Wat is het percentage van de bevolking dat 'iets' nodig heeft om het leven aan te kunnen ?

Ritalin kan gewoon nodig zijn (maar wordt teveel gebruikt), alcohol kan ook gewoon worden genoten (maar wordt ook misbruikt) en anti-depressiva kunnen ook gewoon nodig zijn (maar worden te makkelijk voorgeschreven). Wat wil ik ermee zeggen? Sommigen hebben 't nodig, anderen niet. Je vraagstelling lijkt me dus niet helemaal juist, of gechargeerd.

dat is ook mijn idee. genots middelen en medicatie gaat het in feite over.
om het maar even bij ritalin te houden: het is nogal een verschil of een kind met concentratie problemen dit nodig heeft of dat een verslaafd persoon dit door verpoeierd en door de neus naar binnen werkt. kunnen ze beiden leven zonder dit spul zodat de het leven 'aankunnen' in principe wel ja maar zo zwart wit kan je het niet zien.

Maar dat is juist de vraag: zorgen al die middelen niet voor een schijnoplossing waardoor het allemaal niet zo erg lijkt.
En wordt je er daardoor afhankelijk van en leer je dus nooit om je geest te trainen om het zelf te kunnen oplossen?

al die middelen zeggen niets over het juist gebruik, afhankelijkheid, 'het leven aankunnen' noodzaak etc.
het kan hier iets over zeggen maar dan zou je het per persoon moeten bekijken, per middel, en elk persoon die hetzelfde middel gebruikt. een middel #kan# iets makkelijker maken, het #kan# preventief zijn, het #kan# ondersteunend zijn, het #kan# noodzakelijk zijn, maar je #kan# er ook verslaafd aan raken door de jaren heen en er afhankelijk van zijn (pijnstillers, slaapmiddelen bv) bovendien komt er bij veel medicatie ook meer kijken omdat het een ondersteundend middel is (wat jij aangeeft) therapie, info over de know how, aanpassingen in het dagelijks leven, op school, op het werkt etc.
de aandoening accepteert, ermee leert omgaan, het geleerde toepast en andere er rekening mee kan houden is een middel niet altijd langer nodig. bij een antibiotica kuurtje hoeft dit niet, maar zou ik het toch niet afnemen om te kijken hoe een geest zich hierop aanpast. bij bloedverdunners is dit ook niet verstandig, ook al past een geest zich nog zo netjes aan.

verder spreek je over genotsmiddelen. laat suiker of alles met suiker eens staan, neemt nooit een borrel of een peukje, eet nooit chocola. zou je leven veranderen? kan jij je geest trainen om (wat dan ook) op te lossen?
vraag dit eens aan een alcoholist het gaat afgezien van medicatie en welk middel dan ook (trainen van de geest) ook om inzien van het probleem, de know how, mogelijkheden en onmogelijkheden, acceptatie en aanvaarding (van zowel persoon als omgeving in veel gevallen) de do's and dont's, gerichte therapie, en hetgeen je leert toepassen zodat je met heel veel dingen en aanpassingen het leven echt wel aankan.
maar grijp je ergens in door medicatie af te nemen..... tja dan kan het enorm lastig en moeilijk gaan worden, en in sommigen gevallen onmogelijk (iemand kan langzaam afglijden bv met alle gevolgen van dien) nog een voorbeeld:
antidepressiva voor een depri persoon (bv pas gescheiden de ouders zijn recentelijk overleden, zelfde periode baan kwijt geraakt en ook een koopwoning hierdoor) die in een mega dip zit maar eruit kan komen dankzij medicatie omdat ze het anders niet zien zitten.

maar spreek je over iemand met een bipolaire stoornis waarbij dit erfelijk is bepaald kan je met dezelfde medicatie nooit de genetische factoren verander dus blijft deze persoon zonder medicatie altijd heftig manisch depri, ook als alle mogelijk therapie doorlopen worden kan deze persoon een normaal leven leiden met de medicatie. heeft iemand een geschiedenis van depressie en gebeurd er van alles waardoor de persoon in een depressie kan komen kan het middel preventief gebruikt worden zodat men de draad niet daadwerkelijk kwijt raakt op dat moment. kortom: de vraag is gewoon te breed gesteld om te beantwoorden, en bovendien moet je appels met peren kunnen vergelijken en dat is gewoon onmogelijk. als je afhankelijk bent is hoeft het niet slecht te zijn, als je zonder een middel kan hoeft het niet goed te zijn.

Ik zie dat Euca alles al heeft gezegd wat ik wilde zeggen. Ik sluit me er dan maar zonder meer bij aan. + Euca, als 't kon

Maar ik zie wel een duidelijk verschil tussen 'normale' medicijnen en anti-depressiva of bv Ritalin.
De eerste 'repareren' of stellen je lichaam in staat dit te doen (gaat verder automatisch). De anderen hebben alleen een onderdrukkende werking en lossen niets op. Maar het gaat me niet om of deze middelen wel of niet 'goed' zijn. Het gaat me er meer om hoe het kan dat de maatschappij zo in elkaar lijkt te zitten dat 'ie niet meer is afgestemd op normaal menselijk gedrag maar op gedrag + middelen. Terwijl diezelfde maatschappij wel door (over het algemeen normale?) mensen wordt gevormd ?

@Juzerneem: Als jij denkt dat medicijnen als anti-depressiva en Ritalin (alleen maar) dingen onderdrukken, dan ken je die medicijnen absoluut niet. Sommige functies zijn inderdaad onderdrukkend, maar andere juist weer stimulerend, of nog anders. Wat bedoel je met je 2e alinea? Met "normaal menselijk gedrag" tegenover "gedrag + middelen"?

zou de definitie daarvan ook graag willen weten... dus in feite zou iemand die niet 'abnormaal onmenselijk' gedrag vertoont gewoon normaal moeten doen en zich aan moeten passen aan de maatschappij. weleens van bv een beperking gehoord? dat wil dus zeggen dat iemand BEPERKT is (woord zegt het al)
dingen die 'normaal' zijn lukken dus domweg niet of kosten zoveel moeite dat iemand zichzelf kan overvragen door maar continu aan een bep. beeld te MOETEN voldoen. maar medicatie zou niet nodig zijn omdat de geest het zelf maar op moet lossen? dat kan wel hoor, maar dan spreek je over acceptatie. en hoe wil je dat doen als je iets voor jezelf accepteert, maar de maatschappij niet? ook dat is mogelijk hoor, maar ja.... dan val je weer op omdat je niet normaal bent en mensen rekening met je moeten gaan houden, of gewoon enorm zijn vastgeroest in hun eigen beperkte denkkadertje. elk persoon (ook iemand die 'normaal' is) heeft bepaalde mogelijkheden en ONmogelijkheden dus of er nu een label en medicatie bij horen maakt m.i. niets uit. we vinden het toch ook normaal als bv openbare gelegenheden een rolstoellift hebben en een opritje zodat ze de trap niet ophoeven? of ben jij iemand die het okay vindt als iemand beperkt is ALS je het maar kan zien aan die persoon?