Wat kan je doen als je de behoefte hebt om te huilen, maar daar geen gehoor aan kan geven omdat je op plek bent waar het niet kan?

Een ademhalingsoefening doen.

Toegevoegd na 2 minuten:
Stap 1. Ga zitten in een goede houding, ontspannen, waardig en met een rechte rug. Sluit je ogen als je dat prettig vindt. Word je nu bewust wat er gaande is op dit moment. Welke gedachten en gevoelens heb je? Wat zijn je lichamelijke gewaarwordingen? Heb aandacht voor je ervaring. Of die nu wel of niet aangenaam is.

Stap 2. Breng nu je volle aandacht naar je ademhaling, naar je inademing en je uitademing. Van moment tot moment. Van ademhaling naar ademhaling. Gebruik je ademhaling als een anker om werkelijk aanwezig te zijn in het hier en nu.

Stap 3. En breid nu het bewustzijn van je ademhaling uit als geheel. Volg je adem alsof je hele lichaam ademt. Je lichaam als geheel. En houd alles in dit meer ruimtelijk bewustzijn.

Stap 4. Na drie minuten doe je je ogen weer op

Even naar een andere ruimte lopen, zoals bijvoorbeeld de WC. Daar even uithuilen en dan weer teruggaan.

Ik zou even naar de wc gaan, daar ben je wel alleen. Erover praten is natuurlijk fijner, heel veel sterkte.

Je kan verdriet voor korte tijd opsparen. In je hart bewaren en wachten met uiten. Maar daar heb je wel een zekere mate van volwassenheid voor nodig.

Soms moet je je eerst buigen over anderen en jezelf even opzij zetten. Eerst het verdriet van anderen stelpen en jezelf vergeten. Dat is niet altijd makkelijk.

Soms moet je verdriet inhouden omdat je op een plaats bent waar anderen niet direct iets met jouw persoonlijke situatie te maken hebben. Je wilt toch niet altijd de hele wereld vertellen wat je dwars zit. Ook dan is zelfbeheersing geboden.

Alleen kinderen mogen onder alle omstandigheden hun verdriet de vrije loop laten.
Bepaal dus zelf in welke groep je thuis hoort: het kind of de volwassenen.

Naast de al gegeven antwoorden:
Jezelf afleiden, door je bijvoorbeeld heel erg te focussen op iets in je buurt.
Dat kan vanalles zijn: een bloem, steen, dier, gebouw etc. Bestudeer heel bewust en aandachtig dat object: hoe ziet het eruit, is het rond, vierkant, heeft het een geur, hard/zacht, groot/klein etc. Alsof je een journalist bent die iets heel erg belangrijks observeert.
Je kunt ook in je hoofd een ingewikkelde rekensom maken.
Kortom: heel bewust je gedachten afleiden.

Hoe dapper je soms ook wil zijn en hoezeer je ook aan de vereiste normen wil beantwoorden in deze maatschappij, er zijn momenten dat je daar niet aan kan voldoen.

Afleiding of enkele keren diep ademhalen is het enige dat kan helpen in een situatie dat je tranen voelt opkomen. En slikken, want de pijnlijke krop in je keel gaat ook niet vanzelf weg.

Focus je heel intensief op iets helemaal anders dan de oorzaak van je verdriet. Als het niet overgaat is even afzonderen nog een laatste redmiddel.

Als de tranen in je ogen springen kijk dan zover mogelijk naar boven dan lukt het je niet om te huilen. Gewoon naar het plafond kijken. De impuls om te huilen kan je volgens mij zo onder controle brengen.

heel hard je kiezen op elkaar drukken. dat onderdrukt je tranen. (ik waarom dat dan precies werkt) maar het helpt wel. kiezen op elkaar bijten en rustig ademhalen.

Wat ik vaak doe, is meteen aan leuke dingen denken.
Leuke herinderingen!!
IK probeer niet te kniperen omdat als je knippert de tranen je over het wang stormen.
Dan wrijf je in je ogen en veeg je de tranen weg.

Alsof je moet niezen geeft ook nog wel een mogelijkheid om je tranen weg te vegen.

Afhankelijk van waar het om gaat kun je dat trainen. Als je moet huilen omdat je de loterij niet gewonnen hebt is dat anders dan dat je net hebt gehoord dat je been geamputeerd moet worden (goed voorbeeld he?)Oftewel of je het echt binnen kan houden ligt aan het belang die in de oorzaak besloten ligt.
Je kunt het dus wel trainen door bv. een hele zielige film te kijken (bv. de slotscene van The Champ) en jezelf "te harden". Je kunt inwendig jezelf ertoe brengen door te denken: "niet huilen" en in plaats daarvan goed na te denken wat je aan de situatie kan doen. Terugkomend op de hierboven genoemde situaties kun je bv. denken: er zijn nog meer loterijen en eigenlijk heb ik het niet slecht want ik heb nog onderdak, eten etc.
Je been krijg je echter niet terug. dus het is maar de vraag en afhankelijk van je persoonlijkheid of het dan werkt.
Maar het is en blijft te trainen. Misschien kun je boeken lezen over Rationeel Emotieve Therapie of vragen of je die zou kunnen volgen. Gezien je vraag ben je nogal een "huilebalk" en het is inderdaad niet in alle situaties even handig om je emoties de overhand te geven.
het kan zelfs tegen je werken doordat je omgeving dan zou kunnen gaan denken dat je nergens tegen opgewassen bent.
Ik huil ook wel eens hoor. Toen mijn vriendje het uitmaakte bv. Maar misschien niet zo snel als jij.
Succes.

'behoefte om te huilen'? huilen komt toch gewoon..
het komt gewoon opzetten.
Je kunt even weg gaan lijkt me. Maar je kunt je ook afvragen waarom je vind dat het niet kan/mag.