heb ik goede keuze gemaakt?

Ik zou zo graag willen weten wat er in je verleden gebeurt is om nu in zo een situatie te zitten.

Maar het beste wat ik je kan aanraden is om door het zure stuk heen te bijten. Tijd heelt veel dingen ook innerlijke schade.

Nee. Je kan alleen een IBS (in bewaring stelling) krijgen als de burgemeester hiervoor, na overleg met de crisisdienst een bevel voor afgeeft. Doorgaans is alleen ernstige schizofrenie hiervoor een gegronde reden. Rondlopen met zelfmoordgedachten wordt je niet voor opgenomen.
In Nederland ben je erg beschermd en je gaat echt niet zomaar de witte kamer in.
Ik heb ervaringen gehad met patienten uit vanuit de crisisdienst, dus dit kan je van mij aannemen.

Het is niet zo 1,2,3 via dit forum te beantwoorden, maar erkennen dat je een probleem hebt en hier wat aan wilt gaan doen, dat is sowieso een goede keuze.
Blijf praten met de huisarts, hij vreet je echt niet op en zal je ook echt niet opsluiten. Sterker nog, daar heeft hij de bevoegdheid niet voor.

Sterkte.

het leven is te mooi om er een einde aan te maken. Je kan ook anoniem hulp zoeken en met andere erover praten, dat zal wel enigszins de boel verlichten
http://www.chathulp.nu/

poeh, wat kan ik hierop zeggen? ik weet uit ervaring dat wanhoop en depressie tot zelfmoordgedachten kunnen leiden. however, dit blijven uiteindelijk maar momenten.

het is heel moeilijk om in sommige situaties de weg uit je negatieve spiraal te vinden. het maffe is dat wanneer je een ander tegenkomt die van hetzelfde last heeft je vaak WEL de antwoorden kan neerleggen.

ga naar de dokter. die kan je niet verplicht laten opnemen.
ga zoveel mogelijk met vrienden om. voel je niet verplicht erover te praten. dat komt vanzelf wel als het zo uitkomt...

trek jezelf er doorheen, hoeveel pijn het nu ook doet en hoe onmogelijk het ook lijkt. wat er ook is gebeurd of nu aan de hand is, je gaat er overheen komen. en dat gaat je sterker maken. dat weet ik zeker.

Je hebt een zeer goede keuze gemaakt, je kan toch niet rond blijven lopen met deze gevoelens? Je wilt hulp? Dan heb je de goede keuze gemaakt tegen iemand te zeggen wat er aan de hand is.
Wat wel een beetje vreemd is dat je moeder niet erg veel gedaan hebt. Je zou verwachten dat ze zou proberen er alles aan te doen je gelukkig te maken.

Je schreef dat je net uit een internaat komt, dan is het altijd even moeilijk je weer aan te passen aan de buiten wereld (ervaring). Je zal toch moeten doorzetten en naar school gaan.
Ik weet niet of het verstandig is jezelf te laten opnemen, je moet jezelf juist een beetje bloot stellen aan waar je bang voor bent. Het normale leven lijkt ook heel erg eng, ik weet er alles van, maar ik was zo ontzettend blij dat ik weer thuis was. Ik heb er werkelijk het beste van gemaakt en ik ging ook weer gewoon naar school.

Probeer wel iemand te zoeken waar je veel mee kan praten, iemand die je vertrouwt en iemand die je kan helpen.

Heel veel sterkte.

Je hebt je hart gelucht bij je moeder,wat goed van je is ! Als je moeder (en ze kent je beter dan wie dan ook ) had gemerkt dat het vanacht niet goed zou gaan had ze wel iets gedaan. Ik denk dat ze opeens veel over zich heen heeft gekregen waar ze niks vanaf wist. Geloof me,ze is nu een goede oplossing aan het zoeken! Bv therapie (gesprekken met n deskundige) of een korte opname in het ziekenhuis ter observatie. Gedwongen opname kan alleen bij bv onhandelbare patienten die toch hulp nodig hebben. Vertrouw op je moeder en jezelf,maar zet die zelfmoordneiging uit je gedachten! Het komt goed!! De moeilijkste stap (erover praten met iemand) heb je gezet. Alvast n rustige nacht en heel veel sterkte!!

Goh meis, je hebt het erg moeilijk op het moment. Je leven lijkt alleen maar uit problemen te bestaan en het stapelt zich maar op en niemand helpt je lijkt het wel. Kan het zijn dat het je gewoon nu teveel wordt, dat je daarom aan zelfmoord denkt? Misschien hoop je zo van je problemen af te komen he... Wat ik nu ga zeggen klinkt je misschien heel flauw in de oren, maar als je kan probeer dan eerst wat te slapen meis. Het is al laat en hoe later het wordt hoe groter de problemen lijken. Ze zijn morgen niet weg, maar in het daglicht ziet het er iets minder donker uit. En dan lijkt het me echt een heel goed idee van je om morgen naar de dokter te gaan en te vertellen hoe jij je voelt.
Of je verplicht opgenomen gaat worden is niet te zeggen maar dat je geholpen gaat worden wel. Misschien eerst met tijdelijke medicatie om je weer een beetje innerlijke rust te geven en hopenlijk met hulp van buitenaf door middel van gesprekken. Het is nu echt een moeilijke tijd voor je en je hebt alle hulp nodig die je kan krijgen. Het kan zijn dat je moeder ook niet weet wat ze doen moet, dat zij er daarom niets aan kan veranderen. Maar als je naar de dokter gaat kan hij je hopelijk goed adviseren.
In andere antwoorden staan ook waardevolle adviezen en linken waar je iets aan kan hebben.
Maar probeer nu eerst maar even tot rust te komen,
misschien even warm douchen (helpt mij altijd) en even wat drinken en eerst maar eens slapen.
Soms lijken dingen maar niet te veranderen,
maar je zal zien dat het voorbij gaat, niets blijft zoals het is.
Ik hoop voor je dat je kan slapen.

zowiezo geef ik je als tip dat zelfmoord het aller maar dan ook het allerlaatste is wat je kan dan en iedereen heeft in zijn leven wel eens een tijd dat je denkt van wat moet je doen en wat heb ik nog te verliezen maar zo moet je helemaal niet denken. denk gewoon aan je toekomst en zoek anders iemand om er mee te praten

Verplicht opnemen gebeurt alleen als je een gevaar ben voor je omgeving of voor jezelf.
Wat jij hier aangeeft, zegt wel dat je hulp nodig heb en mogelijk medicijnen.
Ga naar de huisarts en deze bepaalt wel waar jij voor je hulp heen moet, wees niet bang, want op dit moment heb je die hulp echt nodig. (laat je moeder mee gaan)
Het is ook niet iets waar je jezelf voor zou moeten schamen, er zijn echt heel veel mensen die een pilletje slikken, om de zon weer te zien schijnen.
Succes, en niet twijfelen, des te eerder dat je gaat, des te eerder is die rottijd voorbij en kun je weer aan je toekomst denken.
Misschien kan je moeder eens mee naar school, om daar de situatie uit te leggen.
Vanuit een school wordt er ook vaak een begeleiding gegeven als je het daar niet meer zie zitten, alleen je zult het daar wel aan moeten geven, want ze kunnen niet ruiken dat het bij jou niet zo lekker gaat.
Nu even samen met je moeder door de zure appel heen bijten en over een poosje lach je weer.

Je kan beter niets op het internet opzoeken. Op het internet lopen namelijk 'zelfbenoemde' ongeschoolde psychologen op die vast het beste met je voorhebben maar niets aan jou problemen kunnen doen, of je problemen zelfs erger maken.

Je moet professionele hulp zoeken.

Ja, je hebt een goede keuze gemaakt door niet alleen met je probleem te blijven lopen. En bedenk, ook al is dat moeilijk dat je er al een jaar mee loopt,dus jij loopt er al lang mee, je moeder weet het pas een half uur ofzo. Dus haar wereld staat ook op z'n kop. Die zal vast ook niet lekker slapen vannacht, die heeft ook veel na te denken.
Bespreek morgen met haar wat je verder zou willen, schrijf het op eventueel, en ga naar de dokter. Je kunt altijd aangeven als n behandeling niet goed uitpakt
De eerste stap is gezet, nu de volgende
sterkte