Sinds jaar desinteresse in alles. Hoe kom ik hier vanaf?

Zoals mijn voorganger hier zegt lijkt het inderdaad op depersonalisatie en naar mijn idee komt er ook nog derealisatie bij. Hier kun je niet alleen uit komen. Neem svp snel contact op met je huisarts want dit gaat niet vanzelf over.

Klinkt niet fijn. Het is onmogelijk om via internet diagnoses te stellen, maar wat je beschrijft zou eventueel onderdeel kunnen zijn van een depressie. We noemen dat dan een depressie met vitale kenmerken, waarbij niet zozeer somberheid overheerst, maar meer het feit dat je geen interesse meer kunt opbrengen voor allerlei normale, dagelijkse zaken, en ook geen plezier meer kunt beleven aan dingen waar je vroeger wel plezier aan beleefde.

Er kunnen natuurlijk ook andere dingen aan de hand zijn, maar feit blijft dat je je absoluut niet goed voelt, en dat dit je beperkt in je dagelijks leven (vriendschappen verwateren, bijvoorbeeld) en dat je eronder lijdt. Dat betekent dat je er goed aan doet om hulp te zoeken. Hoewel een depressie (en ook andere psychische problemen) ook vaak vanzelf overgaan, is het altijd beter om hulp te zoeken bij bijvoorbeeld je huisarts, omdat die kan beoordelen of het verantwoord is om eerst je klachten nog een tijdje aan te kijken, of dat er sneller echt een behandeling gestart moet worden.

Hoe je er vanaf komt, is natuurlijk afhankelijk van wat er precies aan de hand is, maar meestal zijn dit soort klachten goed te behandelen met psychologische behandeling zoals cognitieve gedragstherapie, en soms ook met ondersteunende medicatie. Ook mindfullness is tegenwoordig veel in onderzoek voor depressies, en zo zijn er meer therapievormen (interpersoonlijke psychotherapie, bijvoorbeeld) die bewezen effectief zijn bij depressieve klachten.

De grote vraag is dan: wat is "normaal"????? Normaal bestaat gewoon niet!
Uit je tekst blijkt wel duidelijk, dat dit voor jou niet prettig is; kan me voorstellen dat je je ergens ongerust maakt.
Je loopt er al een jaar mee rond en het wordt dus niet beter.
Dan lijkt het mij tijd voor de volgende stap: deskundige hulp inroepen, te beginnen bij je huisarts. Daar kan je dit allemaal bespreken (daar zijn ze óók voor!!!) en naar aanleiding van dat gesprek kan je weer verder kijken, in overleg.

Zoals al is opgemerkt lijkt het sterk op een depressie.
Ik vraag me af of je op de voor jou juiste plek zit; misschien ben je daar vooral door verwachtingen van de maatschappij en/of omgeving terecht geraakt en had je tien jaar geleden heel andere verwachtingen van het leven.
Het is misschien de moeite waard om je dit af te vragen en die dingen op een rijtje te krijgen.
Misschien moet je een tijdje eenvoudig werk in een ander land gaan doen om er beter zicht op te krijgen.
Je bent jong genoeg om het roer radicaal om te gooien dus laat je niet ontmoedigen door mensen die zelf bang zijn voor onbetreden paden of door professionele adviseurs die aan jou nog een tijdje willen verdienen.