Wat doet een SPV'er wat een psycholoog/psychiater niet doet?

Een SPV doet voor een deel dingen die een psycholoog of psychiater ook doet: intakes uitvoeren, patiënten begeleiden, en ook allerlei vormen van gesprekstherapie kunnen door een SPV worden ingezet.

Verschil is meestal voor de plaats waar iemand werkt, alsook de plaats in een organisatie. In de meeste GGZ-instellingen is de psychiater altijd de hoofdbehandelaar, en werken psycholoog, SPV en ook andere therapeuten onder leiding van de psychiater. Er is wel een beetje een verschuiving dat ook GZ- of klinisch psychologen vaker hoofdbehandelaar zijn, maar vanouds is dit een psychiater. Dat is dus een belangrijk verschil van een SPV met de psychiater.

SPV is verder vaak werkzaam in de crisiszorg en in de maatschappelijke zorg, zoals bij de GGD of bij instellingen voor verslavingszorg of bemoeizorg. Als bepaalde instellingen ook zorgverleners huisbezoeken laten afleggen, is dat meestal een SPV, en geen psycholoog of psychiater.

Verder is de SPV vaak gericht op de context, en vrij praktisch het functioneren van een (vaak langdurig en ernstig) psychiatrisch patiënt in bijvoorbeeld zijn gezin. Dus een SPV zal vaker proberen met de hele familie samen te praten over hoe iemand met een psychiatrisch probleem het beste begeleid kan worden, terwijl zowel een psycholoog als psychiater vaak (maar niet altijd) wat meer bezig zijn met individuele therapievormen. Vaak zal een SPV mensen begeleiden met ernstige en chronische psychiatrische ziektebeelden die een manier moeten vinden waarop ze zo goed mogelijk kunnen blijven functioneren, terwijl een psycholoog of psychiater meer gericht is op het verbeteren van symptomen of het verhélpen van een probleem.

Maar dat is een beetje zwart-wit, want een SPV kan ook individuele therapiegesprekken doen, en bij sommige GGZ-instellingen is een SPV werkzaam in bijvoorbeeld de intakeprocedures of de behandeling van allerlei patiënten, dus niet alleen de patiënten met langdurige of complexe problematiek. Het hangt dus vooral af van waar iemand werkzaam is, en welke specifieke deskundigheid iemand in huis heeft. Datzelfde geldt trouwens voor een psycholoog, een basispsycholoog kan bijvoorbeeld nooit hoofdbehandelaar zijn, terwijl een GZ- of klinisch psycholoog veel beter en breder geschoold is op klinisch gebied, en regelmatig optreedt als hoofdbehandelaar.