Hoe kun je leren "om te gaan" met moeilijkheden die je meemaakt, zonder eronderdoor te gaan?

Schijnt bedriegt ik heb zelf de laatste tijd aardig wat narigheid achter de rug en ik doe me altijd vrolijk voor dit komt ook omdat de meeste mensen niet zitten te wachten op mensen die steeds depressief zijn en niemand heeft hier ook baat bij het is belangrijk je omgeving te informeren over de situatie waar je in zit en dat je, je verhaal ff doet en kwijt kan maar het is ook erg belangrijkk om daar niet constant mee bezig te zijn maak je niet druk om zaken die je toch niet in de hand hebt en bedenk altijd dat er licht aan het eind van de tunnel is zo redeneer ik het altijd en ik denk dat meer mensen het zo doen maar geloof mij iedereen heeft een punt waarbij ze compleet in elkaar kunnen storten omdat ze bijvoorbeeld alles voor zichzelf houden uit schaamte enz. daarom is het belangerijk te kijken naar de positieve dingen en soms het negatief even op zij te zetten.

Voor mezelf heb ik gemerkt, dat ervaring veel doet.
En die ervaring leer, dat met de tijd moeilijkheden/narigheid minder moeilijk worden, omdat je ze verwerkt.
Verwerken, stapje voor stapje erdoorheen, je verdriet/pijn toestaan, ervaren/voelen en uiten.
Wat m.i. ook heel belangrijk is: aanvaarden dat het is zoals het is. Je kunt het wel anders willen, maar daar schiet je in moeilijke tijden niks mee op.
Niks blijft zoals het is; alles is veranderlijk, dus na nare ervaringen komen er gelukkig ook weer fijne.

dat valt wel mee. je leert van elke tegenslag. door tegenslagen te doorstaan leer je vanzelf ermee om te gaan. dat begint jong met kleine dingen en grote dingen zijn hetzelfde alleen zwaarder. vaak kan je daar als volwassene wel tegen.

Hoe je zoiets doet is voor denk ik iedereen anders .
Overlevings drang en de wil om er niet aanonderdoor te gaan kom je heel ver.

Daarnaast de steun of de aandacht/luisterend oor die jekrijgt van je naaste omgeving speelt ook een belangrijke rol .
Heb je dit niet dan wordt het pas echt moeilijk maar niet onmogelijk .

De mens kan meer aan dan dat hij/zij denkt aan te kunnen.

Meestal " doe je zoiets niet" maar moet je wel door! Je moet door voor je gezin, je naasten, voor je werk, ach noem maar op.
De beste weg uit de problemen is er doorheen, is een gezegde met voor mij veel waarheid. Alleen is het soms wel eens vervelend dat er soms geen einde lijkt te komen aan de moeilijkheden maar als je dan bedenkt dat er vele op de wereld het nog veel moeilijker hebben, of dat elk huisje z'n kruisje heeft. Daar kan je ook weer positiviteit uit halen.

dat leer je niet maar even zo maar, dit is een proces waarbij je verschillende fases doorloopt.

uiteindelijk komt het erop neer dat je je erbij neerlegt, weet wat een eigen aandeel hierin is (als deze er is) weet je wat je erbij voelt en waarom je je er op een bepaalde manier er bij voelt.
ofwel, acceptatie, aanvaarding en toepassen, want zelfs in de meest grote sh@t zit een lesje.

het is de kunst anders tegen hetgeen aan te kijken waar je in eerste instantie tegenaan blijft schoppen (waarom ik, waarom op deze manier, als ik nu zus en zo schiet niet op)
als ik naar mezelf kijk, mijn jeugd, mijn labeltjes en verleden, lagere school periode, relatie met de vader van mijn kinderen, heb ik heel wat van dat soort lesjes gehad, en nu nog steeds.

ik kijk wat hetgeen is wat ik moeilijk vind, vervolgens naar wat ik wil bereiken, kijk of het haalbaar is, hoe het haalbaar is, en bepaal de stappen die ik moet ondernemen. het klinkt simpel, maar het meeste speelt in puur in mijn emotionele beleving en pas mijn standpunt erop af.

zo erger ik me niet aan het feit dat ik een ASS bekabeling heb, vind het niet erg dat mijn moeder 2 keer gescheiden is, heb geen pijn meer omdat ik mijn vader ben verloren, zt ik er niet meer mee dat mijn stiefpa een alcoholist was en hij zich heeft doodgedronken.
ik zit niet bij de pakken neer omdat mijn ex mij het leven zuur maakt. mijn rug en knieen zijn niet al te best maar er zijn nog ZOheel veel dingen die ik WEL kan!!
(vergeet soms de gammele botten) ;)


(verder in reacties)

Bedenk dat 'narigheid' jouw toedichtsel is aan een bepaalde gebeurtenis.

Een miljonair werd eens gevraagd naar het geheim van zijn succes. Hij dacht een tel na en zei:"Tegenslag!"

Dus de gebeurtenissen komen en gaan, en je hebt je er maar mee te verstaan. Het gaat niet om de gebeurtenissen zelf, maar om hoe jij er mee omgaat.

Misschien helpt het ook, Marietjej, om je te bedenken, dat *ieder mens* moeilijkheden tegenkomt. Het is een onderdeel van het leven, en waar je veel van kunt leren.

Ik kan alleen voor mezelf spreken - mensen vinden mij zo enorm positief ondanks diverse tegenslagen. Zelf vind ik dat helemaal niet, maar goed, ik hoor het zo vaak dat er wel iets in zal zitten.
Dus nu probeer ik te bedenken wat ik doe en laat als ik moeilijkheden tegenkom ;-)
Eigenlijk komt het neer op: ik probeer te veranderen wat ik kan aan dingen die me niet bevallen, en ik probeer te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Soms komt er veel tegenslag tegelijk, dan leef ik maar bij de dag, elke dag iets aanpakken en morgen zien we wel weer. Je kunt niet alles tegelijk.
Ik gun mezelf ook 'ontspantijd'. gewoon maar even een muziekje aan, een boek lezen. Trek ik het echt helemaal niet meer, dan duik ik rustig (met een boek) m'n bed in. Als ik weer wakker word, heb ik soms nieuwe ideeën hoe ik iets kan aanpakken.
En af en toe mag ik mezelf heel erg zielig vinden - meestal is dat juist daarom heel snel over ;-)
Voorbeeld: mijn woningbouwvereniging vond dat ik iets aan mijn tuin moest doen. Nu was die tuin juist door renovatiewerkzaamheden van de wbv nogal vernield. En ik heb geen geld die schade zelf te (laten) herstellen. Dus ik zei tegen de wbv: joh, dat kunnen jullie wel willen, maar veel schade kómt juist door jullie, en ik heb en geen geld en niet de conditie om het te herstellen.
Een tijdje later meldde zich bij Present (even reclame maken: http://www.stichtingpresent.nl/utrecht/cm/832/meer-info-over-present ) een studentenvereniging die een vrijwillige klus wilde ivm de introductietijd. Present verwees ze naar mijn wbv, en het kwartje viel.
De wbv huurde een hoveniersbedrijf in om drie coniferen die compleet uit hun krachten waren gegroeid, te rooien, waarna een kudde studenten losging in mijn tuin en veel struiken snoeide. De wbv zorgde voor afvoer van het groenafval, en aanvoer van broodjes, appels en dergelijke, ik voor koffie.
Na het snoeiwerk kwam de hovenier terug om m'n terrasje te vergoten en alle groenafval af te voeren.
Zo werd dus het 'Oh help, wat moet ik in vredesnaam want ik kan nu niets met die tuin' ineens een hele leuke dag met die studenten, en een (deels) opgeknapte tuin.
Juist omdat ik tegen de wbv zei dat ik dat zelf niet kon.

Ik noem mezelf altijd een pessimist: ik verwacht het ergste. Gebeurt dat, dan was ik voorbereid. Gebeurt het niet, dan valt het mee, en ben ik blij.
Niet teveel in paniek proberen te raken bij tegenslag, een ding tegelijk, en durf hulp te accepteren.

Door te geloven . Te geloven in het goede in de wereld, te geloven in het goede in de mens, te leren geloven dat wij hier op aarde maar een klein deel ervaren van wat wij werkelijk zijn , dat veel relatief is en dat , als we het grote geheel zouden begrijpen , we veel minder zouden focussen op ons kleine leventje.

We zijn door een prachtig licht omgeven , maar we zien het meestal niet . We zijn omringd door positieve energiën maar we kunnen slechts met moeite leren deze positieve energiën toe te laten.

Door te gaan beseffen waarom wij hier op aarde zijn , om te leren en om te groeien en om te ervaren , als we ons dat beseffen , dan relativeert dat alles. Dan zouden we zien dat ook rotte gebeurtenissen ons vormen , ons doen laten groeien en uiteindelijk bloeien.

Veel van de dingen die ons overkomen , gebeuren door ongelukkige keuzes die we maken. Wij mensen maken fouten , en raken in de problemen en het is heel lastig om te beseffen dat de problemen relatief zijn.

Soms , wanneer we verliezen , winnen we . Maar pas achteraf kan je dat leren inzien.

Omgaan met verdriet, tegenslagen en teleurstellingen is een kunst die je eigenlijk 'meegekregen' moet hebben.

Ik ken mensen uit die in het zelfde gezin in dezelfde omstandigheden zijn opgegroeid..waarbij de één er onderdoor ging terwijl de ander zich opwierp anderen te helpen bij hun problemen.

In mijn eerste zin gebruikte ik het woordje 'eigenlijk' omdat je jezelf ook kunt aanleren positief met moeilijkheden om te gaan.

Als ik mezelf naga.. probeer ik altijd van alles en iedereen te leren.

Fouten maken dien je ook te zien als een mogelijkheid tot leren.

Naar mij stellige overtuiging is dat ook het positieve van een fout.

Tegenslagen en teleurstellingen bekijk ik als tegendruk van het leven welke mij uitdagen niet bij de pakken neer te gaan zitten.

Met andere woorden: Ik probeer verdriet, tegenslagen en teleurstellingen als een sportieve uitdaging onder tegemoet te treden.

Bij de huidige crisis denk ik bijvoorbeeld aan de mensen in ontwikkelingslanden en aan het feit dat zij ondanks hun barre levensomstandigheden..tòch nog gelukkig kunnen zijn..terwijl wij in Nederland klagen over 'een paar stapjes terug'

Ik trek dan altijd de conclusie dat wij in ons land een bevoorrechte positie mogen innemen en..dat wij daarvoor dankbaar mogen..misschien wel..MOETEN..zijn.

Als je probeert het leven zo tegemoet te treden..kun je naar mijn gevoel 'gelukkig' overleven ondanks verdriet, tegenslagen en teleurstellingen.

Een heel mooie vraag en daarom een dikke + van mij voor jou.

Groet,

Ton

Toegevoegd na 7 minuten:
In de zin: 'Ik probeer verdriet, tegenslagen en teleurstellingen als een sportieve uitdaging ONDER tegemoet te treden' staat het woordje 'onder' Dit is onjuist.

En de zin moet dus zijn: Ik probeer verdriet, tegenslagen en teleurstellingen als een sportieve uitdaging tegemoet te treden.

Dit is voor iedereen individueel en hangt af van een heleboel factoren : jouw genen, jouw mentale veerkracht, gezondheid, opvoeding, levensfase, financiële toestand, leeftijd, sociaal opvangnet etc.

Sommige mensen vertrouwen op hun hart, sommigen vertrouwen op hun verstand.

Ik ervaar tegenslagen en ongeluk niet persé als iets negatiefs. Mijn levensverhaal is (voor anderen) misschien best schrijnend te noemen, maar het heeft mij gemaakt tot wie ik NU ben : doorzettend, realistisch, kritisch, assertiever, mondiger, zelfzekerder.

Ik ben nu 43 en de rimpels verschijnen, mijn dromen vervagen, en ik kan verder in het verleden blikken dan ik in de toekomst kan kijken. Maar toch zou ik niet meer willen ruilen met de periode dat ik 18 was, zorgeloos leefde, droomde van 1001 dingen en het leven nog moest leren begrijpen en achterhalen.

Moeilijkheden zijn nu eenmaal een onderdeel van het leven; zónder moeilijkheden zou je ook geen geluk kunnen ervaren of het naar juiste waarde kunnen schatten.
Accepteer het, deal with it, hou je hoofdje koel, blijf realistisch, en wees sterk zodat je nog sterker zal worden....

Succes

Als je heel jong bent, kan je niet altijd iets doen aan wat je meemaakt. Wat ik uiteindelijk door tegenslagen ontdekt heb, is dat je leven 1 aaneenschakeling is van keuzes maken. Hoe ouder je wordt hoe beter je uiteindelijk wordt in de keuzes die je maakt. Van foute keuzes leer je immers. Geloof in jezelf en probeer de juiste keuzes te maken.... En het belangrijkste is al meerdere malen gezegd, Kan je iets niet veranderen, accepteer het dan en probeer er mee te leven of het achter je te laten.

Suc6 met alles