van waar komt de behoefte aan discussie?
Een discussie is in wezen twee meningen naast elkaar leggen. en dan argumenteren wat voor de eigen mening pleit, met healit oog de andere te overtuigen (of op zijn minst begrip te vragen voor de eigen mening). Vaak eindigt dit in ruzie.
Het frappeert me dat is soms in een discussie terecht kom terwijl ik dat helemaal niet gepland had. Meer zelfs : dat ik niet zomaar kan stoppen met discussiëren...
Of wat er ook gebeurt : ik wil de discussie stoppen maar de ànder blijft verder doen en ik doe voor ik het weet terug mee (al heb ik eerst gezegd : laten we erover zwijgen, we hebben beiden een andere mening).
Ik ben helemaal geen mens die gelijk wil halen ik wil gewoon begrepen worden.Maar waarom? Wat maakt het eigenlijk uit of iemand anders je begrijpt of niet?
Bij anderen zie ik wél de behoefte gelijk te halen. Of zelf de behoefte om de ander mee te trekken in een eigen negatieve stemming (dus blijven argumenteren tot de ander op de duur opgeeft en zegt : okee, je hebt gelijk. en dan nog niet stoppen ("jaja, dat zeg je wel, maar je meent het niet" enz....
Wat zit er achter die behoefte om te discussiëren? Wat maakt dat we ons soms zo ongemakkelijk voelen als de andere ons niet begrijpt of niet met ons eens is?
Toegevoegd na 7 uur:
healit= het