hoe zorg ik ervoor dat ik het minder erg vind als ik een foutje maak?

je kunt niet alles in het leven perfect doen, je maakt het jezelf alleen maar moeilijker. Probeer het los te laten, eventueel met een psycholoog als het je echt niet lukt.

Tja heb ik ook gehad,ben ervoor in therapie voor moeten gaan...
Ze zeiden er tegen perfectionistisch.
Tips?Zeg gewoon in jezelf dat het je niet uitmaakt en dergelijke en gebruik gewoon typex :)

Het ligt er helemaal aan hoe erg het is bij jou.

Als het alleen dit is, dan zou je ervan af kunnen komen.
Je zou jezelf eraan kunnen laten wennen, langzaam steeds een beetje meer, totdat het je wel lukt om de fout te laten staan. Probeer in ieder geval niet GELIJK de bladzijde eruit te halen en wacht er steeds langer mee. Hopelijk kan je het uiteindelijk laten.

Het zou kunnen zijn dat je nog veel meer dingen hebt, dat je nog met meer dingen last hebt. Dat je bijvoorbeeld je handen heel vaak wast, of dingen heel vaak controleert. Ik weet het niet, maar dat zou kunnen (zie link). In dat geval is het misschien verstandig eens met je huisarts te gaan praten. Misschien kan je therapie krijgen en/of medicijnen.

Als je ooit iets wilt bereiken zul je fouten moeten maken, bedenk dat de grootste wetenschappers en de beste politici altijd veel fouten hebben moeten maken om er te komen.
Het angstvallig verhullen van je fouten kost alleen maar veel tijd en energie die je beter kunt gebruiken om iets anders te leren of om meer plezier in het leven te hebben.

Als je wilt kunnen leren, kan dat alleen als je ook fouten durft te maken. Wiskunde kan best lastig zijn maar is een kwestie van DOEN en veel oefenen. En met oefenen maak je soms fouten waar je weer van leert! Ok, zo moet het dus niet. Als je dat in je schrift laat staan + de aantekeningen van je docent, dan kun je daar juist steeds een beetje beter door worden in Wiskunde. je hoeft echt niet meteen een 8 of een 9 te halen hoor. Als je Wiskunde lastig vindt, en je staat jezelf toe om van je fouten te leren, dan wordt je gewoon steeds een stapje beter dan nu. Dat is de reden waarom je op school zit: om te leren en niet om te laten zien hoe geweldig je het allemaal doen. Waar je goed in bent, hoef jij je wat minder in te spannen en waar je nog niet zo goed in bent, kun je leren.

Oefenen, Oefenen, Oefenen dus en lief zijn voor jezelf als je een foutje maakt. Je leert dan iedere keer meer hoe het WEL moet!

Door er voor jezelf achter te komen, waaróm het zo erg is, dat je fouten maakt, of dat leerkrachten in je schrift schrijven. Dusdanig erg, dat je achterstanden oploopt.
Kennelijk is het staan van fouten in je schrift veel erger, dan die achterstanden met de bijhorende problemen als "ik kan het niet" en aankijken tegen een berg werk die groter en groter wordt.

Het kan perfectionisme zijn, maar ergens is dat voor mij onlogisch, omdat je dan ook perfectionistisch zou moeten zijn om je werk op tijd af te hebben.

Waar ik aan denk is, dat je onbewust iets in stand houdt hierdoor: namelijk het "zie je wel ik kan het niet" idee. Je woorden "waardoor ik nog meer het gevoel heb dat ik het niet kan" triggeren dat idee voor mij.

Door probleem 1, het schriftscheuren (ik maak fouten DUS ik kan het niet: ik poets die fouten weg) te doen, ontstaat probleem 2, de achterstanden (zie je wel, ik kan het niet), waarmee je je idee over jezelf (zie je wel ik kan het DUS ècht niet: het klopt wat ik over mezelf denk) bevestigt.

Korter gezegd: als jij dus het beeld van jezelf hebt "ik kan het niet", dan versterk je dat beeld door je acties (schriftscheuren -> achterstanden -> bevestiging van je idee over jezelf). En dan zit je in een vicieuze cirkel.
Even een ander voorbeeld voor de duidelijkheid: Je vindt jezelf saai -> je gaat je daarnaar gedragen ->versterking van het beeld dat je DUS saai bent.
Dat noemen ze ook wel: self-fulfilling prophecy.

Die vicieuze cirkel kan je doorbreken, door je zelfbeeld te veranderen. Ik denk, dat hier hulp in de vorm van therapie voor nodig is, bijvoorbeeld cognitieve therapie, omdat het erg moeilijk is hier zelf verandering in aan te brengen.

Het kan natuurlijk zijn, dat ik er heel erg naast zit. Ik ken je niet en ben geen deskundige.
Maar misschien heb je er toch iets aan.