Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Omgaan met werkdruk als je niet kan werken onder druk. Hoe ga je daar mee om? En weten jullie tips om geconcentreerd te blijven? Ik heb PDD nos

Ik leef al een tijdje met een Wajong uitkering, en wil niet niets zitten doen, en ben al tijden op zoek naar iets wat bij mij past op mijn tempo. Nou heb ik al heel lang de droom dat ik wil gaan tatoeeren en nu heb ik de kans om dat te doen bij een hele fijne beginnende zaakje dicht bij huis. ik volg nu een cursus daar en word rustig begeleid. Ik heb altijd al gehad dat ik niet kan werken onder druk. Nou wil ik dit toch echt doorzetten en het mij niet laten afschrikken. Maar dat doet het dus wel. Ik ben ook gelijk weer bang om te falen. Toch ben ik vastberaden om dit door te zetten, want leven zonder leuke doel wil ik niet. Nou had ik gisteren eigenlijk een eerste klant die ik zou gaan tatoeeren ( een vriend van mij ) en ik was zo zenuwachtig dat ik de dag ervoor zelfs migraine kreeg en het moest afblazen. Toch ben ik vastberaden door te zetten, want ik wil dit. Mijn vraag is, zijn er hier mensen met verstand van PDD nos ( autisme verwante ) of die het zelf hebben zich hier in herkennen? En misschien tips hebben om rustig en geconcentreerd te blijven? Want ik heb al gelijk weer een gevoel van opgeven, en ik wil dat gevoel echt niet toelaten!

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
in: Psyche
1.2K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (2)

werkdruk is duidelijk niet jouw ding, dat zou je kunnen aanvaarden en hier rekening mee kunnen houden

stel dus een grens: dit kan ik wél, dit kan ik niet. en alles er tussenin geeft ik aan als het van dag tot dag, of zelfs van moment tot moment kan verschillen.

probeer de patronen die je hebt (en zeker ook NODIG hebt) vast te houden en te waarborgen.

dat tatoeëren komt wel goed. als iemand met PDD nos ergens zijn zinnen op heeft gezet, is loslaten geen optie meer, dus vertrouw op deze eigenschap. (zie het als doorzettingsvermogen) ;-)

het je eerste tattoo is die gaat zetten! (HELP: iets nieuws, een veranderging voor jou: niet je beste kant en -wat ik noem- het shutdown effect. in dit geval migraine)
neem je tijd, don't rush :)
deze eerste klant is een vriend van jou. vertel hem dat je het spannend vindt. voor deze persoon is het ook spannend. wat begrip kan al een hele hoop schelen.

jij noemt nu net de punten op die heel moelijk zijn voor iemand met PDD nos (of anderen ASS) concentreren en rustig zijn.
concentratie gaat je alleen lukken als je dingen boeiend vind. en dan nog is het uitputtend. sta jezelf toe, en zorg ervoor dat je tussendoor de concentratie los kan laten. even ontspannen, en vervolgens de boel weer oppakken.

wat het rustig blijven betreft is het mijn ervaring dat je het enorm kan helpen door even een tijd voor jezelf te nemen. afzonderen, impulsen even vermijden, de dingen op een rijtje zetten, de 'parameters' (eigen verzinsel) even laten zakken en dan aanwezig zijn en meedoen.

ik denk dat jij (net als zovelen met een soortgelijke beperking, want dat is het) vaak op je snuffel bent gegaan (afwijzing, onbegrip,'falen.) waarschijnlijk komt hier het gevoel van opgeven vandaan.
heb je dit vaker is het miss verstandig om met iemand hier aan te werken en je zelfbeeld omhoog te werken. zo zou het gevoel minder aanwezig kunnen zijn.

leg voor jezelf de lat niet te hoog. je bent gewoon niet zoals een persoon zonder PDD nos, bij jou kosten sommige dingen meer moeite, en andere dingen gaan weer makkelijker.
op jouw tempo, op jouw manier.... dat is gewoon wat je aan moet houden.

gaat het je wat te vlot (je bent met meerdere dingen bezig op het moment) neem dan even gas terug zodat je jezelf niet overvraagt.

je komt er echt wel, en hoe maakte geen bal uit, de hobbels moet je op je gemak nemen, áls je er maar komt.
succes!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Moooooooooooiiiiiiiii!!!! +
Ritsuka
13 jaar geleden
+
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
and so it izzzzzzzzzzz
+1
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
@Doreen
dank je wel voor je eerlijke en mooie reactie.
het doet me goed te horen dat het je een beetje kan helpen, en denk mij niet alleen :)
(tja, .... dat overzicht he... in het hoofd of in real-life... blinken wij 'ausjes' ook niet echt in uit) zoals meerderen hier heb er idd ietswat ervaring mee: geef me de vijf want ik hoor in het clubje. waar precies (de noemer) is nog niet duidelijk. mij persoonlijk maakt me dat niet zoveel uit wat er op het label staat want het komt in grote lijnen op hetzelfde neer. accepteren is een pain in the ass is mijn persoonlijke ervaring. maar niet onmogelijk gelukkig!
toen ik mijn eigen grenzen ben gaan herkennen, accepteren en voorAL aangeven aan anderen heb ik gemerkt dat het een wereld van verschil was.
het is nog wel lastig hoor, maar het is niet meer zo frustrerend als ik weer een keer ergens op/in vastloop. ik hoop dan ook dat jou ook gaat lukken jezelf te leren kennen op dit vlak, en vooral accepteren en kunnen toepassen.
GO GIRL!!! die tattoos zetten komt voeg of laat écht wel hoor!! (fiepen? daar kan je toch niet omheen) ;-)) sterkte, en heel veel succes gewenst! @Gv-ers
bedankt voor jullie plusjes :))
Over rustig en geconcentreerd blijven: heb ik het goed, dat jij, áls je eenmaal bezig bent, zeer geconcentreerd bent en dus rustig.... maar juist de tijd ervoor angstig en gespannen bent en denk het niet te kunnen/te falen...?

Je schrijft het heel goed: het is een gevoel en dat verwoord je zelf met "afschrikken", "bang om te falen", "zenuwachtig", "opgeven".
Achter deze woorden zit het basisgevoel angst.
En daar kan je wat mee!
Onderstaand is een soort stappenplan, dat je helemaal naar eigen ideeën kunt doen. Dit is een voorbeeld.

Je kunt jezelf sterker maken hierin door je bijvoorbeeld af te vragen:
- waarom ben ik precies bang?
- waar komt die angst vandaan: bijvoorbeeld uit je verleden?
- En waar dan precies? Wat is er gebeurd?
- wat is het allerallerallerergste wat me kan overkomen?
- hoe groot is de kans dát het me overkomt?
- en alles wat er tijdens het denken hierover bij je boven komt.

Schrijf alles op wat je je maar bedenken kunt, ook al lijkt het misschien kinderachtig of bizar. Probeer geen waardeoordeel te geven of je zelf te veroordelen. Gewoon eerlijk tegenover jezelf zijn. Niemand hoeft dit te lezen: het is van jou.
Dus kortom: jezelf onderzoeken.

Daarna kan jezelf afvragen of die angst een reële angst is door punt voor punt je antwoorden met die vraag af te lopen.
Waarschijnlijk zal je hierdoor veel duidelijk worden over de achtergronden van je gevoel.

Dan is de volgende vraag: wat heb ik nodig, wat kan mij helpen om dit gevoel te veranderen.
Je schrijft zelf "nu heb ik de kans om dat te doen bij een hele fijne beginnende zaakje dicht bij huis. ik volg nu een cursus daar en word rustig begeleid."
Je vind het er fijn, ze houden kennelijk goed rekening met je, want je wordt rustig begeleid.
Waarschijnlijk kan je, na je zelfonderzoek, goed aangeven, wat jij nodig hebt om je werk te kunnen gaan doen binnen jouw mogelijkheden. Geef die ook aan bij je werkgever.

Natuurlijk zal je wat nerveus blijven: gezonde spanning bij het doen van iets nieuws heeft iedereen wel. Spreek jezelf moed in, help jezelf positief in je gedachten.
Je weet wat je wilt, dat komt heel duidelijk uit je tekst: dit is je droom!
Ga ervoor!! En heel veel succes!!!!!!!!!!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Kimath
13 jaar geleden
Cognitieve gedragstherapie op jezelf toepassen, plus!
Doe ik ook vaak bij mijzelf :)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Precies, ik ook en het werkt hè?
Dank je voor de...uh....plus???? ;-)))
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
ja, goed antwoord Wen! +1
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Thanx!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Punt van deze vorm van therapie is, dat je er zelf mee door moet gaan, ook als de therapie is gestopt. Je moet je de manieren/methodes eigen maken om jezelf te helpen en dat dan doorvoeren. En helaas, dat is ook mijn ervaring, gaat vaak op een gegeven moment je routine/de automatische piloot, weer de overhand nemen. Dus: oppakken ;-) Mijn zoon heeft autisme, syndroom van Asperger en is 10 jaar geleden gediagnosticeerd (met 7 jaar). Wij hebben toen erg getwijfeld, of we die diagnose zouden laten uitvoeren, want dan kreeg hij labeltjes, ojee zijn toekomst etcetcetc.
Wat mij toen erg heeft geholpen was het idee, dat HIJ door die diagnose niet veranderde.
Misschien helpt dat idee ook voor jou om het te aanvaarden: JIJ bent niet veranderd door die diagnose; het geeft je de mogelijkheid jezelf beter te begrijpen, ook jezelf in je verleden, inzicht te krijgen in jezelf en informatie in te winnen: de dingen waar je tegenaan liep en niet begreep/kon benoemen hebben nu een naam: PDD-NOS. Het is een proces, geef jezelf de tijd en vraag zeker deskundige hulp als je die nodig hebt! Heel graag gedaan. Ik hoop, dat je er iets aan hebt.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ja, ja, ja, en nog eens ja Wen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Bedoel je, dat je het ermee eens kunt zijn Kristal? hahahaha
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
HAHAHA, het zou maar zo kunnen Wendy!!! +je voor je mooie antwoord!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Thanx, jij ook ;-)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dank je! : wat een scheeeeetig babykatje!!!!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Graag gedaan en go for it!!!!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
heel mooi en leerzaam om dit allemaal te lezen ladies :)) thanx voor het delen :)

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding