zwakken en de sterken bij.
Mij lijkt het dat je iemand bent, net als ik, die veel nadenkt, dingen graag anders ziet, maar door al dat gedenk maar weinig uit je handen krijgt. Misschien kun je op zoek gaan naar iets constructiefs wat je kunt doen, iets wat JOU voldoening geeft.
Uiteindelijk gaat het ook alleen maar om jou, dus kun je beter iets doen waarmee je jezelf gelukkig maakt.
Waarom zou jij je druk maken om dingen die buiten je bereik liggen? Als je er op dat moment iets aan kunt veranderen: Ok. Ik wil dus niet zeggen dat je je niet zorgen moet maken om de kindjes in Afrika, dat kan, maar t verandert niks. Als je daadwerkelijk, NU, iemand ziet die geen eten heeft, kun je diegene helpen. Dan krijg je misschien wel een gevoel van voldoening, doe je t lekker op je eigen manier in een ***maatschappij als dit.
Zorg dus dat je gewoon je eigen gang gaat, ook al hoort werk etc. hierbij. Wil je ècht gelukkig worden?
Maak dan gebruik van de dingen die je door deze ***maatschappij aangeboden worden, ook al lijkt het vanuit jouw perspectief alsof die alleen opgezet zijn om macht en geld te verkrijgen.
Doe een studie, bestel een LOI opleiding en ga aan de slag!
Doe IETS!! Jij hebt helemaal zelf de keuze om je leven zo in te richten dat je gelukkig wordt of niet.

Toegevoegd na 2 minuten:
En soms moet je nou eenmaal accepteren dat bepaalde dingen nou zo zijn...
Je zal een diploma moeten halen om aan te tonen dat je iets kunt. Maar als je het kunt, is dat diploma ook zo binnen. Denk aan je doel, niet aan je proces wat vaak moeilijker wordt gemaakt door regeltjes.
Het is goed als je dat proces doormaakt, en soms is het lastig, maar als je eenmaal dat doel hebt, kom je misschien makkelijker op je plek.

Ik wens je heel veel succes, daadkracht, hoop en (innerlijke) vrijheid toe!

Toegevoegd na 7 minuten:
Oh ja... En verwerk je eigen ideeën in wat je doet... Maak kunst, op wat voor manier ook om jezelf te laten zien!

Je hebt jouw eerst stap reeds gezet op jouw te-doen-lijstje. Met name, ermee naar buiten komen en dan vaststellen dat de wereld overstroomt van mensen die regelmatig hetzelfde ervaren.

Ik heb steeds minde momenten waarop ik me afvraag waarom wij omringd worden door een maatschappij die totaal onlogisch lijkt als we de eindeloze contradicties gaan beredeneren vanuit een puur aards of puur rationeel standpunt.

Je bent dus héél normaal, je bent gewoon niet langer op één lijn met jouw waakbewustzijn en jouw universeel bewustzijn, dat is alles. Nou ja, in de praktijk is dat heel wat want het kan verdomd overweldigend of demotiverend werken als je vast komt te zitten in een geloof dat dit alles de enige absolute werkelijkheid is.

Ik heb voor mezelf één en ander in Universele kaart gebracht via mijn website, weblog en gratis infoboekjes. Dat is mijn houvast om het hier vol te houden. Mijn Geloof in het feit dat wij hier zijn omwille van een Universeel win-win-experiment. Een experiment waarbij wij belaagd worden met elektromagnetische impulsen die ons zowat alles als levensecht in een uit-de-context getrokken leefwereld doen ervaren.

Ik zeg en schrijf wel vaker dat wij op elk moment op de meest uiteenlopende wijzen Getest worden op ons vermogen om:
- te Blijven Houden Van wat is zoals het is
- te Blijven Geloven in een Perfect Ko(s)misch Plan
- te Blijven Vertrouwen op het automatisch ordescheppend vermogen van onze Universele Oerbron die een win-win-bron is omdat er voor Alles & Iedereen in evenredigheid aan ervaringen en herkansingen wordt voorzien. Die win-win-bron noemen velen God en in mijn visie staat GOD voor een vernuftig multidimensioneel en interactief ervaringsveld van Genereus Ontvangen & Delen of Gelijktijdig Optimaal Delen.

Als je jouw nut en jouw aanwezigheid in een ruimere context plaatst dan krijg je een heel ander gevoel en dan ga je vanzelf andere uitdagingen aan.

Via onze gedachten kunnen we onze fysieke plaats en richting beïnvloeden, dus als je niet tevreden bent met hetgeen je ervaart dan vraag je uitleg aan het Universeel centrum en via diverse kanalen krijg je altijd antwoorden. Soms verbale maar even vaak non-verbale.

Zo kreeg ik jaren geleden steeds het gevoel dat we de pineut zijn in een een Universeel Verborgen Camera Experiment. Dus ik begon me af te vragen waar de Verborgen Camera hangt en het antwoord is: Overal!

Een Gouden Tip:
Wie veel Glimlacht verwerkt sneller contradicties en voelt zich overal thuis ;-)

Waarom? Het is haast verbazend waarom mensen zich er wel thuis voelen. Er zijn meer mensen die de zelfde bezwaren hebben en anders willen leven.

http://www.omslag.nl/zoz.htm
hier vind je allerlei initiatieven en woongemeenschappen

http://www.genoeg.nl/
Dit is een tijdschrijft, met website van mensen die ook vinden dat iets soms genoeg is, niet nog meer en meer hoeft

http://www.stoutenburg.nl/
Dit is een soort klooster, waar men ook daadwerkelijk anders leeft, talenten anders inzet. (oa moestuin)

http://www.letscontact.nl/
En deze site gaat over een ander "geld"systeem, zonder rente

tot slot
http://transitiontowns.nl/

Deze site gaat over mensen die daadwerkelijk de dingen anders aanpakken, positief, zonder geldelijk gewin. (ttde pijp is bijv. erg inspirerend

Als je hier begint, kom je van alles tegen:-)

stoppen met stiekem happy te zijn, maar VOORAL doen waar JIJ waarde aan hecht.

acceptatie door de maatschappij is iets wat ik ook niet ken, maar door mezelf te zijn en hier zelf ook waarde aan te hechten weten mensen dat ik anders in elkaar steek dan de meesten.

sommigen kunnen zich hierin vinden, en anderen weer niet.
de personen die zich hierin niet kunnen vinden hebben gewoon pech, want voor mij als persoon maakt dit geen enkel verschil.

doe wat met je talent (voor mij is het meubels pimpen bv, voor de maatschappij uiteraard totaal onzinnig en tijdverspilling) en geniet er van. wat anderen hier ook van mogen denken en zeggen (schijt aan hebben!)

wat ik mezelf heb afgeleerd: stoppen om te passen in de maatschappij, puur omdat ik het mezelf aan het opleggen was gezien men dit indirect (en soms ook verdomd direct) verwacht.

als jij wat voor jezelf kan betekenen, lekker in je vel zit, jezelf ook accepteert met zowel je minpunten als pluspunten is dat voor een ander ook makkelijker.
(ze is 'anders' so what)

geef je grenzen aan (wat vind je prettig en wat niet). wil men hier geen rekening mee houden kan je meer afstand nemen.
het gaat erom dat jij jezelf mag/druft en vooral KAN zijn.
je kan net zo goed iets betekenen voor de mensen om je heen, maar op je eigen manier.
(vergeet niet om OOK iets voor jezelf te betekenen!)

en daar hoef je geen label voor te hebben, zielig voor te zijn of wat dan ook.
jij bent gewoon jij en daar heb je recht op.

wat ik destijds heb gedaan is heel selectief te werk gaan. mensen waar ik wel contact mee had maar waar ik me niet prettig bij voelde (het 'moet' het 'hoort')en me niet op mijn gemak voelde heb ik langzaam maar zeker uit mijn leven gedeleet.

sommigen heb ik vlotter uit mijn sociale leven gezet, maar heb wel netjes aangegeven dat het aan mij lag, en ik me er niet lekker bij voelde.

kortom, kom voor jezelf op en wees hoe dan ook jezelf. eerlijk naar anderen, maar vooral eerlijk naar jezelf.

als men het niet begrijpt is het spijtig, maar als men het wel begrijpt kan het enkel waardevoller worden waardoor je sterker in je schoenen gaat staan en positiever over jezelf gaat denken.

Op jouw vraag en vaststellingen zijn 1000-en antwoorden en reacties mogelijk. Ik kan je alleen zeggen; je bent de enige niet en steeds meer mensen komen met dat gevoel te zitten. Misschien zijn veel mensen zich langzaam bewust aan het worden van de vraag waar het leven wérkelijk over gaat.
Als jer, zoals je schrijft tevreden bent, "anders"te zijn, moet je er denk ik niet te veel bij stil staan en elke dag opnieuw plukken.

Je hebt heel goed in de gaten waarom deze huidige maatschappij niets voor jou is. Elk onderdeel kan je benoemen en onderbouwen tot in de puntjes.
Toch, proef ik dat je veel verdriet hebt ervaren en dat je daarvoor de maatschappij als een schuldige aanwijst. Elke keer als je weer (moet) kijkt naar de maatschappij, dan voel je weer dat verdriet en ervaar je weer die herinneringen.
Wellicht voel je je een slachtoffer van de maatschappij.

Er zijn twee kanten die je op kunt wandelen. Ten eerste kan je eens naar je verdriet kijken en goed beoordelen of de maatschappij eigenlijk wel een schuldige is. Hoe oud was je eigenlijk toen je de maatschappij begon te beschuldigen?

Ook kun je de kant op gaan om die maatschappij eens beter te gaan bekijken. Dus zonder die beschuldigende blik.
Want de maatschappij die wij in Nederland hebben, bestaat uit niets anders dan mensen. Mensen zoals jij en ik. Mensen die allemaal hun eigen verhaal hebben, hun eigen verleden en hun eigen herinneringen. Allemaal worden we gedreven door ervaringen.
Wie is de maatschappij? Die directeur van een bedrijf, is ook een mens. Die politieke leider, is ook een mens, die politieman is ook een mens.
Wil je al die mensen gaan beschuldigen? Want de maatschappij is de mensen bij elkaar.
Allemaal mensen die onder invloed van elkaar een bepaald patroon uitvoeren. Dat is nu, maar dat was 10 jaar geleden ook en dat was 100 jaar geleden ook en 1000 jaar geleden ook.

Nee, een maatschappij is er niet. Er is alleen een wereld vol mensen die allemaal zo hun eigen verhaal hebben. Wat ons ook drijft, het komt voort uit ons verleden. Het komt voort uit verdriet, boosheid, vrolijkheid, leegheid, noem het maar op.

Kijk eens op deze wijze naar de maatschappij. Zie niet die mooi schoonheid, zie de persoon er achter.
Kijk ook naar jezelf, zie de persoon erachter. Werk aan je verdriet, werk aan je boosheid.

In die maatschappij is heel veel moois te vinden. Ik hoop dat jij dat nog eens zult gaan zien.

Misschien is het tijd dat je je minder zorgen gaat maken over wat 'de maatschappij' van jou vindt en gaat uitzoeken wat je zelf graag wil. Uit jouw relaas valt op dat je 'de maatschappij' als een geheel beschouwt, maar dat is de maatschappij helemaal niet. De maatschappij bestaat uit duizenden subcultuurtjes waar er vast wel eentje bij zit waar je je wel thuis bij voelt. Verbreed je blik, ga op zoek. Daar is wat lef voor nodig, maar je wordt er beslist een gelukkiger mens van.
Schrijf een boek. Bak cupcakes. Word goed in WoW. Word nudist. Ga bij een historisch gezelschap en ga elk weekend lekker leven zoals we dat in de middeleeuwen deden. Of verkleed je in het weekend als Wookie en loop alle Fantasy- en Gothicfairs af.

Wat ook goed kan helpen, is eens een tijdje gaan kijken hoe ze het ergens anders doen. Reis wat, zoek wat aansluiting bij andere culturen, kijk of het daar 'beter' is volgens jouw maatstaven.

Ik ervaar het inderdaad ook zo. Je situatie doet me ook denken aan de film American beauty. Ken je die? Vooral natuurlijk het karakter van Lester Burnham die zich een "whore for the advertising industry" voelt, daarna zijn werkgever op een fantastische manier weet te chanteren en in alle vreugde met een jaarsalaris zijn bedrijf uit loopt waar hij zo de pest aan heeft. Vervolgens gaat hij in alle overtuiging werken bij een fastfoodrestaurant omdat hij met zo’n baantje in zijn tienerjaren ook zo gelukkig was.

Dus waarom ga je ook niet een simpel baantje zoeken zonder ingewikkeld politiek getouwtrek en al die andere dingen die je zo haat van deze maatschappij? Je zal je natuurlijk wel enigszins moeten aanpassen maar dat gaat het beste als je ook andere activiteiten doet waarmee je je behoefte van iets betekenen voor de mensen om je heen wel kan vervullen. Ik denk dat ik daarvoor wel een mooie suggestie voor je heb:

Ik ben vrijwilliger bij de stichting de Vrolijkheid, deze biedt mij de mogelijkheid om clubactiviteiten te organiseren en/of begeleiden voor kinderen die hier in een asielzoekerscentrum (AZC) wonen. Het officiële varhaal van de stichting is natuurlijk dat we het allemaal doen voor de kinderen maar ik word er zelf minstens net zo gelukkig van. De families komen uit landen als Afghanistan, Irak, Iran, Syrië, verschillende ruslanden en verschillende afrikaanse landen. Verreweg de meeste zijn hele aardige mensen. Ik vind het ook altijd extra spannend dat ze uit zo’n exotisch land komen. Zoveel culturen bij elkaar en toch zoveel plezier met elkaar kunnen delen! De krachten van deze materialistische samenleving ervaar ik daar totaal niet. Het is voor mij 100% quality time als ik voor de Vrolijkheid bezig ben. Ook vind ik de andere vrijwilligers en coördinatoren die op de Vrolijkheid afkomen erg sympathiek en open minded. Er zijn allerlei clubactiviteiten te doen: knutselen, dansen, acteren, muziek maken, zingen, foto’s maken en allerlei laagdrempelige spellen. Ook kan je kijken welke leeftijdsgroep het beste bij je aansluit: kleuters, 7 tot 9 jarigen, 10 tot 12 jarigen en jongeren maar dan meisjes en jongens apart of een mannen of vrouwengroep. De kinderen leren snel Nederlands omdat ze naar school gaan maar voor de volwassenen is het vaak wat lastiger.

Dus simpel baantje om geld te verdienen en dit vrijwilligerswerk o.i.d. om geluk te verdienen. Lijkt het je wat?

Top vraag! Denk dat niemand een "pasklaar" antwoord voor je heeft, je staat er niet alleen voor gezien je blijdschap met "Toegevoegd na 17 uur: Wow, wat een overweldigende hoeveelheid antwoorden en reacties! Hartelijk dank voor al jullie bijdragen!" zoals je zelf hebt toegevoegd. De ene is superblij met het vangen van een vis na een nacht vissen en de ander met een nieuwe pc maar je buurvrouw misschien blij dat ze "eindelijk" dat ene nummer op d'r viool na veel oefenen onder de knie heeft. Het klinkt wellicht vaag maar je bent zeker niet de enige die zich zo voelt. De moed om je zingeving zo openbaar te stellen en de antwoorden waardeert siert je en professionele hulp is overal te krijgen maar dit had je zelf wellicht zelf ook al bedacht. Dit is geen schande, prijs jezelf met je talent, zoek je heil daarin en realiseer je goed dat ook jij uniek bent... Anders kreeg je echt niet zo veel respons op je vraag en ik hoop dat je er uit komt. Geniet van de kleine dingen. Al ben ik 7 jaar jonger, heb iemand van 55 die een kind heeft doodgereden geholpen en heeft nu een vaste baan. 23 jaar rondgedobberd in een depressie en nu weer met een glimlach rondloopt, onbetaald ook nog maar zingeving heeft en geld & materialisme gelden niet. Tof dat je deze vraag zo openlijk durft te stellen en maak van je talent gebruik, sta op en kijk in de spiegel "ik mag er zijn" Zeg dat gewoon iedere dag. Klinkt kinderachtig maar het werkt. Ken de klappen (ook letterlijk) van de zweep en herken je gevoel en nog wel meer dingen waar ik niet over spreek. Probeer jezelf te herpakken, schroom niet om hulp te vragen want het is er. Als je het niet doet, sta je je eigen geluk in de weg is mijn mening. Hoop dat je er wat aan hebt en zal vast wel wel weer negatief commentaar krijgen op deze reactie.... wat ik daar mee doe? Naast me neer leggen inmiddels, ook ik heb dezelfde vraag af en toe. Gordijnen open en je ziet ineens 2 tortelduifjes in de tuin, dan denk ik "de kleine dingen in het leven" Begint mijn dag al goed. Laat jouw dag morgen goed beginnen door te waarderen dat je de moed hebt gehad de vraag te stellen en zo onwijs veel reacties hebt ontvangen. Succes!!! Sterkte!!! en hoop dat je er iets aan hebt. ;)

De maatschappij is niet iets waar je buiten kan staan. Je bent een onderdeel van de maatschappij, willen of niet. Als jij praat over "de maatschappij" lijkt het wel alsof het één groot geheel met allemaal dezelfde mensen die hetzelfde doen en willen en waar jij dan buiten staat.. Dat is natuurlijk niet het geval.
Er zijn 2 verhalen
Het kleine verhaal : er zijn mensen die zijn zoals jij beschrijft, die gefocust zijn op wat jij noemt (geld, kapitaal etc..). Maar er zijn ook legio andere mensen. Je hoeft daarom niet meteen naar de geitenwollensokkenclub, je vindt deze mensen in alle lagen van de bevolking. Trouwens : bij de geitenwollensokken gelden ook weer regeltjes om je "erbij te doen horen". Ik heb het veeleer over mensen die met een breed perspectief naar het leven te kijken, met openheid, tolerantie, die "anders" durven zijn zonder daarom samen te klitten met "gelijkgestemden".
Het grote verhaal : in onze maatschappij - zoals in alle andere samenlevingen - gelden bepaalde "regels" (impliciet of expliciet) die ervoor zorgen dat de maatschappij functioneert. deze regels zijn voor een groot stuk gemaakt ten gunste van de belangrijkste steunpilaar in onze maatschappij : het kapitaal. Voor de toplaag zijn er een groot aantal voordelen zodat het kapitaal beschermd blijft (ik heb het hier over het kapitalistisch systeem).
Voor de onderlaag voorziet het systeem in een aantal "rechten" De toegang tot deze rechten loopt via een aantal instituten die moeten onderzoeken of je in het systeem past; werkwillig, voldoende dagen gewerkt, voldoende mate van handicap enz...
Je moet noodgedwongen voor een deel het spel meespelen, tenzij je multimiljonair bent. Dus in orde blijven met dit en dat, zodat je een inkomen hebt uit werk of uit een andere bron. Maar dat is slechts één deel van je leven.
De kunst is om het andere deel van je leven in te richten zoals jij het zelf wil, met mensen die je wel boeien (laat de anderen het recht om anders te zijn...), dingen die je graag doet enzovoort. Gelukkig kunnen wij ons in deze maatschappij relatief vrij bewegen wat dat betreft (je wordt hier niet geëxecuteerd omdat je een bepaalde hobby doet).
En natuurlijk kan je tegelijk meedoen aan actiegroepen etc die net als jij bepaalde zaken in het "grote verhaal" niet okee vinden. Die rechten toegankelijker willen maken voor iedereen, een gezond leefmilieu behouden etc. Deze contrastemmen klinken niet oorverdovend door, maar ze zijn en blijven nodig en verdienen je steun.

Weet je wat mijn antwoord is ? Na mijn 20ste en mijn 40ste , begin ik nu op mijn 60ste opnieuw opnieuw . Mijn oplossing , na vele , vele omzwervingen , bleek verrassend simpel , ik hou me alleen nog bezig met , vandaag , (basic)eten , ( basic)drinken en een , liefst droge , slaapplaats , als het even kan , in goed gezelschap en met een glimlach , zonder enige vorm van kritiek , vragend of ik nog ergens mee kan helpen . Ik kan niets/ik kan alles . Ik weet niets/ik weet alles , maar vooral , ik hoef niets meer dan dit . Je hoeft echt niet , zoals ik , alles weg te geven en overal mee te stoppen . Het draait alleen maar om je instelling , wees goed voor jezelf , dan ben je goed voor iedereen , zit je lekker in je vel , dan heeft iedereen daar plezier van . Ik ben gelukkiger en gezonder , dan ik in jaren geweest ben , oke , ik ben ( officieus ) met pensioen , maar zo zou iedereen zich moeten gedragen . ( alsof hij/zij/wat dan ook , al met pensioen is )
En als laatste , heeeeel belangrijk , koester het kind in jezelf !
antoon . ( antoonna@protonmail.com )