Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe kan je een beeld uit je gedachten 'halen' zodat je er niet steeds aan denkt?

Bij mij op school heeft pas iemand tijdens een woedeaanval door een ruit met gewapend glas geslagen. En al zijn spieren, zenuwen, bloedvaten en zelfs zijn bot waren doormidden. Zijn arm hing alleen nog aan een klein stukje huid. En het bloed spoot eruit. De arm is trouwens dicht genaaid, maar hij kan hem niet meer gebruiken. Dit beeld spookt de hele tijd door mijn hoofd heen en ik ben overal niet helemaal goed bij. Dit was trouwens dinsdag (06/09) gebeurd, dus is pas, gister, gebeurd.

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
in: Psyche
8.9K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

NIET wegdrukken want dan kan je het niet verwerken. en dan blijven de beelden terugkomen.

het klinkt lullig, maar dit moet je verwerken, en dat kost tijd en energie. je wil er liever niet aan denken, maar dit is helaas wel de enige manier om er gezond mee om te gaan.

praat er over met leerkrachten, vraag informatie bij slachtofferhulp, en blijf je er veel last van hebben neem dan contact op met je huisarts.

ik vind het overigens vreemd dat de school hier geen info over heeft gegeven. het is gruwelijk wat je hebt gezien. wat informatie over hulp bij verwerking hiervan is echt niet overdreven.

schrijven, praten, huilen... het maakt niet uit wat je doet, maar druk het NIET weg.
geef jezelf de tijd hiervoor het is heel erg en rot wat je hebt gezien, en het is helemaal niet erg als je erdoor van slag raakt nu en dan. sta jezelf dit toe want van opkroppen krijg je op langer termijn (meer) last.

je had het in ieder geval niet kunnen voorkomen. deze jongen heeft door de ruit geslagen (en hard ook!) het is zijn ongelukkige keuze geweest op dat moment.

zelf heb je neem ik aan niet gezien dat het bod doormidden was, dus haal de info die je hebt gekregen niet door elkaar met wat je hebt gezien.

onthoud dat iemand leeg kan bloeden in zeer korte tijd en deze jongen geluk heeft gehad dat ie er nog is, ook al is het heel naar dat hij zijn hand niet meer kan gebruiken.

je weet niet wat de toekomst uit zal wijzen. misschien is er een manier om zijn arm te gaan gebruiken in de toekomst (men kan pezen en zenuwen transplanteren, en seintjes die zenuwen normaal doorgeven kunnen ook door apparaatjes over worden genomen)

dit alles is een zorg voor later, je moet nu aan jezelf denken. loop jezelf niet voorbij en geef aan waar je mee zit. men kan er dan rekening mee houden.


sterkte en succes!!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Terugplus en verdiend!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
dank je :))

Andere antwoorden (11)

Je moet het nog even verwerken, het is nog hartstikke vers allemaal. Veel relativeren (Jij voelt de pijn niet, jij hebt er geen last van) en veel praten over wat er gebeurd is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dit gevoel ken ik. Telkens als je eraan denkt, probeer dan gauw aan iets anders te denken, of over te schakelen op een zwart beeld. Bij mij hielp het.
Heel veel sterkte.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
zo iets heftigs zul je niet gauw vergeten!

Toegevoegd na 1 minuut:
sorry, mijn pc verzond al, wat ik er nog bij wou zeggen:
het zal sowieso nog even duren voordat je het vergeet, wil je dit sneller laten gebeuren, denk dan aan leuke momenten of praat met een hulpverlener of slachtofferhulp.
maar met familie of vrienden erover praten kan ook.
succes!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Zo zeg, dat is ook niet niks wat je hebt meegemaakt!
Logisch, dat het een hele grote rol speelt in je gedachten.
Helaas kan je geen beelden uit je gedachten halen. Dit zal je moeten verwerken en dat gaat echt niet in 1 dag.
Ik neem aan, dat meer mensen hier getuige van zijn geweest.
Misschien is het een idee, om met z'n allen hierover te praten, met een leerkracht erbij? Dan zal je merken, dat je niet de enige bent die ermee zit. Praten helpt om het een plaatsje te geven, te verwerken.
Blijf je er echt last van houden na een poos (de belden niet los kunnen laten, heftige nachtmerries), dan raad ik je aan contact op te nemen met je huisarts. Misschien heb je dan effies wat meer hulp nodig.
Sterkte!!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Danks!
denk aan het tegenovergestelde werkt egt kijk maar
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
??
Hetgeen je gezien hebt uit je gedachten halen gaat niet. Het zit in je geheugen en waarschijnlijk zal je het nooit meer vergeten. Maar je kan het wel verwerken tot een gewone herinnering, zodat je eraan kunt denken en erover vertellen zonder dat je van slag geraakt.

Praat er nu zoveel mogelijk over. Goed dat je hier die vraag hebt gesteld, dat is al een stukje verwerking.
Probeer tot je te laten doordringen wat je precies hebt gezien en vertel er over. Dat is niet leuk, maar zo gaat de verwerking het snelst. Als je er (nog) niet over kunt praten, schrijf je gevoelens en gedachten dan op. Maak er een gedicht over, alles is goed om het van je af te schrijven.

Voor je gaat slapen moet je iets doen om je af te leiden. Kijk naar een grappige film of lees wat. Ga naar de huisarts als je na een tijdje nog steeds constant aan het gebeurde moet denken. Je zal het niet vergeten, maar het mag je leven niet gaan beheersen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
nice ! +1
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Bedankt eucalypje :)
zoiets is niet niks en is dus ook moeilijk te verwerken, geef het tijd. als het zo niet gaat kan je altijd aan je huisarts vragen of hij je kan doorverwijzen naar een psycholoog.
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Zoek eens informatie over EMDR.
Bv. Op http://www.emdr.nl/
(En zet zo meteen een kop avondthee vor jezelf.)
Sterkte.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Toen ik 17 (ik ben nu 31) was had ik en politiescanner, en luisterde naar wat er allemaal gebeurde. Op een dag stond ik na school op het schoolplein met een stel klasgenoten en hoorde toen een oproep voor een incident maar een kleine 500 meter van het schoolplein. Ik was nieuwsgierig en ging kijken, alleen mijn klasgenoten bleven even wachten. Het was een keuze die ik achteraf liever niet had gemaakt, omdat ik zo dichtbij was kwam ik eerder aan dan de ambulance en politie, ik zal niet exact omschrijven wat ik gezien heb maar het kwam eropneer dat er 1 gesprongen had van een flat en op een hele rare manier was terecht gekomen. Ik was totaal verdoofd en stond daar en zag alles aan mij voorbijgaan, politie kwam aan toen de ambulance maar de broeders hadden geen werk meer. Later kwam er nog een brandweerwagen om de stoep schoon te spuiten. Toen ik terugkwam op het schoolplein zeiden mijn klasgenoten "wat is er je bent helemaal wit." Ik kon het niet uitleggen, ik was dagenlang misselijk en kon niet eten. Maar na een tijdje ging het weg en op een goed moment kreeg het een plekje.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
wat een naar verhaal. maar hoe heb je het verwerkt/plaatsje kunnen geven?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dat is wat ik dus probeer uit te leggen, jammer dat het niet overkomt. Het word vanzelf minder, sterker nog alle "pijnlijke" beelden zijn weg uit mijn hoofd. Ik heb slechts de feiten chonologisch onthouden. Dit is waar ik nu als eerste aan denk, als ik erg mijn best doe zie ik hem nog wel liggen op die stoep. Maargoed liever niet. Ter illustratie een ander voorbeeld; Vorig jaar heeft mijn zusje een zwaar auto-ongeluk gehad. Bij dit ongeluk (wat eenzijdig was) is de auto in de berm geraakt op een landweggetje waar net een nieuwe weg was aangelegd en de berm dus vals was. De bestuurder (ze was bijrijder) heeft van de schrik bijgestuurd en zo kwam het dat de auto 4 maal over de kop is gerold alvorens hij stil kwam te staan tegen een boom. Mijn zusje is de enige zwaargewonde van de 4 inzittende (wat een geluk bij het ongeluk was) De auto was tijdens de "rol" op het dak geland waar zij zat. Ze had 3 gebroken nekwervels, is gescalpeerd vanaf boven haar rechteroog tot achter op haar achterhoofd en brak haar polsen. Toen ik in het ziekenhuis kwam zag herkende ik haar nietmeer, ze hadden het goed kunnen hechten (haar hoofd) maar haar hoofd was zo opgezet dat het leek of ze een heel klein lichaam had. Het was echt scary eng, maar lang zo eng niet als wat ik die dag op mijn 17de zag. Hoe dan ook het is ruim een jaar verder, zusje is bijna helemaal de oude. De scalpeer wonden zijn helemaal weg, je ziet het heel vaag nog. Alleen haar linker oogkas is niet helemaal op de goede plek, en dus staat haar linker oogkas ietsje hoger. Het trekt misschien nog wel bij. Maargoed, ik onthoud nu een jaar later niet wat ik zag in het hospitaal. En ook niet de vreselijke verhalen van de bijrijders, maar gewoon mijn zusje. Die een ongeluk had. Wat ik eigenlijk wil illustreren, is dat de hersenen een zeer effectieve manier van met traumas omgaan heeft. En die "erge" dingen trekken gewoon weg. Wat je daarna onthoud is slechts feiten (niet de beelden). Als je ze echt persee wilt oproepen kan het, maar je doet het niet vanzelf. P.S. ik ben 100% beelddenker en weet dus hoe moeilijk het kan zijn om zaken van je netvlies te krijgen. Toch is dit mijn verhaal.
Het vervaagt met de tijd in je gedachten, maar vergeten doe je dit niet.
Je hebt iets heftigs meegemaakt en dat zal je blijven onthouden. Over 30 jaar denk je: ow ja, 30 jaar geleden heb ik dit en dat gezien.

Het positieve ervan: jij zal zeer waarschijnlijk nooit met je hand door gewapend glas gaan slaan.. je weet immers wat de gevolgen zijn.

Echter, nu zit het nog in je hoofd, maar er komen genoeg andere dingen voorbij die het ermee bezig zijn vervangen. Dat duurt gewoon even. Verwerken heet dit. Een begrip dat meestal bij overlijden wordt gebruikt, maar gewoon voor alle heftige dingen genoemd kan worden.
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Dat kan niet, hoe heftiger je probeert iets te vermijden hoe duidelijker het terugkomt. Verstop het niet. Het is juist een teken dat je bezig bent met het te verwerken, het is niet nix om zoiets te zien! Het heeft gewoon tijd nodig, over een poosje denk je er niet meer aan, dat gaat geleidelijk. Desnoods kun je het tekenen, als je denkt dat dat je helpt of erover praten met een bekende of schrijven wat je zag. Maar ga er niet krampachtig mee om, want wat je nu wegstopt komt toch een keer terug, naar buiten. Alleen dan heftiger. Ik lees dat het deze week pas is gebeurd, dan is het helemaal logisch dat je er nog aan denkt.
Dus: haal het eruit door er gewoon aan te denken.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding