Mijn dochter heeft boulimia, mijn huisarts heeft een beroepsgeheim, en de hulp instanties mogen niets zeggen omdat mijn dochter 16 is?

Ik herken het, van mijn broer. Die is onder psychiatrische behandeling geweest en mijn vader kreeg daarover ook niets te horen. Ik weet nu nog niet wat er toen eventueel is vastgesteld (mijn vader is inmiddels overleden). Ik ben bang dat er niet veel aan te doen is. Maar misschien is het op een goed moment mogelijk om afspraken te maken met je dochter en hulpinstanties, dat informatie wel naar jou mag worden doorgegeven.

Het moet vreselijk voor je zijn om aan te zien dat je dochter deze ziekte heeft en je niets kunt doen. Je voelt je machteloos en misschien ook buiten spel gezet.
Het is heel goed en heel logisch dat je je dochter wil helpen maar zie in dat dat nu misschien niet mogelijk is.
Boulimia is een complexe ziekte die de zorg van professionals vraagt. Je dochter is onder toezicht van de huisarts en hulpinstanties en zij weten wat ze doen.
Het klinkt misschien hard maar in zekere zin kun je haar nu niet helpen, althans niet in professionele zin. Je kunt er natuurlijk wel voor haar zijn als moeder.

Als het goed is kun je wel haar dossier inzien en heb je recht op informatie, maar dat kan alleen als je toestemming hebt gegeven voor de behandeling, als je daar meer over wilt weten zie dan bron 1.
Wat je ook kunt doen is meer te weten komen over de eetziekte zelf, dat kan je helpen om meer begrip te krijgen van de ziekte en t.o. van je dochter.
Er is online veel informatie te vinden maar overweeg eventueel ook om naar de bibliotheek te gaan.
Ook kun je even kijken op de site van Proud2bparents.nl , dat is een site die speciaal voor de ouders van kinderen met eetproblemen is gemaakt.

Probeer de communicatie met de huisarts en de hulpverlening open te houden, je hebt rechten maar in het belang van je dochter is het wenselijk om een conflict te vermijden.
Heel veel sterkte voor jou en je dochter.

Wat vreselijk om te zien dat je niets voor je dochter kan doen.

Uiteindelijk is je dochter diegene die het op kan lossen, maar natuurlijk kan je hierbij wel helpen en er een pos invloed op hebben.

Wat is niet snap is dat ze hiervoor bij de huistarts komt. Er is altijd sprake van dieperliggende oorzaken/problemen. Een huisarts is niet de #meest# geschikte persoon om hier samen met je dochter aan te werken. Het gaat namelijk veel verder dan enkel een diagnose.

Daarbij denk ik dat boulimia #de# prioriteit heeft. Vrij vragen om samen naar de huisarts te gaan (of hulpverlening) is belangrijker dan b.v. het inhalen van een les, paar uur vrijnemen van werk, het verzetten van een afspraak etc.
Bovendien kan je dochter de huisarts toestemming geven zodat de huisarts jou de info geeft die van belang is.

Dit is OOK het geval bij de hulpverlende instanties.
MET toestemming mogen ze je gewoon op de hoogte houden, en kan jij gewoon om informatie vragen wat betreft je dochter.

Neem zelf vrij, laat je dochter vrijnemen want het is van belang om te weten wat er op de achtergrond speelt. (je hoeft niet elke keer mee bovendien!)
Spreek af dat je kan bellen en/of mailen met de hulpverlener. Wil je je dochter zoveel mogelijk kunnen steunen zal je op de hoogte moeten zijn. (hoe moeilijk ze dit misschien zelf ook vind)

Hou het ook met je dochter bespreekbaar. Zorg dat je haar begrijpt, vraag naar haar emotie gevoel etc.
Ook als ze het er zelf moeilijk mee heeft en dit op jou afreageert. Schiet niet in de verdediging, laat haar uitrazen, en kom er na die tijd op terug. Blijf echter wel je eigen grenzen aangeven zodat niet álles in het teken van de boulimia staat en alles/iedereen gaat beheersen.

ik wens jou en je dochter heel veel sterkte en geluk toe