Hoe omgaan met heel onzekere mensen?
Mijn broer zit in de pubertijd en heeft een geestelijke achterstand. In sommige aspecten lijkt het op autisme echter maakt hij wel ( al dan heel verlegen ) contact met mensen en als hij zich vertrouwt voelt op werk of ergens maakt hij grappen, ook als hij een mooi meisje ziet zegt hij me weleens kom we gaan die regelen. Zulke praatjes.
Echter heeft hij een heeel laag zelfbeeld, zegt regelmatig ik ben niet normaal, ik verpest iedereen zijn leven en bij kritiek of bij confrontaties klapt hij dicht. Zo erg dat als je hem al zegt dat hij het fout doet hij zegt oke is al goed stop noumaar... Mijn moeder heeft begrip en die is ook vertrouwt voor hem. Mijn pa niet.
Ik af en toe als we gezamelijk wat leuks doen ( sportschool, playstation ) maar ik ben net als me pa, ons standpunt is: Als we iets fouts zien zeggen we het en de ander moet het maar veranderen voor ze eige bestwil. Ik ben bang dat hij later in de maatschappij omver geblazen wordt ( bv. hij ziet niet wanneer iemand een grap maakt en vat alles serieus op en is snel aangevallen en heeft een grote mond ).
Hij klapt vaak dicht bij mij en me pa, en is bang lijkt het voor ons commentaar en verbaal. Ik wil hem echter gelukkig maken ( ookal vind ik dat hij dat zelf moet doen door ze zelfbeeld te veranderen ) ik wil best anders gaan gedagen. De vraag is; hoe ga je hier het beste mee om? Graag tips
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.