Wat kan er, psychologisch en of lichamelijk, gebeuren op latere leeftijd als een baby een tijd honger heeft geleden omdat de moeder geen melk had?

Ik denk bij jouw vraag aan twee voorbeelden :
mijn moeder was wel geen baby meer, maar een klein kind in de tijd na de oorlog in Duitsland. Er werd toen een boycot uitgevaardigd, waardoor er vele mensen in Duitsland honger leden. Later had zij niet zozeer neiging om te hamsteren, maar ze kon zich moeilijk dingen ontzeggen op vlak van eten. Zij "vrat" ook echt, bijna zoals een dier. Of dit algemeen is, kan ik echter niet zeggen.
Aan de andere kant had ik een onderbuur die verschrikkelijk hamsterde. Zij had bv. 20 potten margarine in haar voorraadkamer staan, waarvan de helft al vervallen was. Volgens haar was dit omdat haar moeder haar "op tijd" had gezoogd ipv als ze honger had. Dit was vroeger een wijd verspreide opvatting, dat je kinderen bv. om de drie uur moest zogen en niet als ze schreiden omdat dit zou leiden tot verwenning. Ondertussen is men er gelukkig achter gekomen dat je een kleine baby niet kàn verwennen. Zij kreeg dan de onbewust opvatting dat "het eten er niet zou zijn als zij er behoefte aan had" en sloeg dus onrealistische voorraden in. Ook hier weet ik niet of dit algemeen verspreid is.
Inderdaad wordt er in de psychische oorzaken voor lichamelijke verschijnselen soms de link gelegd tussen overgewicht en het hamsteren. Maar deze zijn niet wetenschappelijk aangetoond voor zover ik weet. Plus ken ik ook een heleboel mensen die wel hamsteren maar niet dik zijn en omgekeerd.
Niet kunnen loslaten van materie (het fenomeen van mensen die niets kunnen weggooien uit angst voor tekort) zou ook niet zozeer leiden tot overgewicht dan wel tot verstopping. Maar ook hier heb ik al het tegendeel gezien : enorme "bijhouders" die toch een perfecte stoelgang hebben.
Het "opslagen" van vet heeft volgens mij meer te maken met bescherming (angst en dus een buffer opbouwen). Dat kan angst zijn voor tekort maar ook andere angst. Angst heeft vaak te maken met een tekort aan basisvertrouwen tijdens je babytijd, maar niet alleen omwille van voedseltekort (ook bv. aanraaktekort). Ook orale fixatie kan hiermee te maken hebben. Ik ken verschillende mensen die door erg te vermageren dan ook angsten kregen (maar zeker ook weer niet iedereen...) en hier iets mee moesten doen.
Waar er wel met zekerheid wetenschappelijk onderzoek naar gebeurd is, is naar de knuffelbehoeften van een kind. Die zijn minimaal even belangrijk dan voedingsbehoeften. Baby's die niet geknuffeld worden, hebben ontwikkelingsstoornissen of gaan zelfs dood. Ook als ze voldoende eten krijgen...