Ik heb soms het gevoel als ik een trap naar boven aan het lopen ben dat ik achtervolgd word of in de gaten word gehouden iemand die het zelfde heeft?

het zit in je verbeelding.
als je die verbeelding gaat voeden (er constant aan denken als je de trap oploopt, andere "tekenen"gaat zien),wordt je angst alleen maar erger.
zoek afleiding als je de trap oploopt. zing bijv. een liedje of tel de treden en dwing jezelf aan andere dingen te denken, dan gaat het vast over!

Dit zou een angststoornis kunnen zijn, die in dit geval wordt gevoed door heel normale waarnemingen.

Als je de trap op loopt, kraakt de trap altijd nog wat na. De treden die je net hebt gehad, maken soms nog wat geluid. Als jij dan een geluidje hoort dat van drie of vier treden achter jou komt, krijg je natuurlijk heel snel het gevoel dat je wordt gevolgd.

Normaal geen probleem, maar als je al een aanleg tot angststoornis hebt, is het wel een probleem.

Ook de weerkaatsingen van de geluiden die je zelf maakt, kunnen de indruk geven dat er iemand in de buurt is. Komt zo'n weerkaatsing van voren, dan filteren jouw hersenen die automatisch weg. Je kijkt immers naar voren, dus je weet heel goed dat dáár niemand is. Die weerkaatsingen doe je dus niets.

Maar weerkaatsingen die van achteren komen, doen je wel wat. Want je weet niet zeker of er achter je wel of niet iemand is. Als je dan een vaag weerkaatst geluidje van achteren hoort, geeft dat wél de indruk dat daar iemand is - de hersenen hebben geen mogelijkheid dat weg te filteren.

Verder is er nog de mogelijkheid dat je een "iets", een "entiteit" waarneemt. Sommige mensen zijn daar gevoeliger voor dan anderen. Die entiteit is er niet echt, die wordt door je eigen hersenen gecreëerd.

Hersenchirurgische experimenten (ja echt: de schedel openmaken en met elektroden in de hersenen rondprikken, als ik het even op een botte manier mag uitdrukken) hebben aangetoond dat er hersengebieden zijn die, wanneer ze worden gestimuleerd, zorgen dat jij een "entiteit" voelt, een "aanwezigheid". Meestal een halve tot een hele meter schuin achter je rechterschouder.

--

Welke van bovenstaande mogelijkheden bij jou in welke mate meespelen, kan ik van achter mijn scherm natuurlijk niet beoordelen. Ik kan slechts de diverse mogelijkheden opsommen.

--

Als oplossing kun je als het ware jezelf gedragstherapie geven. Voel je je bang? Blijf dan rustig. Oefen met blijven staan. Rustig omdraaien als het je teveel wordt. Jezelf vermanend toespreken, iets als "kijk nou eens, stomkop, er is echt niets! maak je niet druk, het is veilig!".

En dan vooral heel kalm verder lopen en doen wat je van plan was. Onverstoorbaar.

Oefen daarmee.

Gaat het dan beter, dan heb je de weg naar de oplossing gevonden. Lukt het niet, praat dan toch eens met je huisarts - misschien dat je dan inderdaad een angststoornis hebt. Er zijn prima manieren om daar overheen te komen, maar soms heb je daar gewoon wat hulp bij nodig.

Ik herken het, alleen niet op de trap maar op mijn kamer. Meestal zet ik dan de radio aan en lees ik wat, dan vergeet ik het al snel en is het er niet meer. Het is je verbeelding, in werkelijkheid is er niks.

mijn tante heeft dat ook, zij heeft een achtervolgingsziekte. zij durft ook niet alleen in de menigte te komen. maar zo erg is het bij jou niet denk ik?

Heb ik precies hetzelfde en dan ben ik bang dat die persoon achter me aan gaat rennen op de trap. Dan ren ik hard naar boven, maar ben dan bang dat die persoon mijn benen door de traptreden pakt:P
Gewoon realistisch blijven en tegen jezelf zeggen: Er is niets en als er wel iets is, dan schrik ik niet.
Eventueel jezelf geruststellen door terug naar beneden te lopen, goed rond te kijken en vervolgens gerust weer naar boven lopen.

Als aanvulling op de al gegeven antwoorden: ik las dat je 13 jaar bent. In de puberteit kunnen angsten optreden. Die worden veroorzaakt door de hormoonschommelingen.
Je bent dus echt niet de enige met dit soort angsten; het hoort erbij en gaat ook weer over.
Vele tips heb je al gehad en misschien werkt het al als je weet, dat het erbij hoort.
Blijft het aanhouden of maak je je er ongerust over: maak een afspraakje met je huisarts.