Kun je een relatie en kinderen hebben als je borderline hebt of mislukt het altijd?

Langdurige relaties, het kán, Hier zijn hele verhandelingen over geschreven. 2500 letters zijn nog te weinig. Maar de partner van de borderliner zal zich heel goed moeten realiseren dat hij te maken heeft met een partner met een borderlinestoornis.
De niet-borderliner zal enorm veel geduld moeten hebben, weten wat de stemmingswisselingen teweeg brengen, goed moeten inzien wat de positieve kanten zijn van de borderliner, en zich daaraan vasthouden. Hele duidelijke communicatie kan veel ergernissen voorkomen, maar het is niet makkelijk.
Ook kinderen zou kunnen, maar afhankelijk van de heftigheid van het borderline syndroom. bij hele heftige borderliners is het niet aan te raden aan kinderen te beginnen, maar heb je het idee op de goede weg te zijn (...met professionele hulp!) zou het wel kunnen, maar dan wel met goede ondersteuning van je partner. Je moet er sowieso op kunnen rekenen dat je kunt leunen op je ouders, buren of vrienden, vooral voor zwaardere en moeilijkere tijden. Wanneer de drang naar kinderen niet groot is, dan geen kinderen. Het kind heeft het met zijn ontwikkeling al moeilijk genoeg. Een kind heeft de drie R's nodig, Rust-Reinheid-Regelmaat Bij borderliners is dat niet altijd (of vaan niet) te realiseren.
Sterkte!

Dat kan zeker: een vriendin van mij heeft Borderline, een zeer langdurige goede relatie (ruim 30 jaar) en een kind.
Vroeger wist men nauwelijks tot niets van Borderline (het is pas sinds de jaren negentig in de DSM opgenomen) en bovendien kan het soms pas later in het leven duidelijk worden wat er precies aan de hand is. Ik bedoel dus, pas nadat de relatie en het kind/de kinderen er zijn.

Of het verstandig aan kinderen te beginnen is weet ik niet. Je kunt daarbij natuurlijk niet afgaan op 1 genoemd voorbeeld.
Maar ik neem aan, dat een psycholoog/psychiater je daar goed raad in kan geven, omdat hij/zij jou persoonlijk kent.

Tja, relaties, wat kan wel, wat kan niet? In mijn ogen kan alles. En wat is lukken of mislukken?

Wanneer mensen in elkaars leven terecht komen, is er sprake van een klik of niet. Je hebt natuurlijk een vrije keuze wat te doen met die klik, maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer je de juiste partner tegenkomt jullie je leven samen kunnen delen.

Kinderen? Ja, ook vrije keuze (gedeeltelijk), maar bedenk wel dat je je kinderen ook niet 'zomaar' krijgt. Je krijgt de kinderen op je pad die bij je passen, net zoals jij de ouder zult zijn die past bij het levenspad van je kinderen.

Ga er maar niet van uit dat het allemaal van een leien dakje zal gaan. Maar ook hier ben ik ervan overtuigd dat je op je pad krijgt wat je kunt dragen.

Het leven draait er tenslotte om om menselijke ervaringen op te doen, om levenslessen te leren en een levenstaak te verrichten. Ieder leven heeft een doel.

Het kan je heel erg helpen je bewust te worden van dat doel, dan krijg je beter inzicht in je relaties met andere mensen, maar in principe komen de dingen vanzelf op je pad die je nodig hebt om (spiritueel) te groeien.

Het is aan jou hoe jij ermee omgaat. Gebruik je eigen vrije wil en doe wat voor jou goed voelt. Ik ga je niets aanraden, wat je wel of niet zou moeten doen met relaties en kinderen als je borderline hebt. Wat ik wel zou doen is je adviseren te zorgen dat je meer inzicht krijgt in de borderline, waar nu de daadwerkelijke basis voor de borderline ligt. Ikzelf bekijk altijd de energetische oorzaak, de reden waarom iemand iets als borderline op zijn pad krijgt. Het helpt om daar inzicht in te krijgen, zodat je weloverwogen keuzes kunt maken in het leven en wellicht de borderline beter onder controle kunt houden. Ik kijk dus altijd naar de hele mens, inclusief de energetische kant van de zaak. Wat is het doel, wat komt iemand hier op aarde leren? Inzicht en bewustwording is een goed hulpmiddel om je leven richting te geven. Zoek een goede holistische therapeut die je inzicht kan geven in jou als heel mens. Doe dit naast de reguliere zorg, niet in plaats van... Zoek een vorm die bij jou past en die onderliggende oorzaken bekijkt. Bijvoorbeeld: combi numerologie/astrologie en bach bloesemtherapie.

Dit is wat ik iemand met borderline aan zou raden.

Werk eerst aan je zelf wanneer er sprake is van zware of extreme borderline.

dmv therapieen krijg je handvaten /inzichten in je gedragingen.
Vindt je mogelijk een balans voor jezelf en wordt je stabieler.

Dan heeft een relatie en kinderen betere kans van slagen .

Toegevoegd na 14 uur:
even toevoeging

als je nog voor de keuze staatvan het wel /geen relatie gezin beginnen .

het feit dat je dit vraagtop gv ben je je ervan bewust lijkt me en is n zeer goeie vraag van je !
daarvoor mn complimenten aan je .

zie verder mn andere reactie .

Tuurlijk kunnen mensen met Borderline een relatie en kinderen hebben, net als mensen die als gezond geregistreerd staan het niet aankunnen (achteraf gezien).

Er staat bij borderline wel aangegeven dat borderliners over het algemeen gezien relaties niet lang kunnen houden maar dat wil niet zeggen dat elke relatie bij elke borderliner dus kapot gaat. Als er bij borderliners staat dat ze slecht voor zichzelf zorgen dat er geen enkele borderliner voor een kind kan zorgen. Het ligt ook aan de mate van de aandoening.
Een borderliner die niet echt heel extreem is kan prima zelf voor hun kind zorgen, een borderliner die wel extreem is zal dat zonder hulp zeker niet kunnen.

Er zijn kinderen de dupe geworden waaruit achteraf bleek dat de ouders de opvoeding niet aankonden en waarvan de kinderen en ouders onder toezicht komen te staan, het gebeurt nogal eens dat in een onbewaakt ogenblik de kinderen toch slachtoffer worden.....vaak zijn het geen ouders met borderline (die doen vaak alleen zichzelf iets aan), maar gewoon ouders die de druk van de kinderen teveel wordt...of overspannen zijn. Aangezien iedereen overspannen kan worden zou dus niemand voor kinderen mogen kiezen als we allemaal zouden vinden dat mensen die psychische problemen hebben niet aan kinderen mogen beginnen.

hoi
ik heb zelf ook 2 kinderen en heb ook borderline
en ik vind heel moeilijk om ze alleen op te voeden zonder hun vader
ik heb zelf geen vriend nu ja en is ook heel moelijk om iemand vast te houden heb nu wel sex vriend wat mij vriend wel was maar hij vind moelijk om met mij borderline om te gaan soms begrijp ik me zelf neit eens laat staan hij mij zo denk ik maar
ik vraag veel aandacht als ik vriend heb en daar moet je tegen kunne als man zijden vind ik
gr anita

Het kan wel. Mijn vrouw en ik hebben allebei borderline (werken ook allebei niet) en al bijna 9 jaar een relatie. Dat gaat niet altijd van een leien dakje en spanning is er af en toe best wel, maar in welke relatie is dat er nu niet. Als je redelijk met elkaar kunt praten en er begrip is, kun je ver komen.

We hebben 2 kinderen, waar 't goed mee gaat. Eentje ervan is zelfs autistisch, maar ook daar kunnen we goed mee omgaan.

Bij kinderen zul je moeten kijken of je borderline meer intern of meer extern is. Hou je 't voornamelijk bij jezelf, of merken anderen in je omgeving er ook behoorlijk wat van? Hebben ze er veel last van? Zo ja, dan moet je eerst eens goed overdenken of je wel aan kinderen moet beginnen (zou iedereen moeten doen, maar goed...)

Natuurlijk is dat mogelijk! Ik raad alleen wel aan om een goede behandeling te ondergaan, want dan is bordeline beheersbaar en goed onder controle te houden.
veel succes! en als je echt iets wilt dan kan je er komen!

Niet aan beginnen. Belang kinderen gaat voor. En kinderrechten op beide EIGEN ouders. M.a.w. aangezien vele borderlinevrouwen sterk wisselen van partner, volgens deskundigen zelve, niet doen. Schadelijk voor kinderen en dat moet niet langer mogen. U weet dan ook dat het een geestesstoornis is. Zie Blad Kind en Adolescent 2009. (Prof).
Het ware te hopen dat meldplicht wordt ingevoerd helemaal al voor de ggz en andere specialismen.

gaat dit over jou?

aan je naam onder de avatar te zien lijkt het mij niet haalbaar momenteel.

als je weet en leert omgaan met BL, en dit ook aanvaard zou het een stuk schelen.
ook moet de partner op de hoogte zijn van BL (en het moet dus bespreekbaar zijn wederzijds) zodat ie weet wat de do's and dont's zijn.

dan nog is het makkelijk. kinderen kunnen namelijk structuur bieden, maar het ook enorm in de war schoppen. emotionele schommelingen kunnen lastig zijn met kinderen die geluld vergen, je ritme bepalen, en grenzen op kunnen zoeken.

ook het aangaan en onderhouden van langdurige relaties is niet echt niets waar iemand met BL in uitblinkt.

ik denk dat je eerst keihard met jezelf aan de slag moet gaan en stevig in je schoenen moet staan (accepteren, aanvaarden zodat BL en de gevolgen hiervan geen punt tot frustratie meer zijn)

dat is stap 1 (de basis) de 2e stap is natuurlijk het vinden van een partner die begrip voor je heeft, en waar je op terug kan vallen zonder dat deze je het gevoel geeft dat je faalt of dat je afhankelijk bent van een ander.

kortom: het is mogelijk en niet gedoemd te mislukken. ik zou echter liegen als ik zeg dat de kans om een relatie te verbreken bij een BLer niet groter is dan bij iemand zonder BL.

het is intensief om alles op de rit te houden, en voor iemand met BL is dit helemaal hard werken geblazen.