Wat moet ik allemaal doen als ik weet dat ik een depressie heb?

Ga gewoon even bij de huisarts langs en vraag om wat advies. Misschien blijkt de prijs wel mee te vallen, maar zo kun je echt niet verder gaan.

Naar de huisarts gaan kost toch geen geld, en een doorverwijzing naar een psycholoog toch ook niet? Je moet wel je eigen bijdrage betalen. Of kijk anders even in je polis of bel je verzekering. In ieder geval is de leeftijd waar je nu inzit een lastige leeftijd en je zult vanzelf op het juiste pad uitkomen. Praat meer met mensen en zoek meer contact. Ook als je bang bent moet je juist vechten tegen dat gevoel. Je zult merken dat je dan steeds makkelijker in alles wordt en steeds meer kan gaan leven en dan ook meer energie krijgt om de rest van je leven op te pakken.

Allereerst lieve kind als jij je niet goed voelt,
moet je daar mee nooit rond blijven lopen.
En het zeker niet verzwijgen, je moet er juist
proberen over te praten.( kan dat niet met je ouders)
Logisch dat het op school niet gaat, je hoofd zit
er niet bij , typisch iets als je niet lekker in je vel
zit,Daarom moet je ook naar de dokter, en je
zelf schamen? schiet op zeg,een kwart van Nederland
is wel eens depri hoor.
En de kosten? nou dat zal wel meevallen,je bent
toch verzekerd, nou dan kost het toch niets?
Probeer dit niet alleen op te lossen, praat er over
alleen kom je hier niet uit, beloofd??

Begin bij je huisarts, en alsjeblieft, schaam je niet! Een depressie komt echt ontzettend vaak voor, dat is niet iets om je voor te schamen. Jij kunt er niets aan doen dat je depressief bent. Wat je wél kunt doen, is ervoor zorgen dat je hulp krijgt.

Een bezoek aan je huisarts kost je niets. Bijna alle medicatie die een huisarts evt. voorschrijft, ook niet. Is er verdere hulp nodig, dan wordt het grootste deel vergoed; wel zijn er eigen bijdrages. Bij een eerstelijnspsycholoog krijg je een aantal behandelingen vergoed, en betaal je vanaf volgend jaar een eigen bijdrage van 20 euro per sessie. Sommige verzekeraars vergoeden deze bijdrage weer vanuit de aanvullende pakketten, het beste kun je dus even je verzekeringsvoorwaarden nazoeken of je verzekering bellen. Voor tweedelijns psychologische zorg gaat vanaf volgend jaar een extra eigen bijdrage gelden bovenop het eigen risico. Dit is maximaal 200 euro in een jaar. Maar mocht dergelijke zorg nodig zijn, dan krijg je echt niet direct de rekening hiervan. Ook voor gewone eigen risico van je zorgverzekering kun je vaak in termijnen betalen, zeker als je daarom vraagt.

In de meeste gevallen behandelt een huisarts depressieve mensen trouwens zelf, dus het is zeker niet altijd zo dat er andere hulp nodig is. Dat kan misschien wel goed zijn als je al zo lang problemen hebt, maar ga eerst gewoon eens naar je huisarts om te praten, dat is zoveel belangrijker dan nu al te denken aan eventuele vervolgstappen! Soms is ook andere begeleiding voldoende, en bijv. ondersteunende gesprekken bij het maatschappelijk werk kosten niets. Leg aan je huisarts ook je geldzorgen voor, misschien kent die nog alternatieven.

Bel verder eens met de IBG over de mogelijkheid om een jaar extra stufi te krijgen. Het kan zijn dat dat nu wat anders werkt, maar het was altijd zo dat je een jaar extra kon krijgen als je door ziekte of handicap vertraging opliep. Dat geeft je mogelijk wat ruimte.

Waar je verder nog hulp kunt krijgen? Je kunt misschien meer lenen bij de IBG als dat nodig is, maar het is fijner als je dat kunt vermijden. Heb je familie of vrienden die kunnen helpen? Kun je een beroep doen op een kerk, vereniging of andere gemeenschap? Tenslotte zijn sommige gemeenten wat soepeler met de bijzondere bijstand en kennen ze dat soms toe aan studenten voor bijvoorbeeld medische kosten. Dat doen ze lang niet allemaal, maar je kunt altijd informeren bij de dienst sociale zaken van je woonplaats.

Ga eerst even naar je huisarts. Dit kost niets, ook niet je eigen risico. Je kan met hem/haar bespreken dat je weinig geld hebt voor een behandeling, dan kan hij/zij bij de doorverwijzing daar rekening mee houden.
Ik zou nog dit jaar naar de huisarts gaan, zodat je alvast een idee kan krijgen van wat de vervolgstappen zijn, zodat je daar rekening mee kan houden bij het uitkiezen van je zorgverzekering van komend jaar.

Naar een psycholoog/psychiater gaan kost wel wat geld, maar het is ook financieel de beste investering die je kan doen. Want als je weer beter wordt, kan je ook je opleiding afmaken en gaan werken, en geld verdienen om je schuld af te betalen. Als je geen hulp zoekt duurt het misschien veel en veel langer voor je je studie kan afmaken, waardoor je schuld alleen maar opbouwt.
Natuurlijk is het belangrijk om te zorgen dat je studieschuld zo klein mogelijk blijft, maar het is ook belangrijk om het in perspectief te zien: wat nu heel veel geld kan lijken, stelt wanneer je na je studie gaat werken veel minder voor, omdat je dan een stuk meer verdient dan je ongeschoold verdient.

Dat je een grote studieschuld hebt is heel erg vervelend, en het is natuurlijk belangrijk om te zorgen dat die niet onnodig groter wordt, maar het is wel iets dat nu op dit moment niet echt van belang is. Het terugbetalen hoef je immers pas over een hele tijd (tenzij je 10 jaar geleden al begonnen bent met studeren), dus daar zou ik me op dit moment eventjes geen zorgen over maken.
Als je je op dit moment zo slecht voelt, is dit niet het moment om met je schuld bezig te zijn, want dat is nu toch te zwaar. Als je je straks weer wat beter voelt, zal je veel beter in staat zijn die problemen op te lossen.

Ik zou ook even een afspraak maken met je decaan. Als je studievertraging hebt opgedaan door depressie pf andere psychische problemen kunnen er namelijk dingen geregeld worden met de IB-groep, zoals recht op een jaar extra studiefinanciering. Dat soort dingen gaan altijd via de decaan. Hij/zij weet hier alles van, en kan je adviseren en bijstaan. Dit kan financieel veel verschil maken, dus het is echt verstandig om even bij hem/haar langs te gaan.
Als je dat nu te zwaar vindt, stuur hem/haar dan een mailtje of briefje waarin je de situatie uitlegt, zodat hij/zij in ieder geval ervan weet, en je mogelijk kan helpen.

Je schamen is absoluut niet nodig, maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ga zo snel mogelijk langs je huisarts, je zit toch wel in een basispakket ziekenfonds ?
Dat is tenslotte voor iedere Nederlander verplicht om tenminste het basispakket van een ziekenfonds te hebben.
Dus maak je dan toch echt geen zorgen voor de kosten van je huisarts.
Ik ben zelf enkele jaren geleden ook depressief geweest en heb anderhalf jaar antidepressiva geslikt en daarna langzaam onder controle afgebouwd .
Deze medicijnen schrijft de huisarts gewoon voor ,maar vertel hem/haar wel wat en hoe over je depri gevoel en waar je tegenop ziet en waar je nu moeite mee hebt, hij/zij kan beoordelen of je soms door moet naar een psycholoog , bij mij was het overduidelijk hoe ik zover wegzakte , een sterfgeval , maar als het wat ingewikkelder zit dan stuurt de huisarts je wel door.
Maar ga aub naar de huisarts voordat je verder wegzakt want je komt er echt alleen niet meer uit , je hebt hulp nodig .
En heb je echt niemand om je heen (ouders, goede vriendin) waar je met je zorgen naar toe kunt gaan ??
Of durf je het niet omdat je je schaamt ?
Nou, schamen hoef je je totaal niet , want depressiviteit is niet iets om je er voor te schamen, het overkomt je en je hebt het , daar kun je niets aan doen en dat weet ieder mens , ook de huisarts.
Dus maak zo gauw mogelijk een afspraak bij je huisarts en vertel hem/haar alles wat je bezorgt maakt en waar je mee zit en als je gewoon in het ziekenfonds zit kost de huisarts niets dat zit gewoon in het pakket
Heel veel sterkte er mee en probeer naar je huisarts te gaan voordat je verder wegzakt, het leven is te kostbaar en veel te mooi om zo jong al dit nare gevoel te ervaren.