Ik ben "uitgetherapiet", maar nog veel last van mijn verleden. Waar kan ik mezelf nu nog mee helpen?

mijn therapeut zei tegen me, toen we 'klaar' waren : Je kunt weer vliegen : nu moet je leren vertrouwen op je eigen vleugels.... maw : ga weer léven, en durf...
Laat achter je, waar je niets meer aan kunt veranderen, en leer genieten van wat er elke dag ís.

Ik zal een ding zeggen.
Zolang jij jezelf blijft zien als een slachtoffer, zal je altijd hulpbehoevend blijven.
Het verleden vormt je, maar het verleden creeerd je niet.
Jij bent verantwoordelijk voor je acties die je nu neemt. Maak een plan hoe je wilt zijn. En begin met het uitvoeren van een kleine handeling... En doe dat steeds vaker en groter...

Maar Slimshady
Wat heb je er mee GEDAAN???
Met die therapieen?
Je moet er natuurlijk wel wat mee DOEN.
En dat moet je ZELF doen! Iemand anders kan jou niet veranderen,
dat kan je alleen zelf.

Heel veel! Ik heb echt heel hard gewerkt, echt waar!
En die therapie(en) met veel succes afgerond!
Alleen in het dagelijks leven vind ik het moeilijk om het geleerde in de praktijk te brengen. Ik heb het gevoel dat ik veel meer weet dan ik laat zien. Dat mensen me heel anders zien dan wie ik werkelijk ben. Ik heb zoveel meegemaakt, ben door zo'n diep dal gegaan, maar de wijsheid die ik daarmee heb vergaard lijkt er echt voor geen meter uit te komen..! Dat frustreert me. Ik zit zelf te denken aan iets op het spirituele vlak. Meer vertrouwen op mijn gevoel, beter vanuit mijn eigen ik leren praten, leren voelen... Ik weet het niet en ik kan er geen woorden aan geven, grrrrr!!! Ik ben zoveel meer dan wat eruit komt...! Maar ik weet niet wat die wereld allemaal te bieden heeft. Wat helpt, en wat is zweverij, kwakzalverij? Wat zoek ik nou?! (sorry hoor, frustratie komt eruit!)

Heel goed!!! Gooi het er maar uit, dat lucht op!
Heb je al emdr gehad?
Dat is wel een therapievorm, maar kan enorm veel helpen bij trauma's en bepaalde fobieën.... eigen ervaring.
Ik herken je frustraties en dacht ook "uitgetherapied" te zijn.... zooooveel geleerd, maar niet goed in staat om dat in de praktijk te brengen....
Ik had emdr nog niet geprobeerd.... ben er nu mee bezig en het levert me al heel veel positiefs op.
Het is zeer zwaar, maar vanwege de resultaten zeer de moeite en moeilijkheden waard!!!
Alles is beter, dan dat machteloze en wanhopige gevoel dat ik had, en ik bij jou ook teruglees.
Het alternatieve circuit kan je altijd nog in.....

Dank je Wendy. :-}

Goede antwoord van WendyH.
Gooi het eruit!!! Schrijf eens alles op wat je dwarszit en waar je boos om bent, pijn van hebt, verdriet, etc.
Huil, 'schreeuw'. sla op een kussen terwijl je dit doet en ook zeker erna. Het is geen geneeswijze maar het lucht tijdelijk ontzettend op en geeft jou weer een kans om even bij te komen en helder te denken "hoe verder te gaan". Geef jezelf niet de schuld dat praattherapie bij een psycholoog of degelijke niet heeft geholpen. Wat ook hier heb je goed en slechte in. Als je iemand hebt gehad waarvan je het gevoel had dat hij\zij je niet snapte werkt het niet. Idem met een therapeut die alleen vanuit zijn studiemateriaal vraag en antwoord kan geven. En hierdoor alleen methodisch te werk kan gaan.
JIJ bent het echte leven en geen casus uit een boek.
Meid sterkte ermee. Je komt er wel, maar het kan verdomd! lang duren. Niet opgeven.

@slimshady: Het gaat er om dat jij weet wie je bent, en dat je jezelf accepteert zoals je bent. Jij weet dat je door alles wat je hebt mee gemaakt, een wijzer mens bent geworden. Dat niet iedereen dat merkt, moet je loslaten. Het is onmogelijk om zo over te komen, zoals je zou willen, zodat iedereen precies weet hoe jij bent en wat jij kan. (ik herken het wel hoor) Probeer dat niet. Dan wordt je veel te krampachtig. Het is best lastig. Maar echt, naarmate de tijd vordert, gaat dat vanzelf veel beter. Het is de kunst om tevreden te zijn met wie jij bent en dat anderen niet alles zien wat jij in je hebt, moet je niet belangrijk vinden. Als jij het maar weet. En mensen die oprecht in jou geïnteresseerd zijn en verder kijken dan hun neus lang is, komen daar echt wel achter. Maar bij mij was het sleutelwoord: acceptatie. Accepteer de situatie zoals hij nu is. En zo te lezen ben jij al ontzettend ver gekomen. Het belangrijkste wat ik zelf van de therapieën heb geleerd is, dat het niet goed is om constant met je eigen gevoelens bezig te zijn en het analyseren daarvan. Ja, in het begin was dat nodig voor de verwerking, maar op een gegeven moment, ga je het overdrijven. (is mijn ervaring hoor). Alles wat je doet en niet doet ga je psychologisch analyseren. Oh, had ik dat maar niet gedaan. Of "Oh, nou heb ik al weer niet durven zeggen dat .... ". Nou en, de een durft dat wel, de ander niet. Ik ben wie ik ben en dat is goed. Accepteren en loslaten zijn bij mij nog steeds sleutelwoorden. En ik moet zeggen, dat het naarmate de jaren vorderen, steeds een stukje makkelijker wordt.

Een therapie heeft alleen maar nut volgens mij als je vrij vlug interactie, resultaat, beweging hebt. Als je bij een therapie zoiets hebt van...wat moet ik hiermee, zit je bij de foute therapie volgens mijn ervaring. Alle heil kwam bij mij ook niet van één therapie, meerdere boeken en vizies hielpen mij.
Verhuizen heeft bij mij ook héél véél geholpen.