Hoe vergroot ik mijn comfort-zone?

door sterk te zijn.stevig in je schoenen te staan.weten wat je wilt en daarvoor opkomen.jezelf serieus nemen dan doet je omgeving dat ook en zal men je wensen/behoeften respecteren.als vorige relatie`s zoals je zegt,hierop stuk liepen,zijn bovenstaande items om aan te werken.succes ermee.

Als jouw relaties op dit punt stuk liepen,
dan ben jij niet duidelijk geweest.

Overigens is dat wel vreemd: iemand die van jou houdt, die gunt jou toch ook jouw eigen leven en jouw eigen vrijetijdsbesteding en jouw eigen rust.
Je kunt heel goed van elkaar houden,
een relatie hebben, zonder steeds op elkaars lip
te zitten.
Zelfs al woon je samen, dan nog is het heel fijn om een eigen plekje te hebben om je even terug te trekken.
De een kijkt liever tv, terwijl de ander liever op zolder zit te knutselen.
Werkt dat niet, dan zou je een lat-relatie kunnen hebben, ieder houdt zijn/haar eigen huis.

Maar het is wel zaak hierover duidelijk te zijn en wel al in een vrij pril stadium van de relatie.

LATten is dan een goede oplossing. Of zoek iemand die ook behoefte heeft aan rust en alleen zijn.
Stel grenzen vast, voor zover mogelijk ... "we zien/spreken elkaar 3 x per week" of "op dinsdag heb ik een 'ik-dag'". Duidelijke afspraken zijn heel belangrijk.

Lijkt mij lastig met werken waar veel collega's zijn, maar dat terzijde.

Ieder mens heeft wel eens rust nodig, in een relatie is dat wel eens lastig om dat te realiseren, zeker als er ook nog kinderen in het spel zijn.
Je kan dit compenseren door bijvoorbeeld een solitaire hobby te zoeken ( bijvoorbeeld vissen, of wandelen ).
Een "ik dag" in een relatie met kinderen en dan fijn thuis hangend voor de buis wekt denk ik gauw irritatie op.
Zekers met kinderen, opvoeden doe je namelijk samen.
Dus dat gaat niet werken, ik zou dan voor een andere "uitvlucht" kiezen en voor een hobby gaan waar je alleen kunt zijn.
Dat kan naast een buitenhobby, natuurlijk ook een hobbykamer of schuurtje zijn.
Helemaal alleen zal je in een relatie niet of nauwelijks zijn, is geloof ik ook één van de "basisregels" dat je samen door het leven wilt gaan.

Dag, er staan al veel tips in de andere berichten. Echter zou ik er nog een willen toevoegen...
Leer je meer af te sluiten ook als de andere persoon in de buurt is. Je hoeft echt niet de hele tijd alles in de gaten te hebben of op alles te reageren. Wanneer je meer eigen ruimte kunt behouden in elkaars gezelschap (wel eerst even goed uitleggen dat het niet over de ander gaat), heb je het ook wat minder nodig om helemaal alleen te zijn...
Probeer bijvoorbeeld wat grondingsoefeningen en dan vervolgens het behouden van je eigen ruimte in contact.. Succes!

Het hangt er helemaal vanaf waarom je comfortzone "klein" is. dit kan met verschillende dingen te maken hebben :
- je bent open en sensitief
Dan komen invloeden heel diep bij je binnen en moet je soms afstand nemen om ze te verwerken

- je kan moeilijk bij jezelf blijven in gezelschap
Dan moet je even opladen met jezelf om jezelf niet te verliezen

- je kan moeilijk verbinding maken met anderen
Dan heb je wellicht een meer "autistische" persoonlijkheidstructuur (wat niet wil zeggen : je ben een autist voor alle duidelijkheid!) en bent wezenlijk meer op jezelf gericht

- je hebt niet echt vertrouwen in anderen
Dan kan je je moeilijk overgeven aan intieme relaties uit (onbewuste) angst dat ze je kunnen schaden.

- enz...

Het is aan jou om uit te maken of de terughoudendheid te maken heeft met externe invloeden en/of met een interne karakterstructuur.
Op het moment dat je dat weet kan je ook leren om ermee om te gaan. Bv. is het een gebrek aan vertrouwen, kan je manieren zoeken om dit vertrouwen op te vijzelen. Kan je moeilijk verbinding maken met anderen, kan je kijken naar de verbinding met de eerste belangrijke personen in je leven (deze waren er niet of te afstandelijk of niet beschermend of te overheersend of een menging van dit alles...)
Belangrijk is dat je open blijft naar mensen, ook naar een partner bv. Het is helemaal geen schande als je je wil terugtrekken af en toe. Maar het doet wel pijn aan de ander als je hierover niet duidelijk communiceert en het ook bij jezelf legt. Jij hebt recht om je terug te trekken, de ander heeft het recht om dit niet leuk te vinden.
En daar loopt het soms wel es mis. Van waar de neiging om terug te trekken ook komt, het is belangrijk om aan de ander heel duidelijk te maken wat er gebeurt, bv. :
- ik wil me even terugtrekken
- dit heeft helemaal niks met jouw functioneren te maken
- ik hou van je en ben graag bij je
- ik kom terug (+termijn). Neem deze termijn ruim genoeg, maar geef tussendoor toch signaaltjes die gerust stellen (bv. een smsje met "ik zie je graag"). Maar maak de termijn ook heel duidelijk, zodat je verplicht wordt als het ware om ook met de ander rekening te houden.
- sta open voor de ander als deze zich genegeerd, verlaten, angstig, eenzaam enz. voelt. Luister ernaar,keer op keer. Toon heel veel begrip.
Maar voel je op geen enkele manier schuldig. En vermijd ook niet om je terug te trekken (mits duidelijke communicatie), want ook dat keert zich vroeg of laat tegen de relatie.

herkenbaar. als ADD-er, HS persoontje en met een ASS eigenschappen heb ik hier ook over zitten denken.

vind sociaal gezelschap gezellig, maar niet altijd en moet daarna even bijkomen.

denk dat je gewoon naar jezelf moet blijven luisteren. krijg de indruk dat het bij jou ook om rust gaat (geen indrukken van anderen, lekker je eigen ding doen op je eigen manier)

probeer te kijken wat teveel prikkels en indrukken zijn en hou hier rekening mee. (bv geen drukte in huis én dezelfde dag ook nog naar een verjaardag) dus doseer het.

misschien zijn er maniertjes te vinden om voor jezelf tot rust te komen/ je even terug kan trekken en af kan sluiten van bep. dingen om je heen, terwijl er toch iemand in huis is. (stuk wandelen, lezen, in een andere ruimte iets doen waar je zin in hebt)
soms het kan ook best simpel zijn: als hier mijn kinderen iemand te spelen hebben ga ik bv aan de strijk en zet ik een muziekje op om zo de 'ruis' en indrukken te overstemmen. het is dus even uitvogelen wat voor jou werkt, en wanneer het werkt.

van belang is het dan je grenzen aangeeft: tot waar is het voor jou prettig, en wanneer gaat het je tegen staan/heb je er moeite mee.
dat kan best lastig zijn omdat het best dubbel is: gezelligheid v.s. drukte.

maar....als jij het aangeeft kan een ander er rekening mee houden. niet iedereen snapt het en wil hier ook rekening mee houden, maar m.i. is dat geen reden om over je persoonlijke grenzen te stappen.

dus duidelijkheid krijgen, duidelijkheid geven naar anderen. accepteren, aanvaarden en vervolgens toepassen.

hoop dat je veel tips krijg waar je wat aan hebt.

Toegevoegd na 5 minuten:
oops, vergeten:
wat lastig kan zijn is het idee iemand anders voor het hoofd te stoten als je bv een keer niet zit te wachten om drukte om je heen of zelf mensen/drukte op te zoeken.

juist daar is aangeven dat JIJ het niet prettig vind belangrijk, zodat mensen het niet persoonlijk op hoeven te vatten of zicht gepasseerd voelen.
(en doen ze dat toch, is het jammer, maar daar kan jij niets aan doen en aan veranderen als je tijd/ruimte voor jezelf wil garanderen) ;-)