Niets boeit me meer, behalve me school, maar mensen om me heen interesseren me niet. Ik heb veel meegemaakt met fam.en vrienden. Ben ik nu verbitterd?

Ik weet niet hoe oud je bent, maar het zou goed kunnen zijn dat je in een fase bent waarbij je vooral op jezelf gericht bent. Een soort intern onderzoek zeg maar.

Je hoeft niet meteen per definitie verbitterd te zijn. Er zijn genoeg mensen die ook zo zijn.
Kennelijk isoleer je je van de buitenwereld.
Als je je er erg mee zit, kan je desnoods met een psychologe praten. Die kan je dan helpen om je interesse/vertrouwen in andere mensen weer terug te krijgen.

ja eigenlijk wel je kijkt gewoon anders tegen de dingen aan vanwege je ervaringen met de wereld. je bent nu eigenlijk alleen nog maar bezig met je school, dan denk ik toch dat je nog enigzins succes zoekt, je kan je blik op de wereld niet veranderen alleen ervaringen kunnen dat, je kan zelf wel ervoor zorgen dat je de ervaringen die je hebt gekregen. dat je daar de juiste uitkiest om wel weer intresse in vrienden enzovoort te krijgen want iedereen heeft aandacht nodig.

succes ermee;)

Gezien je antwoord bij de reacties ben je niet verbitterd, maar kwaad.
Kwaadheid is een normaal gevoel, net als vrolijkheid, angst en verdriet. Het hoort erbij.
Een punt bij boos zijn is vaak, dat je je afsluit, en geen contact wilt. Dat gaat weer over als je de boosheid los kunt laten. Dan is er weer ruimte om oplossingsgericht te denken.

Je wil door naar de universiteit vanaf het HBO. Daaruit blijkt dat je misschien wel anders wilt ontwikkelen dan de mensen om je heen. Het zou kunnen dat je je beter voelt zodra je je in een andere omgeving bevindt, met mensen met gelijke interesses.

Aan de andere kant zijn de meeste mensen interessanter dan je misschien zou denken. Je kan denken dat jouw studiegenoten op dit moment met heel andere dingen bezig zijn dan jij, omdat jij al het één en ander te verwerken hebt gehad. Misschien denk je dat je anders over dingen nadenkt, of over andere dingen nadenkt dan de mensen om je heen. Daar kun je afgestompt van raken; je denkt dan dat het geen zin heeft om je met anderen bezig te houden "want ze begrijpen me toch niet". Als je dat denkt, weet dan dat het waarschijnlijk niet zo is.

In werkelijkheid heeft bijna iedereen wel iets meegemaakt, vaak groter dan kleiner, en denken de meeste mensen dieper na over dingen dan uiterlijk blijkt. Zou iemand aan jou kunnen zien dat je veel hebt meegemaakt, zo in je dagelijks leven?

Bijna iedereen is zo op zijn eigen manier interessant. Daar kom je soms achter als je net wél dat beetje extra energie in iemand steekt. En niet alleen wat je hebt meegemaakt maakt je interessant, maar ook wat je bereiken wilt en hoe je naar de toekomst kijkt. Een gesprek over hoe iemand anders z'n toekomst ziet, kan tot heel leuke inzichten en contacten leiden.

Je bent pas verbitterd als je, gevormd door je verleden, nooit meer positief denkt over de wereld, over anderen en over je toekomst. Volgens mij zit jij op dit moment eerder in een fase, waarin je je toekomst nog aan het bepalen bent. Omdat die toekomst nog niet duidelijk is, ben je ook erg bezig met je verleden. Dat hoort erbij, hoe vervelend ook.

Als je verleden teveel in de weg staat van het bepalen van je toekomst, dan is het handig om eens met een psycholoog te praten. Maar waarschijnlijk zie je daar pas brood in als je leven in wat rustiger vaarwater is gekomen. En tegen die tijd ziet je leven, en je kijk op het leven er waarschijnlijk alweer heel anders uit.

Het advies dat ik je daarom nu kan geven, is om je te richten op je toekomst, om plannen te maken, en om een open blik te houden op de mensen om je heen.

En ik wens je heel veel succes, en veel geluk.

Iedereen heeft wel eens een periode waarin je weinig interesse meer kan tonen in je omgeving of dat je niets meer boeiend vindt! Verbitterd ben je dan niet in mijn ogen. Ik zou eerder denken dat je op zoek bent naar nieuwe uitdagingen. Waar je mee bezig bent / was verveeld je misschien een beetje ( of geheel), zoek nieuwe dingen om te ondernemen. Als je dat doet, kan je misschien ook meer voldoening halen uit de dingen die je nou even niet meer interessant vindt.

Je zou verbitterd kunnen zijn en voor een tijdje is dat helemaal niet erg..iedereen heeft zijn ups en downs en een keer boos zijn op iedereen (zeker tussen je 12e en je 22e levensjaar) is heel normaal, je moet er alleen wel voor uitkijken dat je niet verbitterd over jezelf, want dan ga je richting een depressie en is de weg terug een beetje langer. Probeer in alles de nuances te zien. Mensen zijn rare wezens en doen rare dingen, maar mensen handellen vaak van uit onwetendheid, en doen daarin soms domme dingen. Maar elk mens heeft iets goeds in zich. En als je dat bij de een niet ziet, moet je niet denken dat iedereen zo is.
Daarbij past niet iedereen bij elkaar.
Mocht het je erg vaak overkomen dat je slechte ervaringen hebt met mensen kijk dan eens kritisch (dat is wat anders als denegrerend) naar jezelf.
Vindt je jezelf echt geweldig of in ieder geval heel goed, dan zou het kunnen zijn dat je daardoor niet eerlijk bent naar jezelf toe wat rare reacties op kan leveren van andere mensen.
Laat je gemakkelijk over je heen lopen of kruip je snel in je schulp, dan zou een assertieviteitstraining wat kunnen zijn, om duidelijk je grenzen te stellen tegenover anderen, en jij sterker in je schoenen staat tijdens conflicten.
Ik zeg niet dat alles wat gebeurt is door jouw zelf komt..daarvan heb ik geen idee, ik weet immers niet wat er gebeurt is, maar het is jammer als je je nooit meer open kunt stellen voor nieuwe contacten of altijd een bepaalde woede tegenover de wereld, en wat die met jou doet, blijft houden.
Probeer op een bepaald punt in je leven alle mensen die jou kwaad gedaan hebben te vergeven en leer jezelf te vergeven voor de dingen waarin jij 'tekort schoot' volgens jezelf of waarin je net zo als de mensen, die je niet mag, bent. (want helaas heeft iedereen eigenschappen die hij zelf liever niet gezien had)
Als je iedereen hebt vergeven kan je verder..want haat en woede maken je inderdaad verbitterd en verdrietig, waar liefde en rust je gelukkig maken.
Heel veel sterkte gewenst.
Wel knap dat je je nog zo op school kan richten..dat doe je voor jezelf en daar zul je nog een heel leven profijt van hebben.

Ik denk dat je je gevoelens veels te veel vast laat zitten, dit hoeft niet alleen negatief te zijn. Probeer, hoe moeilijk dat ook is, te praten over de situaties die gebeurd zijn. In eerste instantie met mensen die jij enorm vertrouwd. Je ouders, beste vrienden, een oom, tante, oma, etc. etc.

Vind je dit echt heel moeilijk, wel eerst proberen natuurlijk, of kan je dit echt niet? Pak een schriftje, schrijf je gevoelens en gedachtes op. Beschrijf zo goed mogelijk wat je voelt. Klinkt misschien heel raar om te doen, maar zo leer je met je eigen gevoelens om te gaan.

Onder die gedachtes, zet je iets positiefs neer. Over jezelf, wat je van andere vind, familie of misschien vriendin of vriend? Als je dan gaat slapen, probeer aan het positieve te denken.

Houdt er ook rekening mee dat je, voorals als je puber bent, verandert. Lichamelijk maar ook geestelijk. Je wordt immers een volwassenene. Succes!