Kan betrapt worden veroorzaken dat je in shock-toestand verkeert? Zo ja, hoe komt dat?

Ja klopt.
1 of 2 tellen even bevriezen heeft denk ik iedereen weleens gehad, maar ik bedoelde meer dat je echt een merkbaar lange tijd in zo'n toestand verkeert. Dat je dus niet meer kan spreken van "even".

Dat moet dan wel iets heel ergs zijn waardoor diegene in zijn of haar beleving denkt, de situatie niet of nooit meer uit te kunnen leggen of aan kan. Ik heb het idee dat je daar de grens hebt te pakken van psychisch gek worden. Bijvoorbeeld als een mens te horen krijgt dat de partner is overleden. Ongeloof, woede, angst enz enz komt dan weer om de hoek kijken, en als je dan verder in het proces zit, waarin je hersens het nog steeds niet hebben kunnen bevatten/verwerken, dat je dan gek aan het worden bent of net gek geworden bent.

Dat is duidelijk. En kan een situatie waarin je een persoon totaal niet verwcht tegen te komen, en je diegene toch tegenkomt, ook zo een toestand veroorzaken? Ik kan me voorstellen dat daarbij nogal wat factoren kunnen spelen, maar is daar toch iets over te zeggen?

Als het een persoon is waarvan je schrik hebt (bijvoorbeeld door die persoon in het verleden bent verkracht of in elkaar geslagen/gepest oid) kan ik me er wel iets bij voorstellen ja. Of als je boos word omdat "bijvoorbeeld" de moordenaar van je kind weer uit de gevangenis is na 3 jaar. In beide gevallen (die ik nog veel meer kan bedenken) kan het zijn dat je hersens in shocktoestand raken. Je wil dan iets, maar je kan dan niets, omdat het simpelweg teveel voor je is. Of iig teveel voor je hersens. Jij en je hersens kunnen in zo'n geval het verleden niet verwerken, waardoor (als je de rede daarvan plotseling op straat tegen komt) je perplex staat op dat moment en niet weet hoe je ermee om moet gaan. Als je uit ervaring spreekt, hoef ik niet te weten waarom je dit vraagt. Als het een school opdracht is oid, ben ik eigenlijk wel benieuwd waarom je dit wilt weten. Ik hoop iig dat je er iets aan hebt.

Nee het is geen schoolopdracht, ik studeer geen psychologie (vond ik te veel leeswerk) maar ik vind het wel heel interessant. Ik had er ook een persoonlijke reden bij om dit te vragen, en deze vraag werd een tijd geleden verwijderd omdat het naar meningen zou vragen. Vandaar dat ik hem nu zo heb gesteld. Het ging om mijn vriendin (inmiddels min of meer ex).
Ze verwachte niet dat ze me zou tegenkomen en plotseling stond ik voor haar neus. Ze reageerde zoals ik het hierboven beschreven heb. En ik ben benieuwd wat daar mee te maken kon hebben.

O, ik lees nu dat ik het niet had hoeven te zeggen als het een persoonlijk iets was.
Als dat irritaties of wat voor negatieve gevoelens dan ook opwekt (als u dat bedoelde), mijn excuses daarvoor

Hahaha, ik kan wel wat hebben hoor ;) bij mij is niets te gek voor een gesprek, alleen is dit geen forum waar je uren kan gaan zitten praten over iets. Het ging mij meer om jou toen ik vroeg of de vraag op ervaringen was gebaseerd. Ik wil en hoef andermans zaken niet te weten, alleen vraag ik me wel soms af "waarom" iemand iets vraagt. (in dit geval, omdat ik denk dat het antwoord breder is dan we met z'n alle "kunnen" denken hier op gv, omdat nog niet alles van de psyche (hersens) bekend/onderzocht is.) Anderzijds om iemand een beter antwoord te kunnen geven als de vraag niet compleet is.
Als je bijvoorbeeld een cabaretier was die deze vraag stelde om zijn publiek de stuipen op het lijf te jagen, kon je een heel ander antwoord verwachten dan waneer je deze vraag stelt omdat je denkt dat je gek aan het worden bent en door de bomen het bos niet meer ziet. Nu ik weet dat het met je vriendin (ex) heeft te maken, spelen er ook weer andere factoren mee. De grootste is "liefde" dat blijft een rare ziekte :p maar ik kan mezelf wel iets van haar situatie voorstellen. Waarschijnlijk heeft ze iets met jou meegemaakt (kan goed of slecht zijn) waardoor ze nooit had kunnen/durven dromen dat jij weer voor haar neus zou staan. Verrast, ongeloof, verlegen, woede, blij. Dan kan van alles zijn geweest, en waarschijnlijk combinaties van. Maar dit alles hoeft niet! Ze kan bijvoorbeeld net een telefoontje van de dokter hebben gehad dat ze nog maar 1 jaar te leven heeft. Ze kan mensenschuw zijn geworden, psychisch zijn veranderd, communicatie stoornis hebben gekregen, enz enz. Dus echt weten wat het was kun je bijna niet. Zelfs zij zal hoogstwaarschijnlijk niet kunnen verklaren wat het was. Ongeveer misschien, maar niet helemaal. Nog sterker, ik ben van mening dat geen enkele arts, psycholoog, psychiater of wat dan ook een correct antwoord zal hebben. Maar dat is aan de andere kant weer het boeiende ervan ;)

Leuk antwoord heb je bedacht, is duidelijk jouw visie en verwoording. Je laatste zin is echter onjuist.

@Martine 74 U zou een ander antwoord hebben gegeven?