Hebben borderliners naast verlatingsangst ook bindingsangst?

Potverdorie weet er alles van haha. Ik kan het nogsteeds niet begrijpen. Ze claimde me enorm maar stootte me ook enorm af door bijvoorbeeld heel benauwd te krijgen als er familiedagen aan kwamen of als haar ouders me uitnodigde voor uitjes en cadeautjes deed ze niets mee..maar als ze niets kreeg was het ook niet goed.. K begrijp er nogsteeds niets van. Hellup!!! Ik wist gewoon op ten duur niet meer wat ik goed kon doen. Overal had ze bevestiging voor nodig. Beslissingen nemen kon ze niet zelf, moest alles voorschotelen. Maar ook dan was het niet goed. Verder had ze smoesjes om intimiteit af te houden. Zogenaamd bepaalde klachten die voor mij onzichtbaar waren in haar ..... Steeds als ze wat onzeker was moest ik stoppen omdat ze pijn had ineens... Vreemd verhaal achteraf... Verder als ik aan iets nieuws begon waar ze geen controle over had raakte ze in paniek en veroorzaakte ruzies zodat ik kwaad werd en kon ze daaropvolgend kwetsen en weglopen. Ik wist niet wat me overkwam.... Dus rende er steeds weer achteraan. Dat wilde ze ook niet...maar als ik het niet deed dan had ze denk ik bevestiging. Verder was ze tijdens vakanties zo angstig en bang dat ik boos werd als ze iets verkeerds deed. Maar juist dat gedrag maakte mij nerveus en wist ik me geen raad en raakte ik in paniek door haar. Ze kreeg zelfs hyperventilatie en buikklachten, braakneigingen en huilbuien van alle stress. Verder paste ze wel eens op bij oppasadresjes... Vroeg ze of ik kwam alsjeblieft..maar moest ik me wel precies zo gedragen zoals zij wilde. Mocht niet te vrolijk doen of in discussie gaan want anders moest ik maar naar huis. Ze hield me ook op afstand door steeds over mijn verleden te beginnen qua meisjes...terwijl ik wel vijftig keer had gezegd dat ze daar mee moest stoppen want dat ik dat niet kon terugdraaien, tot huilends aan toe uit wanhoop. Want werd er gek van om me steeds maar te moeten verdedigen. Achteraf vraag ik me af of het gewoon niet een methode was om controle te houden. Wie helpt me uit deze wirwar!!

Chris, dit hele verhaal hebben we ten overvloede pas nog bij je eigen vraag kunnen lezen...

Als je je niet geroepen voelt te reageren of je ergert je, neem dan ook niet de moeite óm te reageren! Ik probeer wat puzzelstukjes op zijn plaats te laten vallen, met antwoorden als deze kom ik niet echt verder. Buiten het feit dat mijn reactie bedoeld is voor Siska.

Je hebt dus nog niet begrepen dat je ook niet verder komt door steeds weer hetzelfde verhaal te vertellen. Er zijn je meerdere opties gegeven om verder te komen.

Klopt, alleen ben nogsteeds in de war. Ik heb dingen door haar gedrag gedaan die niet bij me horen. Zoals dat dreigen met nog 1 keer en anders.... Dat gaat gewoon al te ver. Maargoed, ik had geen opties meer. En wilde haar niet kwijt. Ze speelde er gewoon mee denk ik. Maargoed. Je hebt een punt als je zegt kappen nu. Maarja. Ik begrijp gewoon nogsteeds niet hoe iemand zo kan zijn. Dat continue afstoten en claimen tegelijk. Daar raak je behoorlijk jezelf door kwijt.

Alles wat je doet, hoort bij jou. Ook hier weer leg je de schuld voor je eigen gedrag bij de ander. (Ik zeg niet dat zij niks fout deed.) Neem maar van mij aan dat ze zeker niet met je speelde. Zo kan het best voor jou voelen, maar niet voor haar. Je hoeft van mij niet te kappen, maar ik vind 't gewoon nogal zinloos om steeds maar weer hetzelfde te doen, nl. zeggen wat ze allemaal wel niet fout deed volgens jou. Daar schiet je toch niks mee op joh? Wat gebeurd is, is gebeurd, daar verander je niks meer aan. Wees gewoon jezelf en wees daar blij mee. Als je daar moeite mee hebt, leen dan eens "De kunst van het alleen zijn" bij de bieb.

Ik kan heel goed alleen zijn, daar is niets mis mee. Maar als iemand steeds wegloopt bij een kleinigheid dan wordt je geduld telkens weer op de proef gesteld. Dan kun jij als borderliner wel gemakkelijk zeggen dat dat dreigen bij mij hoort, daar ben k het niet mee eens. Ik had geen andere keus. Tsja of blijven zitten, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik vecht voor mijn geliefde!

De titel van het boek is een beetje misleidend. Het gaat niet alleen om alleen zijn. Het gaat er ook om (opnieuw) te ontdekken wie je bent. Ik zeg niet "als borderliner" (wat er niets mee te maken heeft) dat het dreigen bij jou hoort. Ik zeg dat omdat jij dat gedaan hebt en niemand anders. Het duurt dus absoluut bij jou. Het is misschien niet iets wat je altijd en in alle omstandigheden zou doen, maar het is wel iets wat JIJ hebt gedaan, dus wat bij JOU hoort (soms, onder specifieke omstandigheden). Andere keuzes had je uiteraard wel. Je had bijvoorbeeld kunnen zeggen "ik kan zo niet verder" en er dan echt een punt achter zetten. Blijven "vechten voor je geliefde" klinkt heel edelmoedig, maar als op een gegeven moment blijkt dat het gewoon niet gaat, dan gaat het niet en moet je gewoon stoppen. Die keus heb je altijd. Ook had je met haar kunnen proberen te praten over het weglopen, proberen te begrijpen waarom ze dat doet/deed. Ik doe dat ook nl. Niet om alles, maar als het mij teveel wordt, wanneer ik merk dat ik niet meer normaal kan reageren, dan ga ik even weg. Dat geef ik dan ook gewoon aan (deed ik eerst niet, heb ik geleerd te doen). De mensen in mijn kring weten dan ook waarom ik dat doe en dat ik wel terugkom wanneer ik weer helder ben en dat er dan rustig gepraat kan worden.

Het boek "op eierschalen lopen" (originele titel: stop walking on eggshells) is een boek voor mensen die beter met borderliners willen omgaan en ze beter willen begrijpen. De achterflap is nogal eenzijdig, maar de inhoud van het boek is zeer interessant en genuanceerd. Lees het, je zult veel gedrag van je ex (en van jezelf!) begrijpen.

Oh ja, dat is ook een goed boek.

Thanks voor de reacties! Ga het boek zeker aanschaffen voor wat inzicht! Groeten

Was even van Goeie Vraag weg om kerstkaarten te schrijven :)
Maar ik zie dat je al goede, bruikbare reacties hebt gehad. Hopelijk ben je nu geholpen, leeuwenchris.
Sterkte hoor.