Is het (duidelijk) te merken aan iemands uitstraling/gedrag of diegene negatief over zichzelf denkt?

dat is ook weer waar, maar in de liefde was dat ook niet te merken?

Ik vond in die tijd liefde niet zo belangrijk, dus ik denk dat je het daar wel aan zou kunnen merken. Al zijn er weinig 16 jarige meisjes die dat doorhebben denk ik. Op latere leeftijden is dit best mogelijk!

Thx voor je berichtje!
Ik heb namelijk helemaal niet het idee dat ik een negatieve uitstraling heb. Maar heb in de afgelopen jaren alleen maar negatieve ervaringen gehad op liefdes gebied. Heb er veel gelezen, en kom vaak uit bij de 'uitstraling' En je daarop heel snel "beoordeeld" word door vrouwen als onaantrekkelijk. Dus in mijn werkelijkheid klopt dat dus, maar kan het soms niet geloven dat het zo snel aan mijn schijnbaar negatieve uitstraling ligt.

'waarom denk je zo over jezelf'? is een lang verhaal van negatieve ervaringen over mijzelf in mijn leven.
Wat erg veel woede, frustratie en depressie met zich mee brengt.

Ah, okee, ik had je reactie anders begrepen: namelijk dat het een ervaren feit was voor je, dat je dus door je negatieve uitstraling werd afgewezen. Bijvoorbeeld omdat mensen je dat vertellen.
Misschien ligt het dan wel aan iets geheel anders????

Ik had je 2e reactie nog niet gelezen: misschien is het dan toch zo, dat je woede, depressie en frustratie uit naar anderen?

Hee hoi! Ik uit "niks" naar anderen naar mijn weten, en gedraag me normaal naar mijn gevoel. Het is "lastig" voor iemand anders om daar een antwoord op te geven, maar voor mijzelf word 't (helaas) steeds makkelijker een reden aan te wijzen, namelijk dat ik gewoon niet aantrekkelijk ben in de breedste zin v/h woord.

Dat vind ik, in de allerbreedst mogelijke zin van alle woorden ;-) zeer negatief richting jezelf gesteld.
Misschien "val" je bijvoorbeeld op de voor jou verkeerde vrouwen? Of misschien heb je gewoon superveel pech?
Heb je het wel eens aan iemand gevraagd? Dat is erg moeilijk, maar niet onmogelijk?

Yup, is zeker erg negatief gesteld, maar blijkbaar waarheid. Heb me in m'n leven er miljoenen keren "overheen" gezet, maar het blijft hetzelfde. Ik heb 't ook wel 's gevraagd waarom ik werd afgewezen, maar kreeg daar niet een echt goed antwoord op. Het zijn ook niet persé de dates (al is dit negatieve balletje daar de laatste jaren wel om is gaan rollen) maar ook omdat ik al "blij" mag zijn als ik één keer per twee, drie jaar oogcontact heb met een dame. (Vind ik zelf vrij triest)
Ben er natuurlijk ook al een hele tijd mee aan het werk dit te overwinnen, maar word daarin flink dwarsgezeten door bepaalde beperkingen van mijn lichaam (dit geeft zéér veel woede) maar ook van hulpverlening.
Erg lastig allemaal;-)

Heel moeilijk inderdaad....
Ga door met overwinnen en focus je niet op de beperkingen.... lekker makkelijk gezegd natuurlijk, dat weet ik zelf ook heel goed. Maar heej: wat heb je te verliezen?
Woede over beperkingen: daar zou je deskundige hulp voor kunnen inroepen, bijvoorbeeld in de vorm van een goede psycholoog.
Dwarsgezeten worden door de hulpverlening.... hulpverlening is een breed begrip, maar iets of iemand anders zoeken is dan misschien een optie?
Leven is om te leren en er staat nergens geschreven, dat het makkelijk is, toch?
Okee, da's misschien een dooddoener, maar bedoeld als een oppepper.
Ik wens je in ieder geval veel inzicht, antwoorden en reacties op GV waar je wat mee kunt, goede hulp en wijsheid toe!

Bedankt voor je goede zorgen! ;-)

;-)

Mooi antwoord! Thx. Op de één of andere manier word ik gewoon niet aantrekkelijk bevonden, en lees en hoor vooral dat het zou moeten komen door mijn negatief zelfbeeld.
Begint me steeds meer te doordringen dat mijn liefdeloos leven nog wel even duurt:(

Kijk zinnen als die laatste, dat zijn de zinnen die verraden hoe je van binnen denkt, en van buiten overkomt. En als je een keer zo denkt dan is dat niet erg, maar als je de hele poos zo denkt wordt het voor jezelf en je omgeving heel vermoeiend. In plaats van dat je nu denkt, nou dat duurt nog heel lang, dat liefdeloze leven; zou je ook kunnen denken: Er moet dus iets veranderen en daar ga ik nu mee beginnen, ik ga van mezelf leren houden en dan zijn ze straks niet meer van me af te slaan. Serieus dat verschil in denken, maakt een wereld van verschil in je leven en je kunt het jezelf echt leren. Als je je zelfverzekerd en gelukkig voelt, straal je als een zonnetje en dan kijkt niemand naar de buitenkant, maar wil iedereen bij je zijn, omdat je hun energie geeft. En dan komt die liefde vanzelf langs.
Leer genieten en leef in het nu. Het vergt wat oefening, maar het is de energie die je daarin steekt dubbel en dwars waard. Zoek op internet naar artikellen waarin staat hoe je positief in het leven kunt leren staan, ze zijn vaak wel enigzins spiritueel en/of zweverig, maar het werkt wel.

Thx voor je berichtje!;-)
Het is idd erg negatief van mij. Dat weet ik maar al te goed. Ik heb al zo verschrikkelijk vaak geprobeerd heb me daar "overheen" te zetten. Een andere mindset dus. Helpt niet echt merk/ervaar ik. Ik "meet" dus gewoon wat er in het "wild" me me gebeurt, wat ik daar ervaar, en wat ik daaruit kan concluderen. Vandaar dat ik negatief ben, omdat dat gewoon m'n reactie is wat er allemaal niet kan. Wat er wel kan weet ik ook maar al te goed,.... het is gewoon te weinig. Ik heb me dan ook al vaak in de "kraag gevat" er wat aan te doen, en dat doe ik al jaren. Het eerste waar ik aan moet werken is aan mijn gebrekkige lichaam. Die belemmert me om me voldoende in te spannen om b.v op een juiste manier (effciente manier) te kunnen sporten, en vind gezien mijn figuur dat ik echt moet sporten. Naar mijn mening ziet het er niet uit op z'n zachts gezegd. Maar ook zo richting werk. Kan niet eens fulltime werken. Nu is het wel makkelijk om te zeggen dat ik eerst m'n lichaam aan wil/moet pakken, en dan pas aan je innerlijk, en de confrontaties die daarmee gepaard gaan.
Naar mijn gevoel kan dat gewoon niet anders. Dus die fijne uitstraling kan ik voor nu nog wel een hele tijd in de ijskast zetten. En niet omdat ik er zogenaamd niet aan wil werken. Het moet alleen in een bepaalde volgorde.

Er -nog- over nadenkend vind ik het gewoon erg moeilijk een positieve instelling te vinden in mijn situatie. Ondanks dat ik veel dingen op touw zet om er overheen te komen. Sport nu sinds een aantal weken 4x per week (was eerst 2-3x per week om lichamelijke redenen), en ben met een nieuwe studie bezig. Vooral het sporten doe ik met oogkleppen op,...... ook qua gevoel. Heb het zogenaamde "prettige gevoel" na het sporten dus niet.
Het duurt gewoon erg lang voordat ik er de spreekwoordelijke "vruchten" van kan plukken.

Maar je legt je zelf allemaal barieres op, als ik nu tegen jou zeg dat je niet aan roze olifanten denken mag, waar denk je dan aan? Dus er niet aan denken helpt niet. Als eerst je lichaam, dan het volgende en dan nog iets moet veranderen om gelukkig te worden, dan wordt je niet gelukkig want er is altijd wel iets voor verbetering vatbaar. Kijk niet naar wat anderen hebben ten opzichte van jou, kijk waar jij van geniet en geniet daar ook bewust van, leef in dat moment, als ik nu bij de bloemtjes buiten ga staan, ga ik daar ook heel bewust staan en ben gelukkig om de manier waarop ze bloeien en verwonder me over al die mooie kleuren. Ik ben net zo gelukkig met mijn pasgepoote viooltjes of het ruisen van de wind door de bomen als een slanke, superfitte miljonair met zijn nieuwe zwembad, omdat ik niet denk aan wat ik allemaal had kunnen hebben, doen weten. Ik leef NU, met de informatie die ik NU heb en uit dat NU haal ik de informatie die ik mooi vindt. Alle nare dingen zijn ervaringen waar ik straks op kan bouwen, want als ik dat straks voor elkaar heb kan niemand mij nog wat en alles wat ik ervaren heb was misschien niet altijd leuk, maar daardoor snap ik anderen nu des te beter en heb ik meer oog voor wat ik nu heb en hoe geprezen ik ben met al die kleine dingen die mij mij maken. Ik heb geen honger en geen dorst ik heb hele mooie planten, mensen cq dieren om me heen die van me houden..ik geniet, elke dag, en elke dag werk ik eraan om morgen meer te genieten dan vandaag.
En dat kon ik vorig jaar ook niet, maar nu wel en daar geniet ik nog het meeste van.
Maar misschien is het voor jou wel tijd om profesionele hulp in te schakellen, want met wat je allemaal opsomt zou je ook heel goed depressief kunnen zijn en dan is die verandering van geest in je eentje heel zwaar en is het wel fijn een zetje in de rug te krijgen van iemand.
Veel strekte en geluk gewenst.

Bedankt voor je berichtje. Leuk! Heel soms heb ik datzelfde wat jij schetst over dingen hebben, en het zijn in het nu. Snap heel goed wat je daarmee bedoelt. Al kan ik dat nog te snel bombarderen als "niet genoeg"
Voor alsnog kom ik met hulp nog geen klap verder. Ik weet eng precies wat mij mankeert, en wat daar aan te doen. Ik denk dat ik nu ruim een jaar of 3 bezig bent met de juiste hulp zoeken. Van intake tot therapie zit vaak wel 6 tot 9!! maand. Ik moest na 5 weken dagtherapie al stoppen omdat ik simpelweg er geen energie voor had. Ik sliep destijds 3-4 uur per nacht, en dat 22! maand achter elkaar. En dat allemaal door extreme spanning/angst en woede. En zo gaan de jaren -waarop ik compleet stilsta met werkelijk alles in het leven- voorbij. Erggg kostbare tijd;-)
Ik ben al jaren aan het zoeken naar oorzaken in mijzelf, ik lees er veel over. Ben er eigenlijk elke dag mee bezig. En dat is heel erg moeilijk alleen. Ik slaap gelukkig alweer een hele tijd normaal:-) De lichamelijke en psychologische progressie die ik daarmee geboekt heb, heb ik helemaal zelf gedaan. Totaal niks gehad aan de hulpverlening. Maar er zit nog wat aan te komen in die hoek. Verder ga ik bezig met mijn eigen "therapie" ...en wel, sporten, daarnaast een opleiding, en dáárnaast ben ik op "vrijwillige" basis fitnessinstructeur omdat ik het erg leuk vind de mensen daarmee te helpen. (wat maar al te vaak zeer nodig is;-) )