hoe kom ik van dat excuus-gedrag af?

Ik deo dat ook vaak, pessimistisch denken en vinden dat de fout vast aan mij ligt.

Toch wordt het minder bij dingen waar ik achter sta of gewoon de houding bij heb aangenomen: Als ik t niet doe.. dan doet een ander t wel.

Bij fouten moet je gewoon accepteren dat het menselijk is en in 999 van de 1000 keer oplosbaar is door een simpele handeling. Die ene keer dat het echt mis is kan het niet geweest zijn door een verkeerde handeling van jouw kant.

Heb je een fout gemaakt, vraag dan hoe je het beter op had kunnen lossen. Heb je twijfels over je oplossing? Praat er dan met een collega over wat de beste optie is.

Bij iemand aanbellen en bang dat je stoort? Bel de mensen even van tevoren of de instelling aannemen: Als ik stoor doen ze toch niet open.

Zoek naar meerdere mogelijkheden en weeg opties aan elkaar af. Wees niet bang om te vragen en zorg ervoor dat je de keuzes die je maakt kan verantwoorden.

Oefenen. Met kleine dingen beginnen: als je aanbelt bij iemand denken aan iets anders (lekker gegeten, lekker weertje, vies weertje) of desnoods maar denken: wat leuk voor die persoon dat ik hem/haar even uit zijn/haar dagelijkse rompslomp haal, wat leuk voor die persoon dat hij/zij zich even mag vermaken met mij.
Oefenen met mensen om hulp vragen. Door bijvoorbeeld een kennisvraag te stellen - dan helpt iemand jou met het antwoord, maar je doet vaak iemand ook een plezier met hem aan te spreken op zijn kunde.
Als je iets hebt gedaan waarover je drang voelt je te verantwoorden (maar dan komen we al bij de grotere stappen), dat eens een keer niet hardop doen. Schrijf het op, schrijf het van je af, maar spreek het niet naar iemand uit. 'Stop het in een luchtbel en blaas het weg', of zoiets. Misschien zou je het inderdaad symbolisch kunnen verproppen (papier) of deleten. Als er echt verantwoording nodig is, kan iemand daar gewoon bij je om vragen.

Bedenk dat het storend kan zijn om iemand te vragen of je stoort - je dwingt de ander in een positie om uit te spreken wat voor waarde je bezoek/vraag/aanwezigheid heeft. Het is bovendien niet duidelijk en duidelijkheid is voor veel mensen prettig. Eis die ruimte op door gewoon je vraag te stellen, niet aan te kondigen dat je iets gaat vragen, niet vragen of je iets mag vragen. Ja, ik zou eens beginnen met de vorm waarin je een vraag stelt: concreet, gewoon met een 'hoe', 'wat', 'waarom' beginnen en eindigen met het vraagteken. Probeer ik zelf ook wat vaker, de laatste tijd.

Ergens vind ik dat wel een geweldige karakter eigenschap,en hartstikke goed dat je er over nadenkt,je ben in ieder geval niet iemand die er van uit gaat dat hem alles zal lukken, en dat vind ik eigenlijk erger.Dat je er overnadenkt om wat anders te worden is een goed teken,je zelf altijd schuldig voelen is nu ook niet altijd nodig,je ben zo opgevoed,en daar is weinig mis mee.ja en als je dit wil veranderen,(als dat lukt)moet jij je zelf wat harder opstellen naar de buiten wereld,zal best wat oefening vergen, maar ik weet zeker dat jou dat lukt.Als je zo krities naar je zelf kan kijken komt dat zeker goed.
Wens jou het allerbeste.

Dat is een proces van bewust worden van je gedrag. En daar ben je al mee bezig, dus lekker doorgaan.
Voordat iemand een bepaald gedrag vertoont, heeft-ie iets gedacht en die gedachten moet je proberen je bewust te worden.
Dit is het proces van de 5 G's: Gebeurtenis, Gedachten, Gevoel, Gedrag, Gevolg en in die volgorde.
Als jij je gedachten kunt veranderen op het moment dat je ze hebt, dan verandert je gedrag. Dat vergt oefening en tijd.
Dit gedrag is je al vanaf heel jong aangeleerd, dus het is lastig om af te leren.
Misschien zal je dat ook niet 100% lukken, maar als je er last van hebt, dan is alle vermindering prettig.

Wat je zou kunnen doen is het gevoel terughalen dat je krijgt als je je gaat verantwoorden. Of eigenlijk net iets daarvoor. Bijvoorbeeld "beetje angstig, druk op mijn borst/maag, wankel op mijn benen" .

Dan kun je vervolgens jezelf regelmatig de suggestie toedienen: "elke keer als dat gevoel x heb weet ik dat ik niemands ondergeschikte ben/ een waardevol mens ben". Dus een boodschap die de conditionering effectief ontkracht. Dat werkt het beste als je bij dat "waardevol mens" ook een bepaald gevoel kunt oproepen zoals "rechtop, gevoel wat langer te zijn, schouders vrij en ontspannen".

Dit soort suggesties werkt extra krachtig in combinatie met zelfhypnose.

En dat aanbellen zou je mentaal kunnen oefenen, in gedachten doen, en bijvoorbeeld eens door de ogen van degene bij wie je aanbelt naar jezelf kijken, misschien is die persoon wel heel blij dat je belt.......