Hoe kom je (zonder psychologische hulp) van dwanggedachten en doemscenario's af?

Een goede afleiding is een vrolijk of leerzaam boek, op die manier kun je je gedachten afleiden.
Het zal lastig zijn in het begin maar als je echt een goed boek gaat lezen moet het zeker werken.
En zoals je al schreef, zal het zeker iets te maken kunnen hebben met deze fase in je leven.
Beterschap ermee.

Iedereen kent dat soort gedachten wel en de innerlijke onrust die dat met zich meebrengt. "Straks komt er een auto om de hoek en dan..." of "Heb ik het koffiezetapparaat wel uitgezet...?".

Je kunt zulke gedachten "verdringen" door afleiding te zoeken en aan andere dingen te gaan denken óf je kunt er "analytisch mee aan de slag". In het laatste geval bekijk je of de gedachte reëel is en zo niet, dan zet je er een reële gedachte voor in de plaats. Met die techniek kun je best een aantal vastgeroeste denkpatronen veranderen.

Als dit soort dwanggedachten frequenter voorkomen of ernstiger vormen aannemen, worden ze meestal behandeld met medicijnen. Bepaalde antidepressiva hebben vaak een heel gunstige effect!

Overigens zijn er goeie twee boeken waarin allerlei "werkopdrachten" staan die kunnen helpen om dwanggedachten aan te pakken.
"Ik kan denken/voelen wat ik wil" van de (inmiddels beruchte) René Diekstra) en "Denk je sterk" (een beetje arrogante titel van psycholoog Fred Sterk; maar wél een heel goed boek!). Lees de recensies eens die erbij staan.

Ik had hetzelfde en je wordt er vreselijk moe van omdat al je energie daarin gaat zitten, een soort 'doemgedachten-topsport' zeg maar! Ik ben begonnen met gesprekken met psychologen maar ik wist niet waar ik het over moest hebben omdat mijn jeugd, mijn werk etc. allemaal best in orde was. Toen ben ik naar de huisarts gegaan en hem uitgelegd wat ik voel (angst, doemgedachten etc.) dat er geen reden voor is en psychologen dus niet helpen. Hij vertelde mij dat dit ook een lichamelijk defect kon zijn. Net zoals bijv. een te snel werkende schildklier kunnen je hersenen ook te veel angstsignalen afgeven. Zie het maar als een lekkende kraan: waar je normaal gesproken van de hersenen alleen angstsigalen krijgt wanneer dit nodig is, krijgen wij dit constant door, ook als er geen reden voor is! Ik gebruik nu 1x daags het medicijn seroxat 20 mg. Bij sommige mensen kunnen er nadelen aan kleven (evt gewichts toename, of verminderde zin in sex), maar het reguleert je angst (bang zijn wanneer dit moet). Ik leef nu een veel rustiger en evenwichtiger leven, kan de dingen meer in perspectief zien en relativeren dan voorheen. Mij helpt t en de nadelen neem ik voor lief omdat het voor mij niet afweegt tegen t gevoel dat ik had vóór het gebruik. Ik ken je achtergrond niet, maar als je alles al eens hebt geprobeert en niets helpt, ga dan eens naar de dokter en vraag of je missch ook last hebt van een 'lekkende kraan'... :-)
Sterkte, ik voel met je mee!


-

Hoe herkenbaar! Ik heb het zelf ook meerdere malen per dag. Ik ben dan bijvoorbeeld opeens heel bang dat ik een aandrang krijg om voor de trein te springen en mezelf niet meer in de hand heb. Of ik zie een familielid voor me die precies tussen de trein en het perron naar beneden valt. Of dat ik iemand van de brug afduw. Bah! Het beste helpt het mij om er niet tegen te vechten en er weinig aandacht aan te geven. Ik heb gelezen dat sowieso bijna elke vrouw zulk soort (wel eens) heeft. Het hoort nu eenmaal bij ons brein om zomaar met allerlei dwaze dingen en scenario's te komen. Dat is soms heel vervelend maar geen psychologisch probleem. Ik denk dat het wel een obsessie kan worden als je er te veel mee bezig bent. Accepteer het als iets geks en laat je er niet door kwellen. Je wilt het niet denken, en dus ben je er niet verantwoordelijk voor. Het is een foutje in je brein, denk ik dan maar. Hoop dat dit je helpt;)