Kun je enkel liefhebben of haten, als het iets weerspiegelt dat je lief hebt of haat in jezelf?
In de psychologie maar ook in andere kennisvelden beweert men vaak dat, als je je aan iemand ergert, dit betekent dat je je eigen eigenschap in die ander ziet en je ergert omdat je deze eigenschap niet aanvaardt. Laatst volgde ik nog een cursus waarin de lesgever zei dat je, als je op iemand boos bent, eigenlijk boos bent op jezelf. dat betekent : stel dat je je boos maakt omdat je partner een racist is, dan betekent dat (volgens die lesgever) dat jij eigenlijk ook een racist bent maar dat voor jezelf net wil toegeven.
Ik ben in wezen zeker pro deze stelling, maar merk dat ik me soms ook erger aan het tegengestelde van mezelf. Cfr. mijn vroegere vraag waarom ik me aan trage mensen erger : ik ben nooit of te nimmer traag. Met niks.
Mijn vriend is bv. superzuinig terwijl ik een beetje een gat in mijn hand heb. Ik erger me dan aan zijn zuinigheid, terwijl hij zegt dat ik teveel geld opdoe aan onbenulligheden. Ook kan ik bv. waarderen dat iemand iets kan wat ik niet kan. Of ik kan ook jaloers zijn omdat iemand iets kan wat ik niet kan. Het is niet eenduidig.
Hoe zit dat nu juist? Wat heeft het nu juist te maken met jezelf als je dingen in een ander vervelend vind of juist super?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.