Wat voor stof in je hersenen zorgt ervoor dat je je depressief/somber voelt?

De chemicaliën die verantwoordelijk zijn voor onze gevoelens, zitten in het voorste deel van onze hersenen. In die voorste hersenkwab worden ons bewustzijn en ons onderbewuste bij elkaar gebracht. Daardoor zijn we in staat betekenis te geven aan wat we denken en voelen. Mensen waarbij iets mis is met die voorste kwab, missen bijvoorbeeld vaak de clou van een grap. Ze begrijpen niet meer waarom iets grappig is.

Wetenschappers in Canada hebben bij depressieve mensen en mensen met zelfmoordneigingen een foutje in een gen gevonden, Dit gen heeft invloed op de productie van speciale neurotransmitters in de hersenen, Deze neurotransmitters noemen we serotonine, Misschien dat wetenschappers ooit een gentherapie zullen ontwikkelen, waarbij het foute gen weggehaald of gerepareerd kan worden. Daarmee zou een belangrijke oorzaak van depressiviteit verdwijnen, Een andere mogelijkheid is dat er een test komt die de foute genen op kan sporen, Daardoor zouden mensen die kans lopen depressief te worden, vroeg behandeld kunnen worden.

te weinig nor-adrenaline zorgt voor depri-gevoel
Noradrenaline (ook norepinefrine of levarterenol) is een in het lichaam voorkomende neurotransmitter en een hormoon. Noradrenaline wordt vaak verward met adrenaline, die een sterk opwekkende werking geeft. Als neurotransmitter komt hij voor in de hersenen (zie locus coeruleus), en in de zenuwuiteinden van het sympatische of orthosympatisch zenuwstelsel. Als hormoon wordt hij in het bijniermerg geproduceerd, waar de werking vergelijkbaar is met adrenaline

Over het algemeen voelen mensen met te weinig noradrenaline zich depressief en mensen met een teveel aan noradrenaline euforisch, gespannen, angstig of opgewonden. Dit hangt af van de stemming en/of van andere neurotransmitters, zoals onder andere serotonine.

Toegevoegd na 1 minuut:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Noradrenaline

De neurotransmitters die de meeste invloed hebben op je humeur/stemming zijn serotonine en dopamine.

De effecten van serotonine uitgedrukt in emoties zijn het beste te omschrijven als: gelukkig/tevreden, ontspannen, opgewekt/vrolijk, onbezorgd.

De effecten van dopamine uitgedrukt in emoties zijn te omschrijven als: gemotiveerd, geconcentreerd/gefocussed, vastberaden, zelfverzekerd, besluitvaardig.

Dit lijstje is niet compleet, maar de belangrijkste eigenschappen van beide neurotransmitters: Serotonine zorgt voor een tevreden, onbezorgd gevoel. Dopamine zorgt voor een gemotiveerde instelling, doelbewust bezig zijn en voldoening halen uit dat waar je mee bezig bent.

Toch kunnen ook andere neurotransmitters een stevig effect hebben op de gemoedstoestand. Wanneer de hoeveelheid NMDA in de hersenen afneemt zal dit in ieder geval op korte termijn een aanzienlijk afname van depressieve klachten bewerkstelligen.

De effecten van bepaalde neurotransmitters ('stofjes') in de hersenen op depressieve gevoelens, zijn nog altijd niet goed beschreven.

De neurotransmitters waarvan we denken dat ze invloed hebben, zijn vooral serotonine, noradrenaline, en dopamine. Maar het is een wijdverbreid misverstand dat depressies zouden ontstaan doordat er één bepaald stofje mist.

Een bekende theorie is de serotoninehypothese. Daarbij gaat men er vanuit dat een tekort aan serotonine in de hersenen, depressie veroorzaakt. Toen bekend werd dat deze neurotransmitter een rol zou kunnen spelen, is dat meteen handig opgepakt door de farmaceutische industrie. Vanuit marketingoogpunt is het immers een heel stuk handiger als je kunt zeggen: "door een tekort aan stof x voelt u zich somber. Dit middel remt de heropname van x in de synaptische spleet, dus helpt", in plaats van: "bij depressieve mensen werkt dit middel soms. We weten niet precies waarom." Dit tweede ligt echter een stuk dichter bij de waarheid. De serotoninehypothese (let wel: het is een hypothese, en nooit bewezen!) deed het echter goed in het maatschappelijk denken, en ook artsen maken er soms gebruik van als verklaringsmechanisme, bijvoorbeeld bij patiënten die er moeite mee hebben om medicatie te gaan gebruiken tegen hun psychische klachten.

Er is wel eens gebleken uit onderzoeken dat depressieve mensen lagere serotoninewaardes hadden. Echter, we weten niet of dit depressie veroorzaakt, of er een gevolg van is. Een ander probleem is dat het serotoninegehalte in de hersenen niet rechtstreeks te meten is, en we eigenlijk niet goed weten of de serotonine die we met bepaalde bloedtesten meten, wel iets zegt over het gehalte van deze stof in de hersenen. Daar komt bij dat de medicatie die de heropname van serotonine remt (SSRI's, de wat nieuwere antidepressiva) maar bij zo'n 15% van de depressieve patiënten daadwerkelijk effectief is (t.o.v. placebo). De vraag is dus of het wel zo logisch is om te veronderstellen dat depressie veroorzaakt wordt door een tekort aan serotonine.

Kortom: deze stoffen spelen waarschijnlijk zeker een rol bij depressie. We weten alleen niet hoe groot die rol is, en of een verstoorde neurotransmitter huishouding meespeelt in het ontstaan van depressie, of er alleen maar mee samengaat. Daarnaast is het wel zeker dat het verhaal van 'stofjes in de hersenen', niet het héle verhaal is bij een depressie.