Weet iemand van jullie een goede manier van omgaan met PPEA? PPEA is psychogene pseudo epileptische aanval (niet epileptisch maar lijkt er op)thanx

ik heb het op moeten zoeken want ik had er nog nooit van gehoord.
het fijne weet ik er dus niet van maar lijken een paar dingen van belang
-accepteren dat je PPEA hebt
-aanvaarden dat je hier af en toe nadelige gevolgen van hebt
-mensen waar je wat intensief mee omgaat (school, kennissen, familie etc) op de hoogte brengen van wat het is zodat ze weten dat het geen aanstellerij is
-eventueel een briefje in je portemonnee met korte uitleg voor het geval dat je even afwezig bent.
-leren waar je grenzen liggen (hier kom ik zo op terug)
-durven aangeven waar je grenzen liggen
-werken aan een manier waarop je beter met de spanning om kan gaan (kom ik ook later op terug)
-aan de slag gaan met je trauma's.

het klinkt lekker simpel maar zo is het natuurlijk niet.
ik denk dat het net zo kan zijn als bv met blozen. 'als ik nu maar geen rooie ko.......' en ja hoor, een hoofd als een tomaat!

in feiten zal je hierbij ook spanning zelf op kunnen wekken wat een aanval in de hand werkt of trigger.
komt het een keer voor probeer er dan geen punt van te maken. (goh, was ik weer even vertokken? ik ben me er eentje zeg)

wat de grenzen betreft zal je een keuze moeten maken. bv een kermis is enorm spannend, veel mensen dus daar wil je niet van je stokje gaan. zo spannend dat je je al niet lekker in je vel voelt, en de kans er in zit dat je hierdoor juist wel van je stokje gaat.
jij moet dan in feite de keuze maken: heb ik er maling aan als mensen hier raar van staan te kijken en moet ik me voor mijn gevoel verantwoorden en bewijzen dat het geen aanstellerij is, en laat ik me beperken door deze aanval OF..... ga ik met iemand die weet hoe de vork in de steel zit, wat wat ie moet doen, en áls ik van mijn stokje ga: het zij zo en dat merk ik dán wel, maar ondertussen heb ik wel schik.

ik denk dat het heel lastig is om de laatste stap te nemen omdat je zowel door je verleden, je latere ervaringen met en vooral ook dóór de PPEA veel negatieve ervaringen hebt opgedaan die té bepalend zijn voor je doen en laten.

mij is niet duidelijk of je hier hulp bij hebt, maar het lijkt mij erg verstandig om hulp te zoeken zodat je meer houvast hebt, en zodat je kan werken aan de oorzaken: het verleden.

het zou mij niet verbazen als je last hebt van sociale vaalangst, dus hoop dat je leert en hierdoor en #ervaren# dat PPEA je leven niet hoeft te bepalen, en ook jij gewoon een normaal persoon bent die mag en kan genieten zoals elk ander.

ik wens je heel veel sterkte, moed en succes!