Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

wat kan ik doen zodat ik me minder opwind bij traagheid van anderen?

Ik ben van nature levendig en snel, heb snel dingen "door" en kan enorm veel werk verzetten op korte tijd. Maar dat maakt ook dat ik soms rondloop als een duracellkonijn. Bij ons thuis mochten we immers nooit "niets doen", wat we deden moest snel gaan :elke avond de vaat, in het weekend de hele zaterdag poetsen plus ook zondagvoormiddag, in de namiddag de strijk wegruimen. Tussendoor dus mijn huiswerk maken of examens leren, wat lukte.
Nu vind ik dat niet zo een bijzonder fantastische eigenschap, en toch wind ik me ontzettend op in trage en in-efficiënte mensen. Ik ken bv. een vrouw die ontzettend traag is. Als zij koffie zet is dat een ceremonie : het moet het juiste lepeltje zijn natuurlijk, eerst afspoelen,dan zorgvuldig inscheppen zodat er geen halve gram teveel of te weinig inzit, kopjes zorgvuldig op een plateautje, koekjes schikken zodat ze allemaal hetzelfde liggen, tussendoor twintig keer het aanrecht proper maken...Ik KRIJG het er gewoon van, heb zin om haar de dingen uit de handen te rukken en het zelf te doen.
Ook aan de kassa krijg ik echt vreselijk de zenuwen van traagheid : mensen die eerst traag en zorgvuldig alles inladen en dan hun geldbeugel rustig zoeken, mensen die bijna hun code niet schijnen te durven invoeren bij elektronische betaling, kassiersters die traag zijn en staan babbelen, mensen die met klein geld betalen tot het laatste centje... Ik weet niet waarom maar ik wind me er vreselijk in op.
Hoe komt dat toch en wat doe ik eraan?

liveisgreat
12 jaar geleden
in: Psyche
2.2K
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Heel herkenbaar, ' ledigheid is des duivels oorkussen'..... Dat hoorde bij mijn opvoeding ;)
Ik heb mezelf al jaren terug in een lagere versnelling gezet, noodgedwongen, maar zeker niet onprettig.
liveisgreat
12 jaar geleden
wel, ik heb al een downtje achter de rug (veertien dagen thuis gezeten wegens oververmoeid, maar natuurlijk niet langer (anderen op mijn werk bleven hiervoor 3 maanden en langer thuis :-D)), en heb fibromyalgie die me soms dwingt om te vertragen. Maar dan nog...lukt het me niet in sommige omstandigheden...
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik herken mezelf daar helemaal in. "Ledigheid is des duivels oorkussen". eigenlijk zit ik met hetzelfde probleem. Ik hoop op een oplossing.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+1
liveisgreat
12 jaar geleden
ik hoorde er nog zo enkel hoor. bv "lui zweet is rap gereed" e.d.
ItisILeClerc
12 jaar geleden
lol @ geldbeugel
Annswers
12 jaar geleden
+ voor je mooie gedetailleerde vraagstelling. Het heeft ook te maken met je innerlijke onrust denk ik.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
voor mij helpt relativeren, tot het vervelende af.
Hoe belangrijk is het eigenlijk om je badkamer in een kwartier schoon te hebben, wat voor ramp gebeurt er als je er een half uur over doet.
Ik hoor zo vaak vrouwen zeggen: ik zit niet op mijn gemak als ik weet dat ik nog moet strijken. Je MOET helemaal niks, pak een boek en ga zitten, je zal eerst als het ware op het puntje van je stoel zitten maar als je merkt dat de wereld niet vergaat, gaat het langzaam beter.
Dat wachten in de rij omdat andere mensen niet alles in een razend tempo willen doen, wordt makkelijker als je dat zelf ook kan.
Want is het nu echt een wereldschokkend probleem als jij 2 minuten later aan de beurt bent. Relativeren, het is mijn tweede natuur geworden ;)
Iets wat je tientallen jaren gedaan hebt zal je niet in één jaar afleren, maar mij heeft het geholpen, ik zeg nogal eens ik ben 'supermamma of supervrouw' niet. Want ja.....dat schijnen we te willen zijn, en geloof me dat strakke rode pakje met cape, dat staat me echt niet ;)
liveisgreat
12 jaar geleden
Dat heb ik gelukkig afgeleerd, hoor. Ik kan gerust naast een mand strijk een boek lezen... Al heeft het wel enkele jaren geduurd voordat ik dat ook zonder schuldgevoelens kon.
Moeilijker is om rustig te lezen als mijn huis een chaos is (bv. als ik erg veel uren heb moeten werken op mn werk en dus weinig tijd had om op te ruimen). Maar dat heeft meer met gezelligheid te maken dan met properheidsdrang. Daar heb ik gelukkig geen last (meer) van.
Maar het TRAGER werken aan iets, dat is idd een leerpunt. Ook vooral op mn werk, daar wil ik niet alleen snel maar ook perfect e.d. presteren. Dat mogen fouten maken is echt een leerpunt. Ik word behoorlijk mottig als ik zie dat ik een verslag heb afgeleverd met een schrijffout.
En ik erger me dan natuurlijk een bult in tragere collega's, waardoor ik heel veel zelf doe. En er ook een aantal mensen teren op mijn inspanning, waarvoor ik natuurlijk wel veel lof en eer krijg.. Maar anderzijds ook geen promotie of meer loon of zoiets. In feite heb ik daar dus geen zak aan...
Ergens heb ik het gevoel dat ik iets moet doen om waardevol gevonden te worden. En dat zal zeker te maken hebben met het oorkussen van de duivel....
Maar goed, relativeren kan je leren denk ik....Al zal ik dan toch wat interne demonen moeten bestrijden om me niet meer te ergeren.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Een cursus 'mindfulness' zou wel wat voor jou zijn denk ik. Ik herken het probleem ook wel: kom uit een boerengezin waar keihard gewerkt werd en we moesten zorgen dat we uit het zicht waren om niet 'ingeschakeld' te worden. Mijn ouders hebben op de harde manier leren onthaasten (zijn alle twee gedeeltelijk arbeidsongeschikt geworden van het harde werken), ik probeer het mezelf aan te leren en dat lukt aardig.
Annswers
12 jaar geleden
@stippel, mooi beschreven en herkenbaar :)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ik ben een van die 'luie' mensen maar dat is juist fijn, ik ken het woord 'stress' gewoon niet en ga daar dan ook nooit gebukt onder!

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Het komt waarschijnlijk omdat bezig zijn in je genen zit, van jongs af aan heb je meegekregen hoe het moest: hard werken. Je weet niet beter en je voelt je er ook lekker (nuttig) bij. Wat je er aan doet? Volgens mij moet je eerst een dikke burnout krijgen, na ettelijke jaren een 2e of zelfs 3e er over heen voordat je leert de rust in jezelf te vinden, te leren jezelf te herprogrammeren.

Zelf kom ik uit een middenstandsgezin, de winkel was aan huis, 6 dagen per week open. Van kleuter af aan hielpen alle kinderen mee, mijn oudere broer had het minder in zich, ik ben juist praktischer geworden, was meer en breder inzetbaar. Heel fijn voor mijn ouders maar ik heb in mijn eigen, volwassen leven enorme problemen gehad om te leren hoe ik een "normaal" tempo en leven moest hebben.

Ik had immers alleen maar geleerd te werken, praktisch en nuttig bezig te zijn. Plezier maken of simpelweg rust nemen heb ik met (heel diep) vallen en weer opstaan moeten leren. Wat mij bv. ook hielp was bij mijn 3e partner te leren rustig aan tafel te zitten en genieten van eten en natafelen (en voorborrelen) i.p.v. als een kokmeeuw, hap schrok weg, te eten en gelijk weer weg om iets te doen.

Nog vind ik het bij tijd en wijle moeilijk. Jouw verhaal is heel herkenbaar voor me. Ik heb een Surinaamse collega, aan de ene kant kan ik me enorm irriteren aan haar zeer relaxe tempo. Als zij eens een paar dagen flink werk heeft, begint ze te klagen dat het een bizarre week is, terwijl ik dan alleen maar denk: je zit nu op dezelfde werkdruk als dat ik ALLE dagen heb. Net als bij jou verdien ik geen cent meer dan mijn relaxe collega.

En soms komt dan de andere kant, dat ik denk was ik maar meer zoals mijn collega. Zij praat volop in werktijd, maakt (stomme) fouten waarna ze sorry zegt en er makkelijk mee wegkomt, ze heeft minder stress, is geestelijk sterker dan ik simpel omdat ze zichzelf niet zo onder (werk)druk zet als ik doe. En soms lukt het mij dan ook om me niet "over de kop" te werken, tot mijn verbazing is er dan ook niemand die me een standje geeft! Grappige ontdekking:ik kom er ook mee weg, maar het voelt minder voldaan. Dilemma!

Bij de kassa precies eender, giftige warme stromen komen vanuit mijn buik omhoog als ik treuzelmensen voor me heb. Diep door mijn neus ademhalen is dan mijn remedie en mezelf voorhouden dat ik echt geen probleem heb als ik 2 minuten langer moet wachten.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden

Andere antwoorden (5)

Je proberen te realiseren dat je zelf ook een mens bent met (hoop ik voor je) wat fouten en mindere kanten

als je dat accepteert is het ook makkelijker het bij anderen te laten gaan

Toegevoegd na 17 minuten:
En, ook heel belangrijk: zelf meer rust vinden
Als je zelf hyper rond loopt te rennen is het logisch dat de wereld stil lijkt te staan om je heen.

Andere mensen lijken soms hele andere dingen belangrijk te vinden (zoals op hun dooie gemak een praatje maken en muntjes uittellen, die ze dan nog eens terugdoen om toch een andere combi te pakken....)

Je moet zelf beoordelen of hier waarheid in zit maar sommige mensen rennen rond omdat ze niet weten wat ze moeten als ze eens stil staan
(Lees meer...)
12 jaar geleden
liveisgreat
12 jaar geleden
oeps... ik erger me al aan de beschrijving van die muntjes die ze terugdoen voor een andere combi :-D. Ik weet wel wat ik moet doen als ik stilsta hoor, kan thuis rustig uren zitten knutselen en prutsen en heb dan heel veel geduld. Wat ik bv. heel graag doe is een vaas die in duizend stukken gevallen is (bij wijze van spreken natuurlijk) stukje vor stukje aan elkaar lijmen. Dan geraak ik helemaal niet nerveus.
Daarom begrijp ik niet waarom ik me zo dik maak in trage "anderen". Het is vooral in inefficiëntie denk ik. Plus denk ik ook "denk toch eens aan de mensjes die achter je aan de kassa staan zeg". Dus ik beticht hen (wellicht ten onrechte) van gebrek aan respect.
Summo
12 jaar geleden
je mag 1x raden waarom ik dat zo treffend op kon schrijven: juist ja, ik herken het precies. Maar bij mij gelukkig is het (voor een behoorlijk deel) van een tijd geleden. Sinds ik zelf meer rust heb, gaat mijn stressniveau niet meer zo omhoog als ik iemand zie "klungelen". Het valt me ook minder op want ik moet echt in mijn geheugen graven wanneer ik dat voor het laatst had, dat ik me erg echt aan ergerde. En ik had er ooit ook heel veel last van hoor, zou ik die portemonnee het liefst uit die handen rukken of als een cassiere maar niet wist hoeveel ze terug moest geven zei ik het voor (ook een (schaam schaam) belerend toontje).
We zijn allemal anders de ene is snel de ander is perfectionistisch zoals b.v. jou vrouw die het goed wil doen.
Ieder is uniek en doet het op zijn manier.
Er zijn er beslist ook die zich aan jou ergeren.
Probeer ieder te accepteren zoals hij/zij is.
Dan krijg jezelf ook wat meer rust.
Want ook met de jaren zul je merken dat je trager en moeilijker vooruit kunt.
En ook dan zijn er weer personen die zich ergeren op jou omdat zij de power en energie hebben die jij ooit hebt gehad.
Denk daar maar eens over na.
Dan berust je vanzelf in deze dingen en zie je het met andere ogen dan nu het geval is.

Toegevoegd na 1 minuut:
Jou vrouw moet die vrouw zijn.
(Lees meer...)
12 jaar geleden
liveisgreat
12 jaar geleden
wel ik ben én perfectionistisch én wil alles snel doen... vermoeiende combinatie natuurlijk....
Maak het andersom.. het tempo van diegene waaraan jij je ergert is een normaal tempo.. en jij hebt haast.

Wat je opwind , waar je je aan irriteert daarin zit een wijze les.
Dus zie 'de trage mensen' als een voorbeeld. Misschien vind jij het irritant, maar let eens op hun 'aandacht' bij datgene. En neem dit ritme over. Het gaat niet om snelheid of traagheid, maar om aandacht.


succes!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik denk wel te weten waarom: je zou graag willen dat iedereen net zo snel en effectief is als jij. Want dat is -zoals jou geleerd- het beste. En je wilt graag voor iedereen het beste. Kortom: je bedoelt het heel positief.
Helaas voor jou heeft iedereen zijn eigen mening over "het beste".
Wat je er aan doen kan is jezelf afvragen of en welke nadelige invloeden het gedrag van een ander op jou heeft. Heb jij er echt last van of vind je dat het anders (beter) kan.
Stel je voor dat je iemand feedback moet gevenop dit gedrag: wat doet dit gedrag met jou (niet je mening over dit gedrag) en hoe zou het anders moeten. Waarschijnlijk kom je hier mee wel tot een soort "waarom"
Als je dat weet, heb je ook al een begin van een oplossing (je niet druk maken over iets wat jouw probleem niet is)
En, als je een beetje zelfspot hebt: stel je 's voor hoe al die "slome" mensen jouw gedrag ervaren.....een haas tussen de schildpadden.Ik kan me voorstellen dat de schildpadden licht neurotisch worden van de haas. En bedenk dan dat je het zelf vast ook niet prettig zou vinden als mensen jou willen veranderen.
Hoe dan ook: sterkte ermee, want vervelend is het wel zoals jij het beschrijft.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Misschien heeft je ergernis te maken met wat je bij de reacties schreef: je bent oververmoeid geweest en je hebt fibromyalgie.
Bovendien: veel gaat ook niet meer zo flitsend snel als je wat ouder wordt ;-)

Vaak is het zo, dat je je gaat ergeren aan dingen van anderen, omdat je merkt er zelf last van te krijgen of te hebben, of de angst ervoor.
Als jij in je opvoeding hebt meegekregen, dat door het leven rennen (ik chargeer) MOET en daar nog steeds achter staat, dan zou bovenstaande misschien de reden kunnen zijn?

Wat je zou kunnen doen in dat geval, is accepteren, dat dingen zijn zoals ze zijn en je eigen vermindering van kunnen (of de angst daarvoor) onder ogen te zien. Aanvaarden en begrip hebben voor jezelf. En da's niet makkelijk!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
dikke +
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dank je wel!

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding