Hoe komt het dat ik moeite heb met me blij te tonen wanneer ik een groot kado krijg?

Sommige mensen reageren Primair : zijn ad rem, hebben gelijk een antwoord klaar, en staan te juichen als ze blij zijn, en schieten direct vol bij een triest bericht, om gelijk emmers tranen te biggelen.
En andere mensen reageren Secundair : het moet allemaal eerst bezinken, en je denkt er over na, vóór je je over iets uit.

Jij bent duidelijk een secundair-reagerend mens, en daar is absoluut niets mis mee. En iemand die je zó goed kent als je vader, zou waarschijnlijk héél verbaasd zijn geweest, als je hem jodelend om de nek was gevlogen...

Bel hem gewoon nog even, en zeg hem, hoe blij je ermee bent, waar de kinderstoel staat, en hoe het ging, toen je je zoontje er voor het eerst inzette. En ook in latere gesprekken kan je het hem nog vaker zeggen, dat hij je daar toch zó'n plezier mee heeft gedaan!!!Misschien een leuke foto van al je kinderen, met de kinderstoel als middelpunt? (Grootouders zijn meestal nogal heel erg gek met hun kleinkinderen....)

Ik ben zelf ook erg secundair reagerend : toen mijn zusje mij mee op reis genomen had, kwam er geen toon uit, en mijn arme zusje dacht, dat ik er niets aan vond....Daarbij was ik gewoon helemaal sprakeloos, en was met al mijn zintuigen bezig al het moois in me op te nemen...toen ik haar bedremmelde gezicht zag, voelde ik me erg schuldig, en heb mezelf gedwongen, m'n gedachten en gevoelens wat meer onder woorden te brengen. Vroeger was ik veel spontaner, maar een paar levenslessen later ben ik gewoon niet meer zo 'uiterig'....

En dat is bepaald geen bakfout, hoor : mensen zijn tenslotte allemaal verschillende individuutjes!!!