Wat is beter: integreren of loslaten?

zelfonderzoek komt vaak voort uit een slechte ervaring, opgedaan in het leven.Maar is het echt wel zo dat er dingen aan jou niet prettig zijn of heeft iemand anders dat jou verteld en ben je je daarna gaan afvragen of het echt niet zo prettig is? Iedereen heeft leuke en minder leuke kanten, deze vormen tezamen het karakter.Beide kanten heb je nodig; de leuke kanten om bijv. contacten te leggen of aan je omgeving duidelijk te maken dat het goed met je gaat. de minder leuke kanten heb je nu eenmaal nodig ter bescherming, mocht iemand jouw kwaad willen doen (in brede zin des woord) moet je kunnen reageren en duidelijk aan kunnen geven hoe jij het wil hebben in het leven.

Er is geen antwoord op de vraag ''hoe laat ik los'' .. loslaten kun je als persoon niet doen, niet vanuit wilskracht.
Loslaten is iets 'wat gebeurt'. 'Jij' doet dat niet, en zult dit nooit kunnen..
Met integreren zal het wel hetzelfde zijn, alhoewel, ik ken het begrip integreren niet zo,. en trouwens, integreren en loslaten zijn beide een concept..

Die onprettige karaktertrekjes kun je, nu je ze herkent, gewoon achterwege laten, en inruilen voor een andere, betere reactie.

Jezelf accepteren en "foute "karaktereigenschappen op een milde maar vasthoudende wijze benaderen lijkt me dan het beste.
Als je jezelf niet accepteert, luistert je gevoel niet naar je verstand en andersom.
Deze disharmonie kun je doorbreken door meer waardering voor jezelf te krijgen, het goede in je te prijzen (BEWUST) en de nare trekken voorzichtig maar vasthoudend onder controle brengen.
JE BENT DE MOEITE WAARD.
Dat zeg ik, zeg dat ook maar eens een aantal malen tegen jezelf.
Je bent MEER dan de som van je fouten!!

Zaken, die je niet prettig vind aan jezelf en die een onderdeel zijn van je karakter (dus karaktertrekken), die kan je niet veranderen. Daar ben je mee geboren en die zul je moeten accepteren als een onlosmakelijk deel van jouw Zijn.
Accepteren/aanvaarden is niet hetzelfde als "leuk vinden". Accepteren/aanvaarden betekent inzien, dat het is zoals het is. Punt. Die karaktertrek heb je gewoon.

Waar je wel iets aan kunt veranderen is je manier van denken over die karaktertrek en je daaruit voortvloeiende gedrag, dus wat je ermee doet.
Dus bijvoorbeeld: hoe reageer ik erop, wat doe ik ermee, wat voel ik erbij, hoe ga ik ermee om.
Dat betekent m.i. er actief mee aan de slag gaan, bijvoorbeeld d.m.v. cognitieve therapie, zodat je er minder last van hebt.

Door het omvormen van je gedachten over jezelf verander je je gedrag. Dat is een proces, dat je niet even op een maandagmiddag doet, daar gaat tijd in zitten.
En dan blijft het zo, dat je die karaktertrek hebt, je kunt er alleen op een prettigere manier voor jezelf mee omgaan.

Naar jezelf kijken is prima, onderzoek jezelf en kijk met een milde liefdevolle blik naar je fouten, en je goede eigenschappen.
De confrontatie die je benoemd, is een vorm van niet accepteren zoals jij bent.
Waarom? Je mag zijn wie je bent, met je goede en slechte dingen.
Jij bent compleet, en er is zeker geen strijd voor nodig om je slechte eigenschappen af te leren.
Acceptatie, en jezelf niet veroordelen, dat is wat zal werken.
Door jezelf volledig te accepteren, zul je merken dat er het een en ander bij jezelf in balans zal komen, en dat je bepaalde dingen gewoon niet meer zal gaan doen, omdat het zinloos is om te doen, en omdat je er een ander schade mee aandoet.
Daardoor zul je kunnen loslaten.
Als je de strijd zult voeren tegen jezelf, tegen je slechte eigenschappen, raak je juist gefocust naar jezelf, en zullen je slechte eigenschappen alleen maar enorm uitvergroot worden.
Zelfacceptatie, loslaten, en liefde voor jezelf en de mensen om je heen, met een niet veroordelende blik, dat is wat werkt.

beiden...

begrijpen, accepteren en dan loslaten

Er is veel over de psyche en het groeien naar jezelf te vinden hier. veel hulp om dat begrijpen accepteren en loslaten te leren ook.

succes, het is een lange zware, maar ook bijzondere en boeiende en bovenal zeer waardevolle weg om te gaan.

liefsd :)

Accepteren, als jij denkt dat je je ''zwaktes'' allemaal kan wegwerken wens ik je heel veel succes dat lukt niemand. Dat levert alleen maar problemen en neerslachtigheid en frustratie op.

Ik herken het ik hebhet ook, ook heel kritisch op mezelf. Maar het beste is gewoon om er niet mee bezig te zijn, er niet op te letten. Dit is een gewoonte en dat e kan je veranderen, let nu op de dingen waar je wel blij mee bent over je zelf. Plan daarnaast 1 of 2 uurtjes in de week in waar je aan de slag gaat met :'' Praktisch problemen oplossen''. Daar in die 1/2 uurtjes heb je alle ruimte om het probleem wat je hebt of waar je niet te vreden over bent om dat dan te gaan analyseren. Stel je zelf dan bv. de volgende vragen:

1. Hoe voelt dit probleem voor mij?
A: Klein, het is eigenlijk niet belangrijk
B: Toch wel redelijk, denk er wel regelmatig aan
C: Zwaar, ik loop er constand mee rond

2. Wat is het probleem?
3. Wat kan ik daarvan leren/ wat is de positieve kant hiervan?

4. Wil/kan ik het veranderen, is dat realistisch?

5. Oplossing


Als je dit 1/2 x per week doet en voor de rest van de week je aandacht richt op wat je leuk vindt en waar je tevreden over bent dan garandeer ik je dat je er beter uitkomt. Je denkt nu wel dat je goed bezig bent en controle hebt als je jezelf uitgebreidt analyseert maar het is eigenlijk een grote valkuil die je kan leiden tot psychische verstoringen. Dus pas op daarmee.