Heb ik een midlifecrisis?

Ik denk niet dat je een midlifecrisis hebt. Je lijkt redelijk in de gaten te hebben wat je aan het doen bent en waar het probleem zit.

Dat neemt niet weg dat je eigenlijk aangeeft een nieuwe weg in te willen slaan, maar je lijkt niet te weten welke. Ik weet niet wat voor een docent je bent, maar wellicht liggen er in je vakgebied mogelijkheden in het bedrijfsleven. Ga gewoon eens solliciteren en hou je baan als leraar zo lang aan als dat je nog niet bent aangenomen. Zorg ook dat je leuke dingen doet, goede ontspanning, waardoor je makkelijker omgaat met het gedrag van je collega's.

Ik las, dat je 49 bent.
Dan heb je grote kans, dat je bezig bent met de overgang en dat kan zeker meespelen.
Ook het verlies van mensen om je heen zal een rol spelen: tijdens een periode van rouw kan je ook het gevoel hebben even niet meer te weten hoe en wat je nou eigenlijk wel en niet wil.

Er is ontzettend veel informatie te vinden over de overgang op Internet. Ik raad je aan er wat over te gaan lezen. Misschien dat er zaken duidelijker voor je worden; dat je meer begrip krijgt voor jezelf.

Een Internettest: geen idee of het wat is voor je, maar je kunt eens kijken:
http://www.gezondheidsplein.nl/testjezelf/1/Ben-ik-al-in-de-overgang.html

Jouw vraag : Heb ik een midlifecrisis?

Mijn antwoord : Ik denk niet dat het daar iets mee te maken heeft ,dus NEE maar dat denk ik als antwoord.

Jou problemen lijken te komen uit een sleur gevoel...18 jaar het zelfde werk....misschien zou je een leuke hobby erbij kunnen nemen........of een studie om dingen bij te leren.
49 jaar is nog erg jong er liggen vele kansen voor je om je leven anders in te richten.


( Mijn collega's begrijpen me niet meer ) het zou kunnen zijn dat JIJ die collega's niet begrijpt ..........en jezelf onbewust afsluit van die mensen.....je leert er toch niks van.

uitgestudeerd heet dat............mensen komen in je leven om daarvan iets te leren ..........vrienden en kennissen .........soms blijven mensen hangen je hele leven en soms moet je loslaten om verder te kunnen met leren.

het leven is leren van alles en iedereen ...............je bent gretig en wil leren ,een goed teken dat dit duidelijk laat zien dat je verder wil komen.

overlijden van familie en vrienden hoort ook bij het leven leerproces ,maar dat zou men juist als positief moeten zien het los laten.

Dat heb je moeten doen van die personen die je kwijt bent door overlijden.............een nieuwe weg inslaan zou daardoor makkelijker kunnen zijn...........loslaten van je werk collega's zoek een andere baan...........denk na wat je eigen het liefst zou willen doen............en wees eerlijk tegen jezelf.................het is jouw leven ,maak er iets moois van!.

Mij lijkt het nogal moeilijk om te kunnen zeggen of je wel of geen Midlifecrisis hebt. Wij (bezoekers van deze site) zijn denk ik niet in staat om aan de hand van een berichtje zonder je goed te kennen daar erg veel over te vertellen.

Het gevoel dat er wat meer of beters zou moeten zijn en dat het lastig is je verder te ontwikkelen op de plek waar je zit, dat ken ik helaas maar al te goed. Zonder diploma's (geheugenverlies) en een veel te hoog IQ heb ik me eigenlijk enkel als conciërge op een lagere school niet verveeld c.q. het idee gehad dat werken geestelijk ook goed voor me was.

Zelf probeer ik het een beetje te compenseren door nieuwe zaken aan te pakken, 9 jaar terug ben ik via de muziekschool een instrument gaan spelen, 5 jaar terug heb ik m'n oude hobby elektronica weer opgepakt en ik draai sinds 6 jaar als vrijwilliger een houtbewerkingsclub ik het wijkcentrum. Ik, maar dat is zeer persoonlijk, maak me geen illusies meer over werk.

Wat jij kan doen is zeer de vraag, nogmaals, ik denk niet dat we je daar goed genoeg voor kennen. Hopelijk heb je de nodige wensen die je evt. ook buiten het onderwijs zou kunnen vervullen. Het zou bijv. mooi kunnen zijn als je er een jaartje tussenuit zou kunnen om even wat kompleet anders te doen. Blijven werken en ondertussen naar iets anders opzoek gaan idem dito. M'n Zus, die ook voor de klas heeft gestaan is jaren terug overgestapt naar de informatica en vaart nu als kapitein op een zeilboot vakantiegangers over de oceanen. In principe is er dus van alles mogelijk.

Een ding wat ik wel voor 200% zeker weet als "ex-collega" is dat als de werkdruk ergens hoog is... dat het wel in het onderwijs is. Daar ik me in zo'n beetje in elk ander baantje het leplazarus verveelde hield ik daar wel van. Of het in jou geval ook mee kan spelen... zou kunnen, maar nogmaals, dat is hierzo van achter het monitorretje moeilijk te bepalen.

Ik ben erachter gekomen dat het leven geen zin heeft maar je kan het wel zin geven! Net zoals je zonder vleugels geboren bent niet automatisch betekend dat je nooit zult vliegen. Het eerste sluit het tweede niet uit!

Mihaly Csikszentmihalyi