Kan het zijn dat iemand die bipolair gediagnosticeerd is, nooit depressief wordt?
Ik ben twee jaar terug gediagnosticeerd en heb slechts manische episodes gehad, nooit depressieve. Alhoewel ik door de medicijnen die ik nu moet slikken (150-300 mg seroquel) wel het gevoel, bij een hoge dosis, zoals bij 300 mg of nog meer, dat mijn stemming wordt afgevlakt.
Van mij zelf ben ik een vrolijk en gezellige persoonlijkheid, (denk zelf ook dat dat iets te maken heeft met het soms (hypo)manisch worden). Toch had ik laatst, vorige vakantie, weer een manische episode. Met mijn psychiater heb ik toen gesproken en die heeft mijn 100 mg (die ik toen slikte, bleek uit bloedonderzoek dat 150 mijn buffer was, recente 50 mg verlaging, waarschijnlijk ook de oorzaak van mijn episode), verhoogd naar 450.
Ik werd hier heel suf van (word ik normaal niet van seroquel) en voelde me voor het eerst een soort van depressief. Ik was erg moe en suf en sliep het liefst heel lang uit. Had opzich graag afgesproken met vriendinnen etc. maar kon het fysiek gewoon niet aan. (Is dit een soort van depressie?). Daarna (na telefonisch contact met mijn psychiater, die me aanraadde om het naar 300 mg te verlagen) voelde ik me alweer wat fitter maar nog steeds niet helemaal, heb daarom nogmaals mijn psychiater gebeld en smeekte bijna om een nog lagere dosis omdat ik gewoon niet goed kon functioneren (school, hw etc.).
Inmiddels ben neig ik weer een beetje naar hypomanisch, niet qua stemming maar qua functioneren.
Hoe dan ook, zou het kunnen dat ik nooit een depressieve episode zal krijgen?
