hoe word ik socialer en zelfverzekerder?

Jij kan geen enkel positief punt bedenken wat jou autisme heeft gebracht? Misschien als ik je daar eens mee help!
• Altijd eerlijk en oprecht
• Moeilijk tegen onrecht kunnen
• Als je iets beloofd kom je het ook na
• Als je iets doet doe je het goed
• Oog voor details
Ik denk dat het belangrijk is dat je leert dat jij er mag zijn. En dat niemand perfect is.
Het wil niet zeggen dat als iemand sociaal is die persoon zelfvertrouwen heeft. Het is zelf zo dat die mensen die dus wel makkelijk contact maken en tegen iedereen aan praten zich daarna soms doodschamen omdat ze denken dat andere hem/haar vreemd vinden. Maak een lijstje met dingen die je goed van je zelf vind en bewaar dit. Lees het als je je onzeker vol. Vraag aan goede vrienden wat hun goed vinden aan jou. En wat betreft van het meisje. Als jij zorgt dat je iets meer dan normaal in de buurt bent bij haar valt van zelf het kwartje dat je haar leuk vind. En een leuk gesprek onderwerp Ga je nog op vakantie? Hoe was je weekend?

Tussen jouw oren zit het in elk geval wel goed! Je weet dat je er aantrekkelijk uitziet, je hebt vrienden, dat is al heel wat! Je bent alleen én puber, én onzeker en weet je;
dat is heel normaal. Onder invloed van je veranderende hormonen kán je even niet anders dan onzeker zijn!
De hele pubertijd is zeker niet eenvoudig, je begint volwassen te worden en dat betekent dat langzaam jouw zekerheden verdwijnen.
Je moet nu veel dingen zelf beslissen en oplossen. Héééll normaal dat dat onzeker maakt. Je krijgt over alles twijfels; Doe ik het wel goed?
Hoe kom ik over op anderen? kortom, de twijfel slaat vaak toe hè? Daar komt nog bij dat je meer gaat nadenken, inzicht krijgt in veel dingen, wijzer wordt.
Autisme of niet, een meisje aanspreken is echt niet heel makkelijk en normaal voor elke jongen! Er zijn natuurlijk altijd wel jongens die stoer zijn (of doen!) die blaken van zelfvertrouwen en niet bang zijn om een blauwtje te lopen.
Er zijn er echter nog veel meer die hier wel bang voor zijn en dan maar liever alles van het meisje in kwestie af laten hangen, in de hoop dat zij hem een keer aanspreekt.
Eën ding scheelt, jij hebt je uiterlijk mee en het enige dat jou tegenhoudt is de angst voor een afwijzing.
Wees gewoon jezelf, spreek haar gewoon eens aan op een rustig geschikt moment. Geef gewoon eens een complimentje; "Wat heb je vandaag een gave jeans aan, wat zit je haar leuk" ofzo...Laat rustig blijken dat je haar leuk vindt en vaak begint het dan met een gesprekje waaruit steeds meer langere gesprekken komen als je ineens veel dezelfde dingen leuk blijkt te vinden. Misschien hebben jullie wel een zelfde soort interesses?
Bega niet de fout alleen maar zelf aan het woord te zijn en alleen over jezelf te praten. Meisjes praten zelf ook graag en als iemand ook interese in haar zelf heeft als persoonlijkheid, heb je al een hoop gewonnen.
Als je blijft afwachten is een ander je straks voor en veel meisjes laten het initiatief altijd an jongens over. Een meisje staat vaak op het standpunt, dat een jongen er wel wat moeite voor moet doen en ze willen zeker niet op een lijst komen te staan met 'jongensgekke meiden".
Meisje zijn ook vaak net zo onzeker als jongens!
Je zal dus even over die drempel moeten stappen en gewoon eens aanspreken. Wie weet!

Zou je wél meer durven ondernemen als je tijdelijk even iemand anders zou zijn? Denk aan cosplay-parties en andere verkleedpartijen.
D'r zit echt iets totaal mafs in dergelijke feesten. Ik ben voor een interview ooit eens naar een trash metal-concert geweest. HARD, RUIG, ik ging naar huis met een luide pieptoon in m'n oren. Visueel waren de bezoekers ruig tuig van de richel. Echter, voor het concert, bij de deur, heb ik twee van die bezoekers geïnterviewd. Ze zagen er cliché-metal uit, maar in persoon waren ze heel aardig. Ze gaven duidelijk aan dat die feesten gewoon een soort uitlaatklep waren voor iets wat ze in het dagelijks leven totaal niet zijn. Even helemaal uit je dak, en daarna weer gewoon naar je werk op kantoor. Kortom, probeer 'ns te acteren dat je iemand anders bent.
Nog een mooi voorbeeld hiervan: Christopher Lloyd ("Doc" uit Back to the Future). Hij is in werkelijkheid een heel verlegen en gesloten persoon, maar (zie de Making Of) zo gauw de camera loopt en de scene wordt opgenomen is het een totaal ander, improviserend en outgoing persoon. Erg fascinerend.

Zoek iets op jij en die meid gemeen hebben. Luisteren jullie naar dezelfde muziek? Kijken jullie naar dezelfde films? Houden jullie van dezelfde kunst, sport, politiek? Zoek iets op en begin daar een gesprek over, heel vaak. Maak er dus eerst een vertrouwensband van, een gewone vriendschap gebaseerd op een gezamenlijke interesse. Daarna kun je 't wellicht uitbreiden naar meer. Als dat moment komt hoef je 't ijs niet meer te breken..

Waak ervoor om niet alle problemen in je leven ' op te hangen' aan het autistisch zijn. Het gevaar daarvan is dat je het idee krijgt, het komt door mijn autisme, helaas niets aan te doen.
Wat jij beschrijft zijn hele normale puber gevoelens, echt elke puber heeft dit, ook al zijn sommige er heel goed in om dit te verbergen.
Je bent sociaal genoeg, je hebt een vrienden groep. Onzekerheid is lastig en eigenlijk maar één oplossing voor, ouder worden en leren dat de onzekerheid niet nodig is. Dat komt echt vanzelf.

Sociale vaardigheden kun je leren, ook als je een vorm van autisme hebt. Niet álles zal lukken zoals jij dat misschien wilt, maar beter leren omgaan met je beperkingen, of leren hoe je een gesprek aanknoopt en gaande houdt: dat moet echt lukken.

Er zijn sociale vaardigheidstrainingen, sommige scholen bieden deze zelfs aan voor leerlingen die erg verlegen zijn, of leerlingen die bijvoorbeeld gepest worden. Misschien heeft jouw school ook wel zoiets. En als je denkt dat de begeleiding die je daarin nodig hebt meer gericht moet zijn op je autisme: er zijn ook speciale trainingen voor mensen met autisme. Bij (jeugd)Riaggs (http://www.riagg-groep.nl/autismetraining-kinderen-cursussen.htm) of andere GGZ-instellingen, bij MEE (http://www.meewestbrabant.nl/viewpage.asp?pag_id=600), bij gespecialiseerde autismecentra (http://www.centrumautisme.nl/templates/Content.aspx?PageID=9290) en op nog meer plaatsen. Als je denkt dat je hier iets aan zou kunnen hebben, neem dan eens contact op met een GGZ-instelling bij jou in de buurt, of bel het landelijke telefoonnummer van MEE (0900 999 8888: MEE is een organisatie die gratis hulp biedt aan allerlei mensen met een beperking, vooral voor het vinden van de juiste hulp).

Daarnaast speelt misschien faalangst wel een rol, en zou een faalangsttraining zinnig kunnen zijn. Ook die worden aangeboden op veel middelbare scholen trouwens, en bij andere organisaties zoals hierboven genoemd. Als je denkt dat je niet zozeer vaardigheden aan moet leren maar echt een onzekerheid aan moet pakken, dus dat het dieper zit, kun je misschien beter bij je huisarts een verwijzing vragen naar een psycholoog of een ander soort hulpverlener.

Maar op zich lees ik nog niet zoveel typisch autistische problemen in je vraag. Onzekerheid, vooral onzekerheid over hoe te handelen als je iemand leuk vindt, is echt heel normaal voor een 17-jarige. Je hebt vlinders in je buik joh, en dat maakt alles wat je doet of laat, extra spannend! Dat geeft niks, we hebben het allemaal meegemaakt. Praat er eens over met je vrienden, en vraag hen om advies. Of vraag het eens aan je ouders: ook zij zijn jong geweest, en weten vast nog wel hoe onzeker zij waren toen ze voor het eerst verliefd waren. En als je denkt dat echt meer nodig is dan adviezen van ouders of vrienden, en meer dan "gewoon proberen, en al doende leren", vraag dan eens hulp bij één van de instanties die ik hierboven noem, of kijk wat je eigen school eventueel biedt hierin. Succes!

om zelfverzekerder te worden help het als je bijvoorbeeld op de fiets zit, om de mensen die je tegenkomt aan te kijken en niet wegkijken tot je er langs bent. Dit klinkt best wel raar en lijkt in het begin ook heel erg moeilijk, maar hierdoor ben ikzelf ook zelfverzekerder geworden.

succes ;)

Je bent in ieder geval een heel eind op de goede weg, je accepteert jezelf. Dat is een belangrijk punt om sociaal in het leven te staan.

Onzeker zit alleen maar tussen je oren, geen enkel mens is perfect. Een belangrijk iets om indruk te maken is door haar complimenten te geven en interesse in haar tonen. Zo creëer je een klik met haar en wordt het steeds makkelijker om een gesprek te beginnen.

Je ziet er goed uit en je weet het van jezelf dus stap een keer op haar af en probeer achter haar interesses te komen. Het is niet raar om een gesprek met iemand te beginnen. Dit vinden mensen juist leuk.

Voor een uitgebreide uitleg om je sociale contacten te verbeteren is er hier een leuk artikel te vinden: http://geenonzekerheid.wordpress.com/2012/06/07/hoe-word-ik-sociaal/

Je kunt het!

Hallo Frezzz, Ik ben het eens met alle antwoorden die zijn gegeven dat dit bij puber zijn hoort maar als ik het goed begrijp gaat het jou voornamelijk over jouw onzekerheid. Hiervoor raad ik je aan om een assertiviteitstraining te gaan volgen!Waarschijnlijk wordt dit in jouw geval vergoed maar dat kun je bij je verzekering vragen.
Verder vind ik dat je trots mag zijn op jezelf vanwege de wijze hoe je met je autisme omgaat en je toch hier je problemen durft voor te leggen!Eigenlijk denk ik ook dat je socialer bent dan je zelf denkt want anders zou je vriendengroep wel kleiner zijn geworden! Sterkte met alles

Al die trainingen kunnen je wel wat aanwijzingen geven over wat je kan zeggen en wat je kan doen in dit geval maar ik vergelijk dat met een schriftelijke cursus gewichtheffen.. het gaat toch om de praktijk. Eerst proberen contact te maken met meiden waar je minder mee hebt.. beetje oefenen, kletsen zodat je er een beetje in komt. Probeer te achterhalen wat t meisje waar je voor bent gevallen leuk vind, wat haar bezighoud, dat praat al een stuk makkelijker en zoek op de eerste date een gelegenheid op waar je niet zoveel hoeft te praten. Bios of zo?? Dat scheelt ook weer een hoop overprikkeling t.o.v. van een dikke party (voor zover je daar al last van hebt dan). Wat mezelf betreft heb ik overigens liever met autisten vandoen dan met mensen die het niet hebben. Lekker direct, weinig gemanipuleer, zalig om precies te weten wat je aan de ander hebt! Succes