Wat te doen tegen een kluizenaar-gevoel?

Het wordt tijd om eens een afspraak te maken bij een 1e lijns psycholoog.

Goed van je dat je hier wat tegen wilt doen.
Het zal beter voor je zijn om je af en toe onder de mensen te begeven. De mens gedijt nu eenmaal niet zo goed op z'n uppie.
Als je er tegenop ziet om uit te gaan, of op familiebezoek dan zou je kunnen overwegen om lid te worden van een sportclub. (voetbal, tennis, tafeltennis, ...). Daar kan je les nemen om de sport te leren en wordt je als vanzelf opgenomen in de groep. Als dat te duur is voor je (ik ken je financiën niet) dan zou vrijwilligerswerk kunnen gaan doen. Daar ontmoet je dan ook allerlei mensen.
Trouwens, ontmoet je geen mensen op je werk of bij je studie?
Kortom: probeer je over dat kluizenaarsgevoel heen te zetten. In het begin zal het moeilijk zijn, maar het wordt vanzelf makkelijker. Succes!!

Begrijp ik goed dat jij, ondanks contact met mensen je een kluizenaar voelt? Je begrijpt het sociale contact tussen mensen niet. En je voelt je er erg dom bij. Waarom? Je bent goed zoals je bent!
Sociaal contact is niet alleen praten, het is voornamelijk luisteren. Stel vragen, dan valt het niet op dat je niet weet wat je moet zeggen.
Bedenk onderwerpen waar je over kunt praten als het gesprek stil valt. Denk aan het weer, plannen die je hebt voor het weekend, je tuin/balkon/dakgoot, enzovoort hier komt je eigen creatieve 'ik' aan te pas.
Je kunt een hondje nemen of die van de buren uitlaten, mensen met honden hebben snel aanspraak (eigenaren van agressief ogende honden minder, kies een pluizig iets) en je hebt een gespreksonderwerp aan de riem. Of je gooit het eens in je vriendengroep op een verjaardag (ik wil een hond, wat voor soort past bij mij?).
Als je de groep "vrienden en kennissen" te klein vindt, kun je aansluiting zoeken bij de vrijwilligerscentrale of probeer een (sport)vereniging.
Succes! Doordat je hierover nadenkt groei je vanbinnen, maar er komt vast iets moois uit!

Hoi Impie,

Geef mij een hand. Ik voel precies hetzelfde. Een probleem is alleen een probleem als het je ongelukkig maakt. Ik trek mij terug in mijn veilige schelp en voel mij daar goed bij. Je moet accepteren dat je bent zoals je bent. Een je hoeft zeker niet te zijn zoals jouw ideaal beeld is, en het heel erg te vinden dat je niet zo bent.
Ga alleen naar een psycholoog als je je werkelijk ongelukkig voelt. Geniet anders van jouw kluizenaarsschap.

Je kunt misschien een muziekinstrument leren bespelen zodat je (mits er gelijkgestemden om je heen zijn) de mogelijkheid hebt om iets te delen of om de regie te voeren door een stukje te spelen voor deze of gene..

De hulpverlening opzoeken is een optie, maar mijn ervaring is niet dat ze echt adequaat kunnen handelen.

heb ASS en herken me er een beetje in.

weet nooit zo goed hoe ik moet reageren, en als ik spontaan wil doen is dit gewoon altijd gemaakt.

sociaal contact vind ik wel leuk, maar op momenten dat het mij uitkomt en dan niet te lang.
dan nog voel ik me een vreemde eend in de bijt.

toen ik nog niet wist wat hier de oorzaak van was vond ik het ook vervelend voor anderen en deed mijn best om niet achterlijk te lijken (maar het gevoel....oef!!)

voor mezelf vond ik het niet erg want had die behoefte niet. nu zeg ik gewoon wat ik mankeer en kunnen mensen er rekening mee houden als ze dat willen (en anders maar niet)

wat bij jou de oorzaak is valt natuurlijk niet te zeggen hier op GV, maar omdat je er nogal mee zit en zelf geen handvaten hebt lijkt het me verstandig om hulp te zoeken hierbij.

al is het alleen al om het feit dat je je minder achterlijk gaat voelen en jezelf accepteren kan zoals je bent.
mogelijk krijg je handvaten waar je mee aan de slag kan.