Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Wat is auti communicatie?

Heeft iemand een idee wat auti communicatie is?
Ik kwam het woord tegen toen ik iets meer wilde opzoeken over de belevingswereld van mensen op het autismespectrum gediagnosticeerd of (nog) niet. Hoe zou je goed met deze mensen kunnen praten. Deze vraag omdat het lijkt alsof zij communicatie afweren.

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
in: Psyche
4.8K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Auticommunicatie betekent: je communicatiestijl aanpassen. Als je aan iemand met autisme de vraag stelt: Wil je de hond uit laten? Dan krijg je als antwoord: Ja! en vervolgens gebeurt er niets. Je hebt geen opdracht tot het uitlaten van de hond gegeven. In de regel levert het "vragen" aan iemand met autisme aardig wat strijd op. Het lijkt alsof hij of zij niet luistert en weigert aan jouw verzoek tegemoet te komen.

Auticommunicatie = de vraag verpakken in een opdracht:
jij laat over 5 minuten de hond uit en je loopt een rondje om het plein.

Auticommunicatie = wat wel? Niet met je schoenen op de bank, niet rennen in de gang, niet voetballen op het gras, niet smakken, niet aankomen! Het woordje 'niet' heeft slechts tot gevolg dat het juist wél gebeurt. Zo moet het: schoenen uit bij de kapstok, zachtjes lopen in de gang, voetballen op het veld, kauwen met je lippen op elkaar, afblijven!

Auticommunicatie = specifiek: Belangrijk is dat het wie, wat, waar, wanneer en hoe van de opdracht duidelijk is. Voor sommigen zal een gesproken opdracht voldoende zijn, maar veel kinderen met autisme hebben baat bij een visuele ondersteuning.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+ Siska!
Dit gaat dan alleen over het al dan niet een opdracht (laten) uitvoeren, maar zo werkt het zeker te weten!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Heel herkenbaar. En die baard, die gaat er morgen echt af ;-)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Bedankt :)

Andere antwoorden (3)

Spiegelen,
humor, proberen in hun leefwereld te komen, te begrijpen
wat ze zeggen.
Ze nemen de dingen letterlijk
uitdrukkingen en gezegdes gan er bij hen niet in.
korte, duidelijke zinnen.
een opdracht oid per zin per keer.
vaak hebben ze wel iets waar ze erg van houden, of
een soort fascinatie voor hebben.
vormen kleuren dieren, probeer daar achter te komen
en je kunt een gesprek aangaan. hun communicatie
is eenzijdig, ze ´horen´je niet of nauwelijks.
als je iets vraagt, geef hem of haar de tijd om eventueel te reageren, het land later in hun hoofd.
niet direct antwoord verwachten!

succes ermee hoor.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Als je wil dat iemand met een autismespectrumstoornis je begrijpt, moet je je inleven in de problemen die zo iemand met communicatie heeft. Dat kan voor elke 'auti' verschillend zijn, maar de grootste gemene deler is toch wel deze:
- Begrijpen geen beeldspraak, ironie of sarcasme (om over cynisme al maar helemaal te zwijgen), dus zeg wat je bedoelt.
- Begrijpen geen verborgen boodschappen ('doe je een beetje voorzichtig?' als je bedoelt 'ik wil niet dat je zo ruw met mijn spullen doet.' komt helemaal niet aan)
- Begrijpen geen gecombineerde opdrachten (voor de klas 'jongens, pak je boek, lees bladzijde 13 tot 18 en maak opgave 3' wordt: 'Pietje, pak je boek. Dan ga je bladzijde 13 tot 18 lezen. Als je daar mee klaar bent, ga je opgave 3 maken' en dan na elk onderdeeltje herhalen)
- Hebben behoefte aan visuele ondersteuning bij gesproken woord. Pictogrammen helpen enorm om volgordes duidelijk te maken.
- Hebben veel herhaling nodig om sociale vaardigheden aan te leren. Denk bijvoorbeeld niet dat ze na 3 x wel snappen dat jij iets terug wil horen als je groet.
- Hebben vaak een hekel aan aanrakingen (maar niet altijd) dus pas op met knuffels.
- Hebben vaak moeite om zich te concentreren in rumoerige ruimten
- Zijn vaak heel rigide in regeltjes (omdat dat hun houwvast in deze ingewikkelde wereld is). Pas dus niet de regeltjes aan omdat je vindt dat het wel wat soepeler of socialer kan.

Alles wat hierboven staat lijkt vrij eenvoudig, maar het kost vaak bloed, zweet en tranen en dan nog ga je geregeld volledig de mist in. Maar de enige manier om het te leren is door het geregeld te doen. En je inspanningen worden echt wel gewaardeerd, dus geef niet te snel op.

Ik heb nog een linkje gevonden met een lijstje over communicatie met autistische mensen, zie hieronder.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+ van mij. Ik heb zelf PDD-nos en vind oogcontact vasthouden ook erg moeilijk. Dus ik kijk telkens weg waardoor sommige mensen denken dat ik niet luister ofzo. :p
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dat is best moeilijk uit te leggen. Als iemand naar mijn ogen kijkt en tegen mij praat dan voel ik me op een of andere manier ongemakkelijk en dan probeer ik weer diegene aan te kijken maar toch kijk ik weer weg. Maar als diegene die tegen mij praat ook niet in mijn ogen kijkt kan ik ze wel weer goed aankijken zeg maar. Heb jij dat ook?
Het moeilijke bij dit spectrum is, dat je net zoveel verschillende autisten hebt als niet-autisten: elk persoon is uniek in zijn of haar Zijn.
Wat ik bedoel is: er is geen algemeen afdoend antwoord te geven.

Vele autisten hebben problemen met inleven in een ander en met direct aankijken, maar niet iedereen.
Auti communicatie (communiceren met autisten) is daardoor ingewikkeld.
Wat ikzelf het handigst vind, is letten op de persoon: hoe reageert hij/zij bij de eerste contacten en daar pas ik me op aan. Nou heb ik een geoefend oog op dit gebied (zoonlief heeft Asperger Syndroom en vrienden/schoolgenoten hebben PDD-NOS), dus misschien is dat wel moeilijk.
Er zijn autisten, die communicatie afwijzen inderdaad. Dan houdt het gauw op. Er zijn ook mensen, die niet durven, niet weten hoe, gestimuleerd kunnen worden.

Ik weet niet, om welke reden je de vraag stelt, maar als je de mogelijkheid hebt om een autist iets uit te leggen over aankijken, hierbij een "truukje": je hoeft niet IN de ogen te kijken, je kunt hun ogen focussen op het stukje tussen de wenkbrauwen. De andere persoon heeft dat absoluut niet door, het is niet te zien/merken en het in-de-ogen-kijken- probleem is waarschijnlijk grotendeels voorbij.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Goed antwoord op een moeilijke vraag.
+1
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dank je!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Niet iedereen, die dergelijke reacties vertonen in een gesprek, heeft een vorm van autisme ;-) Mensen kunnen ook problemen hebben op sociaal gebied. Ik begrijp eerlijk gezegd niet helemaal het probleem wat je bedoelt: als ik je reactie lees bij Stippel, dan betreft het punt het omgaan met mensen die anders reageren dan jij verwacht, (bijvoorbeeld boos/walgend aangekeken worden zonder aanleiding) is dat het? Of zit ik hier verkeerd?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Empathie naar jou als vragensteller heb ik zeker, want ik ken het probleem van contact maken met mensen met autisme en ook het gevoel van persoonlijke afwijzing, als ze geen contact wíllen of kúnnen maken. Ik begrijp ook het verdriet en de onmacht om geen contact te krijgen met de inwonende vriendin van je zoon. Daarom antwoord ik ook op je vraag. Kan je ook geen contact met haar krijgen via je zoon? Het moeilijke is, dat niet 1 autist gelijk is aan een ander en ook nog es soms de ene keer wel wil praten en zich de andere keer afsluit, zoals bij mijn zoon. Hij kan dan ook heel bot zijn.
Het inlevingsvermogen van iemand met autisme in een ander is er vaak niet. Als mijn zoon bot doet (dat varieert in gewoon niet reageren tot heel boos worden) is dat niet tegen mij persoonlijk gericht. Ik bedoel: niet omdat hij mij niet mag of zo. Maar omdat zijn koppie op dat moment overvol zit en hij het niet trekt om te praten. Als ik dan toch doorzet, dan raakt-ie gefrustreerd (bozer en bozer). Ik kom er dan later op terug, als het koppie weer leger is. Maar ik ken hem natuurlijk heel goed en weet wat hij aankan. Bij mensen die je niet goed kent kan zo'n afwijzende en afkeurende reactie heel verwarrend en ook pijnlijk zijn. Maar het betreft dus vaak niet een afkeuring van JOU als persoon, maar onmacht. Geen onwil. Vrienden van mijn zoon (PDD-NOS) heb ik gevraagd wat ze prettig vinden: aankijken of liever niet. Zij vonden af en toe oogcontact okee, maar niet steeds. En dan is het eigenlijk ook, wat jij schrijft bij Stippel, een soort van spel met communicatie. Dus soms even oogcontact maken. Soms is het bespreekbaar maken van iets helpend, of vragen: "wat vind jij prettig"? Wat ik mooi van jou vind om te lezen is, dat jij je erin verdiept. Dat je moeite doet om te begrijpen. Dat doet echt niet iedereen.
De reactie van mensen op mijn zoon is vaak geweest: "o, daar heb je die gek weer"... of "doe niet zo achterlijk joh". En dat doet hem pijn, en mij ook natuurlijk.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding