Wanneer kan je zelf zeggen dat je van je anorexia af bent?

Als je normaal eet en jezelf mooi vindt.

Ik denk: als je er zelf niet meer over nadenkt of je wel of niet nog anorexia hebt! Het is denk ik net als bij een verslaving, pas als je er niet altijd meer aan denkt wordt je beter.

je kan ervan genezen, maar het kan ook altijd blijven broeien op de achtergrond.

net als een alcoholist niet kan zeggen dat ie van de drank af is. drinkt deze weer, gaat dus 1 keer in de fout is ie gelijk weer voor de bijl en tig stappen terug. maar er zijn ook alcoholisten die de rest van hun leven niet meer in de fout gaan.

je kan het zeggen dat het op het moment, of al een hele lange tijd goed gaat. als iemand merkt dat de drang om colorieent te tellen of in het hoofd bij te houden helemaal weg is, je in de spiegel kan kijken en die rimpeltjes en rolletjes kan vastpakken zonder neg gevoel, je een patatje kan eten zonder de vraag hoe je de de calorieën gaat verbranden.

dus als je gewoon eet, normaal beweegt, niet sjoemelt hiermee, af en toe een keer kan zondigen met wat ongezonds, en je hier op geen enkele manier schuldig of rot bij voelt denk ik persoonlijk dat je kan zeggen dat je ervan genezen bent. maar wil dit ook zeggen dat anorexia niet nog een keer vat op je kan krijgen? dat denk ik niet.

enkel aankomen is echt niet per definitie genezen zijn.

het is lastig, een eetstoornis die zo diep geworteld zit, maar waarbij je wel de wetenschap hebt dat je altijd zal moeten eten om gezond te willen zijn of ervan wil genezen.

het is makkelijker om een biertje te laten staan omdat er wat ander is wat je kan drinken, en denk dat ook ieder weet hoe moeilijk dit is voor iemand met een alcoholverslaving met het risico dat er altijd een gevaar in blijft zitten. bij eten is het nog een slag moeilijker, want je MOET eten.

Omdat anorexia geen ziekte is die door een infectie of iets dergelijks veroorzaakt wordt is dat heel moeilijk te zeggen. Ook volwassenen kunnen aan eetstoornissen lijden en er aan komen te overlijden. Zoals veel aandoeningen met een psychische oorzaak of als belangrijke factor gaat het er meer of minder om hoe je ermee hebt leren omgaan. Als jij het ooit in je bol haalt om te gaan lijnen, zeker op de verkeerde manier, dan loop je gewoon grotere risico's dan iemand die niet bekend is met een eetstoornis. Als je er een periode voor kiest om ongezond te eten loop je evengoed dat risico. Anorexia en andere eetstoornissen zijn complex en worden veroorzaakt door een combinatie van een aantal factoren. Als je die doorhebt ben je in staat om er rekening mee te houden, je tegen negatieve invloeden te wapenen. Natuurlijk, het zou mooi zijn om er definitief een punt achter te kunnen zetten maar dat werkt niet altijd zo, domweg omdat jij bent wie je bent. Maar als je er in slaagt om niet meer obsessief met voeding om te gaan en zit je lekker in je vel dan ben je zeker op de goede weg. Dat mag je best genezing noemen.

Kort gezegd: Wanneer je geen "eetstoornisgedachten" meer hebt en hier ook niet naar verlangt. (Al kunnen deze natuurlijk af en toe nog best de kop op steken, maar als je sterk genoeg bent om er niet naar te luisteren/er niets mee te doen ben je genezen).

Maar.... dat is mijn mening, want het verschilt per patiënt wat zij/hij als genezen beschouwd en wanneer zij/hij tevreden is.

Wanneer je niet meer obsessief calorieën telt op elk moment van de dag.
Wanneer je niet meer denkt aan je gewicht als je gaat slapen en als je wakker wordt.
Wanneer je niet meer op zoek gaat naar een onbereikbaar schoonheidsideaal.
Wanneer je jezelf mooi vindt met een paar extra kilo’s.
Wanneer je niet meer bang bent om aan een feestje deel te nemen waar eten geserveerd wordt.
Wanneer je terug een normaal zelfbeeld, zelfvertrouwen en kracht hebt om te vechten tegen het steeds terugkerende gevaar van hervallen.

Als jij vind dat je niet meer op een gestoorde manier met eten/gewicht/zelfbeeld en alle andere aspecten van anorexia bezig bent.
Kan jij eten wat je wil zonder er bij na te denken of het te veel/weinig/gezond etc is? Uberhaupt zonder gedachten erbij?
Eet je vrij of elke dag vaste hoeveelheden?
Durf en mag je van jezelf alles weer eten of heb je ook 'verboden voedsel'?
Heb je geen problemen meer met je gewicht?
Hecht je weinig waarde aan je gewicht en uiterlijk?

Ik denk dat dit belangrijke delen zijn van het genezingsproces van anorexia. Als jij op de meeste vragen ja kan antwoorden, denk ik dat je kan zeggen dat je beter bent.
Het verschilt trouwens per persoon wat die gene verstaat onder het genezen van anorexia.
Ik zelf vind dat ik ook beter ben, omdat ik op een normale manier met eten/gewicht/zelfbeeld omga.