Hoe haal ik mijn studie nu ik zoveel last ervaar van de zelfmoord van mijn vriendin?

Wij hebben in onze huidige maatschappij inderdaad niet zo veel ruimte en geduld voor het rouwen.

Wij hebben daar ook geen rituelen meer voor, die wel zouden kunnen helpen bij de verwerking van een verlies.

Het is moeilijk te zeggen op welk moment een verlies verwerkt is. De duur van de rouw verschilt van persoon tot persoon, gemiddeld een half jaar tot een jaar.
Een periode van enkele maanden tot een paar jaar is normaal.

Maar in werk en/of studiesituatie kun je je zo'n periode niet veroorloven.

Er bestaan geen regels hoe iemand die gemoedstoestand bereikt. Soms gaat de pijn nooit helemaal over terwijl het leven wel weer als zinvol wordt ervaren. Het is heel normaal om af en toe weer verdriet te hebben als daar aanleiding voor is. Dat hoort er gewoon bij.

En intussen moet je proberen je aandacht bij je studie te houden. En daarbij te zorgen voor korte periode van aandacht, afgewisseld met heel andere dingen.
Zoek bezigheden en gezelschap en activiteiten die voor ontspanning kunnen zorgen.

bij een groot verlies kan het rouwen een leven lang duren, naast het rouwen moet je juist verder met het leven om het leven een mooi plekje te kunnen geven.

Natuurlijk voel je je rot na de zelfmoord van je ex-vriendin. Misschien voel je je des te rotter omdat je jezelf de schuld geeft van haar daad. Bedenk echter dat iemand een ander nooit totaal kan en mag claimen en als jij jezelf de schuld van haar dood geeft omdat jij de relatie verbroken hebt maak jij een denkfout. Jouw ex verkoos de dood omdat ze in haar eigen ogen dan beter af zou zijn en daar kan jij niets aan veranderen. Je komt het echt wel te boven maar dat kost tijd. De pauze die je zou willen kan je niet nemen maar de herfstvakantie komt eraan. Het is trouwens de vraag of die verlangde pauze wel goed voor je is. Dan kom je misschien helemaal niet over dat gevoel heen dat je een zombie bent maar zink je juist daarin weg. Je moet bezig blijven. Je hebt afwisseling en andere kontakten juist nodig om over dat k*tgevoel heen te komen. (Eigen ervaring; ik weet waarover ik praat).

Praat een keer met je decaan. Samen met hem/ haar kun je een soort van plan opstellen waardoor jij misschien minder druk ervaart.
Wanneer je zelf geen stapje terug doet ga je er zelf aan onder door. Denk dus ten eerste aan jezelf!!

Volgen de 'normen' van tegenwoordig, heb je eigenlijk ongeveer maar twee dagen om het verlies van een dierbare te verwerken, in de verste verte niet genoeg naar mijn idee, dus dat jij je studie door de dood van je vriendin niet kunt halen heb ik daar alle begrip voor, het siert je als een mens, dat je iemand niet zo snel vergeet, al zal de 'maatschappij en de samenleving' dat niet begrijpen.

Ik zou je willen zeggen, leef je leven, negeer wat anderen denken, (dan ben je pas echt vrij, serieus waar) en neem de tijd om dit verlies een plaatsje te geven, naar mijn idee zijn diegenen die je keuze niet willen of kunnen respecteren je niet waard.

Als ik dit zo lees, moet je je eigenbelang even vooropstellen, dat is niet egoistisch, eerder realistisch, want, op langere termijn, heb jij daar baat bij.

De samenleving zal het -nogmaals- min of meer niet van je accepteren, hun probleem, niet dat van jou, maak er dan ook NIET jouw probleem van en neem de tijd die je nodig hebt, maakt niet uit wat anderen zeggen.

Neem de tijd, bewijs je vriendin haar laatste eer en respect en je zult er -uiteindelijk- sterker uitkomen.

Doe waar jij je goed bij voelt, wens je oprecht alle succes en wijsheid die je nodig hebt met deze moeilijke periode

Jouw vraag: Hoe haal ik mijn studie nu ik zoveel last ervaar van de zelfmoord van mijn vriendin?

Mijn antwoord: Probeer je te concentreren op je studie,de studie is belangrijk ( denk ik ) om verder te komen in je leven. Toekomst!

Het rouw proces van je vriendin dat gaat niet zomaar weg,ook niet als je niet studeert ,dus heeft het leven als zombie geen nut ( ik bedoel het positief )
Je brengt je eigen leven in gevaar!

Dat moet je niet doen,realistisch blijven,denk aan jezelf.

Afgelopen jaar 26 okt. 2010 heeft een hele goede vriend zelfdoding toegepast hij noemde het ( zelf euthanasie )
dat sloeg bij mij in als een BOM!!
Ik was behoorlijk van slag ............waarom wist ik wel....maar toch..jeetje zeg...............

Het was niet mijn eerste zelfdoding die ik verloor met vrienden,maar hopelijk wel de laatste ( alhoewel )

Realistisch blijven is jezelf vermanen om verder te gaan met je leven en je toekomst,in zelfmedelijden kruipen of schuldgevoel kruipen bewijs je jezelf echt geen dienst mee.

het moet slijten en dat doe je niet met een pauze te nemen,je sluit je voor het leven in het NU heden uit,
niet doen!!

Doorgaan met de mooie gedachten en leuke ,lieve herinneringen van je vrienden.

Dan geef je haar respect en liefde die ze verdiend door haar weloverwogen keus zelfdoding!

ps. kruip niet in de huid van je vriendin!!
( Ik ben nu echt een zombie, kan me niet concentreren, heb slaapproblemen, voel me depressief etc )

mn beste ,

Ga voor echte ,hulp en begrip en verwerking van je rouw je schuldig voelen /verantwoordelijk etc .

naar een psycholoog !
Deze kan je het beste helpen om dmv praten het samen uitzoeken je denkwijze ,om tot ander inzichten te komen .

Je kan dit niet alleen in je eentje doen het oplossen het verwerken ,daarvoor is het te heftig .

jij bent er meer en direkter bij betrokken

Van je omgeving kan je helaas dit begrip en steun niet allemaal verwachten omdat zij er anders instaan .

Het is aan jou de keuze wil ik hulp om voor mezelf verder te kunnen ,met mn leven studie.enzv .

Of wil ik er ( cru gezegd) aan onderdoor gaan .
Laat het zover niet komen is mn wens en advies aan je .

sterkte met het nemen van beslissing








.

Rouwen is belangrijk, je moet de dood van een geliefde verwerken en een plekje geven.
Je kunt jezelf toestaan om b.v iedere dag een kwartier te rouwen. Klinkt vreemd maar het werkt..
Schrijf haar b.v een brief, lees deze een paar keer over en verbrandt of verscheur hem, is ook goed voor je verwerking.
Het gemis blijft maar de scherpe randjes gaan eraf.
Natuurlijk heeft dit tijd nodig maar het helpt als je weet dat het wanhopige gevoel minder wordt.
Als het beter gaat neem dan de mooie dingen uit het verleden mee, probeer in het heden, het hier en nu te leven en bouw aan je toekomst.
Vraag niet waarom, hier word je alleen maar verdrietiger van en als je de depressieve gevoelend voelt opkomen draai dan een denkbeeldige knop om, je kunt het!
Wens je veel kracht toe!