moet ik langs de psycholoog? ja of nee?

Ten eerste word het steeds acceptabeler om langs een psycholoog te gaan tegenwoordig. Ook naarmate ik opgroeide kwam ik hierachter. Ten tweede, een psycholoog is een spiegel voor jezelf! Een psycholoog helpt je met herkennen wat jij vind en hoe jij wilt zijn. Als je leert kijken naar jezelf kan je jezelf ook veranderen naar de persoon die jij wilt zijn. Naar een psycholoog gaan is in mijn ervaring wel emotioneel, maar ook opluchtend en ik voelde me ondersteund. En ik heb geen negatieve associatie met "jezelf veranderen". Veel mensen vinden dat jezelf veranderen negatief is, maar je eigen perspectief veranderen zodat je de wereld anders ziet is heel positief.

Je zou ook eens op zoek kunnen gaan naar een cursus zelfvertrouwen

Assertiviteitstraining.

Bel je ziektekostenverzekering in hoeverre dit
vergoed wordt.

Je kunt je ook door een psycholoog laten doorverwijzen naar een dergelijke training.
Er is heel veel aanbod, dus het is even zoeken en een
beetje hulp daarbij is wel handig.

Hier wat voorbeelden:

http://www.sn.nl/persoonlijke-ontwikkeling/Persoonlijke-effectiviteit/Assertiviteit/Assertiviteit-thema.htm

http://www.learnit.nl/index.php?c=1964&gclid=CMifw7Pswa4CFYaCDgodNndvVg



Misschien is dit iets om mee te beginnen.
Online leren:Lekker in je vel
Geldigheid:Na activeren 90 dagenKosten:€ 39,95

https://www.libelleacademy.nl/themas/psychologie-spiritualiteit/online-leren/lekker-in-je-vel?gclid=CP-Dx7rswa4CFYeGDgodXEBpXA

Als direct antwoord op je vraag: je MOET helemaal niks :-)
Je bent 16 las ik en dit soort gevoelens van onzekerheid kunnen bij de puberteit horen.
Aan de andere kant ben je gepest. Als dat heel heftig is geweest en jij er veel last van hebt, dan is het misschien geen gek idee om deskundige hulp in te roepen. Een pestverleden kan grote gevolgen hebben voor je gevoel van eigenwaarde.
Wat je als tussenstap zou kunnen doen, is een gesprek hierover hebben met je huisarts. Sowieso moet je eerst daar naar toe voor een doorverwijzing naar een psycholoog, dus dan kan je ook dat meteen bespreken.
Aanstellen doe je naar mijn idee zeker niet!

Beste Flower,

Niet jij bent degene die langs de psycholoog moet omdat anderen jou wijsmaken dat jij lelijk bent en je eigen zelfbeeld hierdoor aangetast is, de mensen die anderen niet weten te waarderen om wie ze zijn zouden langs een psycholoog moeten, die pesters op jouw school bijvoorbeeld, die zijn de personen die niet weten hoe ze met andere mensen respectabel om moeten gaan, tijd voor een opvoedcursus bij een psycholoog.

Met jou is niets mis, je eigen zelfwaarde is misvormt. Je kan jezelf iedere dag voor de spiegel bekijken, tegen jezelf zeggen dat je mooi bent, dat je van jezelf houdt, inderdaad een assertiviteitscursus volgen en leren van jezelf te houden en jezelf mooi te vinden. Geef jezelf in de spiegel iedere dag eens een zoen bijvoorbeeld.....

ja. als je nu al zegt dat je lelijk was. wie is er nou lelijk? niemand echt hoor. waarschijnlijk heeft een goede psych wel een cursus zelfvertrouwen.

Beste flower.
Je bent een bloen dus twijfel niet aan jezelf. Toch lijk je het te doen. Je wil geholpen worden en ik kan me dat voorstellen. Het soort van hulpverlening is een zaak van eigen keuze en wat goed voelt. Een goede coach kan jou ook vooruit helpen. Daar hoef je niet altijd een psycholoog voor te benaderen. Je noemt het woord vertrouwen en kijk eens hoe het met jouw zelfvertrouwen zit? Als dat zelfvertrouwen er is dan kun je ook makkelijker een compliment ontvangen die anderen ook echt menen.
Je stelt je niet aan. Je hebt ergens last van en je kunt er echt iets aan doen, jezelf weerbaar maken en jezelf belangrijk maken. Heel vel mensen maken hetzelfde mee als jij. Je bent belangrijk al voel je het niet of veel te weinig. Je stelt jezelf helemaal niet aan en .... hulp vragen bij een goede hulpverlener helpt je echt.
Heel veel succes.

Zou je het fijn vinden, om met iemand te praten over dit soort dingen? Dan kan het een goede stap zijn om naar een psycholoog te gaan. Het móet niet, onthoud dat wel. Een psycholoog is er om jou te helpen, als jij ergens bij geholpen wilt worden, dan kun je daar terecht. Zo simpel is het. Je stelt je dan zeker niet aan, je hebt een hulpvraag. Als je naar de huisarts gaat omdat je last hebt van je voet, heb je ook een hulpvraag. En ook als de huisarts dan zegt dat het niets ernstigs is, betekent dat nog niet dat jij je aanstelde. Jij kunt immers niet weten of een klacht ernstig is, daar is het onderzoek en vraaggesprek van de huisarts voor nodig.

Zo is het ook bij een psycholoog. Heb jij iets waarvan je je afvraagt of een psycholoog je erbij kan helpen? Dan kun je je aanmelden. Lang niet iedereen die bij een psycholoog komt, gaat daar langdurig in behandeling. Heel vaak is het genoeg om een paar gesprekken te hebben, wat adviezen te krijgen, wat oefeningen, en kan iemand daarna weer verder.

Je hoeft trouwens niet zelf te beoordelen of je naar een psycholoog 'moet'. Je kunt deze vraag eerst aan je huisarts stellen. Huisartsen zijn ook extra opgeleid in psychische problemen. Je huisarts kan je doorverwijzen naar een psycholoog, maar kan je ook een ander advies geven, of je naar een ander soort hulpverlener verwijzen. En als je zelf het idee hebt dat je ook goede hulp kunt krijgen van een mentor op school, of gesprekken met een vertrouwenspersoon, dan kan dat natuurlijk ook.

Ik zou de vraag iets anders willen stellen, namelijk kan het kwaad om eens met een psycholoog te praten over de problemen die je ervaart?

Ik denk van niet. Het is overigens heel normaal om onzeker te zijn over jezelf in relatie tot jezelf en anderen. In die zin dat heel veel mensen dat wel eens ervaren of ervaren hebben. Het hoor bij mens zijn ook als is dat soms wel eens lastig.

Een psycholoog kan je tools geven, hand vaten om de problemen die je ervaart anders te benaderen.

En een goede psycholoog stelt goede weder vragen, zodat jij de mogelijkheid krijgt om te zien waar die gedachten vandaan komen. Als je dat helder krijgt dan verklaart dat meestal een hoop.

Zo was ik vroeger een periode heel onzeker. Wilde ik er heel graag erbij horen en geaccepteerd worden door nota bene mij eigen vrienden. Zo viste ik ook naar complimentjes in de zin van. "Je vind me toch wel nog lief hé. Was toen een jaar of 27.

Niet veel later met behulp van een cursus kwam ik erachter dat ik iets had besloten toen ik een jaar of 15 jaar was. We hadden een kat, mijn favoriete kat, en die was ziek. Maar ik wist niet hij heel erg ziek hij was. Op een nacht lag onze kat de hele tijd te miauwen waarschijnlijk van de pijn. Maar dat wist ik toen niet.

Ik was moe en kon er niet van slapen en vervolgens snauwde ik heel boos naar hem dat ie er mee moest stoppen.

Toen bedacht ik mij dat mijn vader bij zijn vriendin sliep en ik wel in zijn bed kon slapen, want zijn kamer was aan de andere kant van het huis en dan hoefde ik niet dat gemiauw aan te horen. Dus zo gezegd zo gedaan. De volgende dag kwam mijn zus mij wakker maken om te zeggen dat onze kat was overleden.

De kat heet trouwens Marco, afgeleid van Marco van Basten. Had mij vader verzonnen die is gek op voetballen.

Maar goed toen mij zus dat vertelde, sprong ik uit bed, rende naar onze Marco, die daar dus levenloos lag, omhelsde heen en brak ik tranen uit. En ik riep: Sorry sorry sorry sorry.

Ik heb mij daar zo lang daarover schuldig gevoeld. De gedachte: Hoe kon ik hem daar alleen laten, terwijl HIJ mij juist op dat moment nodig had had een grotere impact op mij dan ik mij op dat moment had kunnen voorstellen.

Jaren later kwam dat schuldgevoel en die onzekerheid naar boven drijven. Ik werd onzeker. Houden mensen nog wel van mij. Ben ik niet teveel! Vinden ze mij nog wel leuk! Angst angst angst en dat allemaal van een schuldgevoel dat ingelost moest worden.


Vervolg volgend bericht

naar een psycholoog gaan is een oplossing.
Het lucht op want je kan echt alles vertellen en soms krijg je tips en tops om een aantal zaken in je leven beter aan te pakken.
Ook kan het helpen je weerbaarheid te geven of omgaan in sociale situaties.
Er is ook groepstraining....
Vroeger schaamde men voor een bezoek aan psychologen of groepstherapie maar tegenwoordig kan het, kost wel eigen bijdrage maar ik zeg altijd als mantelzorg (buren, familie, kennissen , vrienden niet kunnen helpen dan professionele zorg...
Je situatie van vroeger moet je niet onderschatten.
Pesten kan je hele leven op zijn kop zetten en vooral je weerbaarheid.
Ik zou zeggen doen!

Ik denk wel dat hulp zoeken een goede optie is. Hulp zoeken is een teken van kracht! Ik heb hierzelf vroeger ook veel last van gehad(van onzeker zijn) en ik heb een training gedaan, dat was een identiteitsversterkende meidengroep. Dat heeft mij heel erg geholpen. Je zit dan in een groep met mensen die dezelfde problemen hebben als jij. Dus je hebt een stukje herkenning, en het is ook fijn om dat met elkaar te delen en zo van elkaar te leren.

Steun kun je op veel manieren zoeken. Een ervan is een psycholoog. Hij/zij zou kunnen verklaren waarom dergelijke patronen ontstaan en hoe je er het beste mee om kunt gaan. Ga ervan uit dat het tijd kost. Kies voor een goede steun gever-ster die jou wil helpen omdat hij/zij je mag en niet omdat hij/zij je als inkomsten of als ziekte beschouwd.
Voor mensen die zo gepest werden is het heel erg moeilijk om jezelf weer als positief , leuk, intelligent, in wezen erg knap en de moeite waard te vinden. Wens je geluk.

Je kan naar de psycholoog gaan maar 'moeten' is nogal sterk uitgedrukt.

Begin in de eerste plaats al eens de complimentjes te laten doordringen die je krijgt. Daarvoor zijn complimenten bedoeld. Het zijn de vitaminen voor ons innerlijk zijn en daardoor ga je ook naar buiten toe een andere schoonheid uitstralen.
Als je geen aandacht geeft aan de complimentjes van anderen dan gaan anderen op een gegeven moment ook stoppen met complimentjes te geven en daar voel jij je zeker niet beter bij.
Wees dus Bewust dankbaar voor een complimentje en zeg ook duidelijk dat je Dankbaar bent maar dat je moet wennen aan het krijgen ervan.
Zo maak je aan de ander heel duidelijk hoe jij je voelt.
Pas dan kunnen anderen jou mee steunen in het zelfzekerder worden.

Praat er eerst ook eens met een leerkracht over. Kies een leerkracht uit waar jij je goed bij voelt. Vraag ook eens na op jouw school of er in bepaalde lessen extra aandacht ken geschonken worden aan het daadwerkelijk verwerven van zelfzekerheid.
In principe zal elke school deze vraag ter harte nemen want hier vaart iedereen wel bij.

Bedenk ook dat jij lang niet de enige bent die hiermee kampt maar dat sommigen het gewoon beter kunnen verstoppen.

Tja... het is op dit moment misschien een magere troost maar je begint pas écht plezier te beleven aan "Het Leven" vanaf het moment dat je tevreden kan zijn met jezelf zoals je bent. En weet je... ik vond mezelf ook heel lelijk toen ik jonger was. En vandaag de dag ben ik nog steeds geen schoonheids'babe' maar... ik kan wel naar mezelf kijken in de spiegel en een heleboel mooie facetten van mezelf opnoemen... ik ben mooi vanbinnen vanwege mijn Liefde voor elk facet van "Het Leven" op zich en dat straal ik uit naar buiten en die gloed heeft mij mooier en zelfzekerder gemaakt ;-)

Dus...
alle ingrediënten voor eender welke oplossing vind je binnen in jezelf.

Indien je toch naar de psycholoog zou gaan stel dan eerst de vraag of zij/hij persoonlijk ervaring heeft met jouw situatie. Heeft die dat niet dan Bedank je voor het eerlijke antwoord en je zoekt een andere psycholoog die wél ervaren heeft wat jij nu doormaakt. Pas dan kan je écht geholpen worden... degenen die deze ervaringen enkel uit de boeken kennen kunnen jou slechts gedeeltelijk helpen.

Ik spreek uit mijn parktijkervaring ;-)

Liefs en Succes ermee!