Komt het wel eens voor dat iemand pas aan het einde van zijn tienerjaren (17-18) begint met puberen?

Er staat geen vaste leeftijd op puberen.
De puberteit kan beginnen vanaf een jaar of 8, maar ook na de 20 nog. En het einde is ook geen vast gegeven. Iemand die op zijn 8e begint is er niet per definitie eerder vanaf. Die zou zomaar 12 jaar (of meer) kunnen puberen, terwijl iemand die op zijn 18e begint er maar 2 jaar over doet.
En.. zoals in de reacties iemand al aangeeft, niet iedereen pubert. Sommige mensen gaan heel rustig door de overgang van kind naar volwassene heen en vertonen geen typische pubergedragingen.

Toegevoegd na 25 seconden:
Dus antwoord op de vraag: Ja, dat komt zeker wel eens voor.

Ja ik ben daar ook een voorbeeld van...
Alleen was het voor mijn moeder echt te heftig. Ik wilde van alles en weigerde te luisteren naar wijze adviezen...
Maar de dienstplicht heeft mij weer in het gareel gekregen en na mijn diensttijd heb ik met mijn moeder gelachen om mijn late puberteit...
Mijn advies is voor de ouder blijf rustig luisteren naar de late puber en zoek naar oplossingen om volwassengedrag te bevorderen.

Natuurlijk kan dat,maar het is helemaal niet zeker dat je wel gaat puberen.Onze 2 kinderen hebben dat nooit gehad .
Misschien hebben wij geluk gehad, maar puberen komt veel voor,maar je kan ook volwassen worden zonder puberen.Maar dan heb je wel mazzel.

Ja dat komt zelfs heel veel voor. Véél meer dan velen onder ons vermoeden of willen geweten hebben ;-)

Er worden automatisch een minimum aan gedragingen van jou verwacht als je er volwassen uitziet.
Deze verwachtingen zijn gebaseerd op 'oude' onderzoeken die op hun beurt weer op een onvolledig meetsysteem zijn gebaseerd.
Gelukkig beginnen meer en meer mensen te beseffen dat we daar geen algemene regel van mogen/kunnen maken als we conflicten willen vermijden want.... in sommige lichamelijke pubers huizen verdomd volwassen psyche's en verdomd evenwichtige emo's. En als je dan met ouders te maken krijgt die zich niet bewust zijn dat ze innerlijk zelf nog ergens zijn blijven hangen in hun puberteit dan geeft dat onvermijdelijk kortsluitingen op de verbale en non-verbale communicatie lijnen.

Lees in bijgevoegde link maar eens wat puberen betekent.
Het woord is wel gerelateerd naar de de puberteit oftewel de periode waarin een jongere zich psychisch en emotioneel van jongere naar volwassene ontwikkelt maar het fenomeen op zich kan op eender wie van toepassing zijn.

het is dus niet omdat het fysieke lichaam volwassen trekken begint te vertonen dat het psychische en emotionele lichaam gelijke tred houdt met die evolutie.
Het omgekeerde is dus ook van toepassing. Het is niet omdat iemands lichaam er onvolwassen uitziet dat er een onvolwassen persoonlijkheid zou in huizen.

Puberen is volgens mij vooral een gevolg van te weinig tijd vrij maken om elkaars talenten én beperkingen te herkennen én te aanvaarden.
En er zijn nogal wat mensen die zichzelf niet goed kennen en daardoor om de haverklap botsen met zichzelf en anderen ;-)
Het zijn dus niet enkel de ouders die hun kinderen dienen te begrijpen maar er zijn ook de kinderen die Begrip dienen op te brengen voor het ouderlijk onvermogen om te begrijpen wat er met zichzelf aan de hand is. Laat staan dat ze dan begrijpen wat er in hun kind omgaat.

Wederzijds Begrip tonen is geen overbodige luxe want er staat er inderdaad géén maximum-leeftijd op puberen. Daar waar mensen deze eenvoudige basisregel hanteren wordt er slechts heel miniem gepuberd. let daar maar eens op en het zal ook jou snel opvallen hoe je soepel door de pubertijd kan heenkomen. De wijsheid die je daarbij opdoet verleer je nooit meer en bespaart je dus ook puberaal gedrag op latere leeftijd ;-)

Liefs en Succes ermee!

Wat is puberen? Het is een stap naar het ontwikkelen van je eigen ik. Er zijn in wezen twee fasen. De eerste periode is rond je twee jaar. Dan maak je je voor het eerst los van je ouders, en gaat de mogelijkheden aftasten. "De verschrikkelijke tweejarigen" die uren op een pot zitten en niet willen poepen, driftaanvallen krijgen etc... is er niet zomaar als term. Als je die jaren goed bent doorgekomen, dus als je opvoeders verstandig genoeg waren om je hier niet te "kraken", heb je al een stuk van je "ik" ontwikkeld en je al een deel los gemaakt.
Een tweede keer puber je tijdens de zogezegde puber-tijd (puberteit). Wanneer deze juist valt en hoe erg deze juist is, is een persoonlijk gegeven. Er zijn mensen die heel jong puberen, er zijn mensen die ouder zijn en er zijn mensen die helemaal niet puberen. Hoe je puberteit loopt hangt nauw samen met hoe je je eerste Ik-vorming hebt doorgemaakt (dus toen je rond de twee jaar was).
Nu is het zo, dat de puberteit dus vooral een periode is waarin je je zelf verder ontwikkelt, je maakt je los van de normen/waarden van je ouders, je gaat in tegen datgene wat men je geleerd heeft enz... De manier waarop dit gebeurt verschilt van mens tot mens. Het is onjuist om te beweren dat alle pubers opstandig en agressief zijn, het is onjuist om te beweren dat dit de enige juiste weg is en het is ook onjuist om te beweren dat alle onrust die pubers voelen eigen is aan de puberteit. Je weet wel : je bent het niet eens met bv. je leerkracht en dan zegt men "ach, het komt zeker door haar/zijn puberteit".
Om maar te zeggen dat het niet zo exact kan vastgesteld worden wanneer je juist pubert. Misschien durf je pas vanaf 17/18 jaar echt opstandig zijn, maar dat betekent niet dat de ontwikkeling die eigen is aan de puberteit niet vroeger is ingezet. Men spreekt zelfs van een pre puberteit, zo rond je 8/10, dus het is echt niet eenduidig.
Anderzijds zijn die periodes van Ik-vorming echt belangrijk. Op die manier wordt je een persoon met draagkracht, die niet is overgeleverd aan externe invloeden of aan de eigen driften.
Er wordt ook een verband gelegd tussen bv. een zware midlife crisis en het niet hebben kunnen uitwerken van de puberteit. Men zegt dat bv. mannen die een zware midlifecrisis doormaken zich afzetten tegen de "moeder" door zich los te maken van de "vrouw". Dus zelfs op die leeftijd kan men nog puberen! :-))