Wat is de link tussen hoogbegaafdheid en hooggevoeligheid?

Hoogbegaafdheid in relatie tot hoogsensitiviteit


Lange tijd werd hoogbegaafdheid vooral gedefinieerd in termen van cognitieve intelligentie. Een kind gold als hoogbegaafd wanneer het een hoog IQ (>130) had en sterk gemotiveerd was tot het leveren van prestaties. En nog steeds bestaat bij veel leerkrachten, leerlingen en studenten het idee dat een hoogbegaafd kind een nerd is, een echte professor – sociaal een tikkeltje vreemd en altijd met de neus in de boeken, iemand die naar het gymnasium gaat en voor alle vakken negens en tienen haalt.

Toen Elaine N. Aron onderzoek deed onder hoogbegaafden ontdekte zij dat velen erg gevoelig zijn. Door die hoge gevoeligheid blijken zij vaak eerder creatief dan prestatiegericht. Een creativiteit die bij velen, zo ontdekte Aron, moeizaam tot uitdrukking komt omdat zij overweldigd worden door indrukken en emoties. Aron besloot vervolgens met name die emotionele kant uit te lichten, wat onder meer resulteerde in de term ‘hoogsensitiviteit’ en haar boeken.

Inmiddels verandert er veel rond de definiëring en interpretatie van hoogbegaafdheid. Irvine bracht een duidelijk onderscheid aan tussen hoogintelligente en hoogbegaafde leerlingen.

Hoogintelligente leerling: is ervaren in het van buiten leren, is oplettend in de klas, houdt van logica en heeft goede ideeën, werkt hard, presteert bovengemiddeld, leert gemakkelijk en houdt van school.

Hoogbegaafde leerling: heeft altijd vragen en is zeer nieuwsgierig, houdt van complexiteit, probeert vooral veel uit, stelt alles ter discussie, presteert vaak gemiddeld of zelfs beneden gemiddeld, is vaak een eenling, laat sterke gevoelens en opinies zien, leidt antwoorden af uit de context, is hoogst zelfkritisch en houdt van leren.

Dat hoogbegaafdheid meer is dan het leveren van uitmuntende prestaties blijkt ook uit de Delphi-definiëring (2008):

verder

http://www.nieuwetijdskind.com/hoogbegaafdheid-in-relatie-tot-hoogsensitiviteit/