Hoe kom ik van het gevoel af, dat ik in dienst sta van mijn eigen leven?
De laatste tijd heb ik steeds meer het gevoel, dat ik geleefd wordt.
Steeds vaker gebruik ik de zin "Ik Moet"
Een paar voorbeelden:
Ik moet nog:
stofzuigen, dweilen, afwassen, mn administratie opruimen, bollen planten, bloembakken maken / kopen, sporten, de was doen, auto wassen etc.
Het lijkt wel dat ik geen tijd voor mezelf heb. Dat er altijd wel iets boven mijn hoofd hangt, dat er nog iets gedaan moet worden.
Als ik er over nadenk zou dat niet moeten kloppen, ik ben single, werk fulltime en heb geen verplichtingen. Ik zou toch ergens gewoon eens klaar moeten zijn voor mijn gevoel.
Laatst heb ik voor het eerst een dagje voor mezelf genomen en ben ik naar de sauna gegaan. Heerlijk ontspannend, maar op het moment dat ik mijn huis weer binnen stapte,was dat gevoel weg.
Het wordt steeds moeilijker om de energie op te brengen om mijn "moetjes" af te werken...
En als ik het nu in mijn eentje al dit gevoel heb, hoe moet het dan als ik ooit een gezin krijg?
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om moet gaan, of hoe ik mijn leven meer kan stroomlijnen?
Toegevoegd na 49 minuten:
Kijk je zou denken dat ik een perfectionist ben..... nou verre van dat. In uitstellen ben ik ook een kei.
Als ik het geld had had ik een schoonmaakster genomen.
Ben verschrikkelijk efficient en als ik me kwaad maak kan ik het hele huis, grondig schoonmaken in 4 uur.
maar het probleem is dat zodra je een taak af hebt, de volgende zich weer aandient...
ik zou mijn vrije tijd volledig kunnen vullen met moetjes...
Ik weet dat het lastig is, heb hier ook lang mee gezeten, maar het gaat nu beter. Zet elke dag een wekker voor bijvoorbeeld 20 minuten, in die tijd ga je dingen opruimen. Tijd om? Rest komt morgen.
teveel aandacht er aan besteden, is zonde van de tijd. Bv auto wassen. je stapt in je auto, rijdt naar de wasstraat haalt hem er door heen en rijd weer terug. 20 min... maximaal... dus dat gevoel slaat compleet nergens op. hoe krijg je dus zin om naar de wasstraat te rijden.
ik woon wel samen en heb de mazzel dat mijn vriend het overneemt.
(ookeen beetje pech, want zo doe ik het dus nooit)
Het is voor hem gewoon totaal niet eerlijk, hij heeft het druk zat met verbouwen etc en toch kan ik me er niet toe zetten (meestal)
Nog een punt....we hebben een baby......je zou denken dat dat m het dan wel doet....niet dus, ik wordt al moedeloos als ik er aan denk en weet niet waar ik beginnen moet.
soort paniekaanval bijna en dus gebeurt maar de helft. denk dat het grote eiereten hem zit in discipline en motivatie.
(en dus proberen niet stil te staan bij het feit dat als je klaar bent je opnieuw moet beginnen) heel veel sterkte, weet hoe het voelt en ik duim mee voor een gouden tip:)
Ik kom bijna niet meer bij van het Lachen joh.... tjonge jonge toch ;-) Hopelijk trek jij die regel niet door voor jouw huis, kledij en jezelf? Make My Day zeggen ze dan... Bedankt voor deze ludieke bijdrage... hopelijk kan de vraagsteller er ook behoorlijk om lachen en relativeert ze daardoor haar 'moet' obsessie. Ik ben ermee weg want ik 'moet' nog naar de bakker ;-)
Niet omdat het moet maar omdat het fijn aanvoelt dat het kan en mag ;-) Liefs
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.