Onthoud je ingrijpende gebeurtenissen/trauma's altijd?

Je hebt ook onderdrukte herrineringen die zijn vaak te danken aan trauma's
Dat zijn nare herrineringen(vooral in je jeugd) die dan worden vergeten om bijvoorbeeld een betere jeugd te krijgen soms komen die weer boven bij een gesprek met een spygoloog of als je ouder wordt

Zelf dacht ik altijd dat je een gebeurtenis / trauma wel degelijk 'gewoon' kan vergeten, ging het even nazoeken:

Deskundigen twijfelen er aan: (1e bron)

"Kunnen we belangrijke gebeurtenissen volledig vergeten zijn?

Of we belangrijke ervaringen volledig 'verdrongen' kunnen hebben is een vraag waarover deskundigen het nog niet eens zijn. Het wordt in het algemeen weinig waarschijnlijk maar niet onmogelijk geacht dat men een zeer ernstige of emotioneel ingrijpende gebeurtenis volledig en ongewild vergeten is geraakt en deze pas veel later herinnert ('uitgestelde' of 'hervonden' herinnering). Men moet hier een onderscheid maken tussen echt vergeten zijn en er liever niet aan herinnerd worden."

Wel degelijk vergeten van een trauma: (2e bron)

"Is het mogelijk om opzettelijk bepaalde gebeurtenissen te vergeten? In de VS is experimenteel onderzoek gedaan naar wat de onderzoekers ‘therapeutisch vergeten’ noemen. Uit deze studie blijkt dat het mogelijk is om de herinnering aan een traumatische gebeurtenis met medicijnen te vervagen. Doel: het voorkomen van een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS, ook kortweg trauma genoemd).

De ellende die een trauma kan veroorzaken ondervond Jillard Borgen (72) nadat hij van zijn negende tot zijn veertiende in een jappenkamp zat. Vernederingen, honger, seksueel misbruik, dwangarbeid, ziekte en mishandelingen; Borgen overleefde de verschrikkingen van het kamp. Jaren lang leefde hij gewoon voort, met een gezin en een succesvolle carrière. Hij was zich niet bewust van een trauma. Maar twaalf jaar geleden stortte hij in. ‘Het begon ermee dat mijn lichaam dienst weigerde. Ik viel gewoon om. Het werd van kwaad tot erger. Op een gegeven moment kwam ik de deur niet meer uit, ik kon gesprekken niet meer volgen en ik kon niet meer omgaan met mensen. Ik sloeg nog maar weinig op van wat er om me heen gebeurde, ’s avonds herinnerde ik me vaak niets meer van de dag. Het legde mijn leven compleet in puin. Het heeft me elf jaar lang therapie gekost om te leren leven met mijn trauma.’"

Ik denk niet dat je ALTIJD ingrijpende gebeurtenissen onthoud, soms komen mensen er met een schok weer achter wat er is gebeurd, die zijn het tot die tijd ECHT vergeten!

Je maakt veel mee in het leven dat wordt allemaal opgeslagen, ook al kun je het niet meer herinneren.
Soms door bepaalde dingen komt het weer boven, maar de een onthoudt alles en de ander niet. Op den duur in t leven vergeet je ook dingen zoals je baby tijd.

En je hebt ook onderdrukte herinneringen, het is te erg om te herinneren of je hebt ze geblokkeerd. Met bepaalde middelen kun je ze weer terug krijgen. Maar of je dat leuk vind? En andere dingen wil je vergeten om er niet aan herinnerd te worden.

Ik ben een keer van de trap gevallen, of uit de auto op de weg. Kan het me niet herinneren is me verteld. Hoewel ik soms iets herinner.

Een goede vraag, want in de psychologie bestaat er al lange tijd een discussie over het vergeten van traumatische gebeurtenissen. Bepaalde theoretici gaan ervanuit dat je herinneringen uit je bewustzijn kunt blokkeren. Deze zouden dan weer kunnen ´opborrelen´ wanneer men in hypnose gaat e.d. Volgens deze theoretici zou het zo kunnen zijn dat er niet genoeg cues zijn in de omgeving die aan de gebeurtenis doen denken. Dit zou het vergemakkelijken de gebeurtenis ´ver´weg te stoppen in het geheugen.
Anderen gaan ervanuit dat dit niet mogelijk is en dat als iemand zoiets niet meer kan herinneren, het ten tijde van de gebeurtenis niet als een trauma ervaren werd.

Leuke vraag, Lotte! Die vraag heeft mij ook weleens beziggehouden. Ook ik vergeet vaak "leuke dingen" die iedereen zich nog herinnert. Alleen wanneer ik b.v. foto's terug zie of het verhaal van iemand hoor, kan ik me de situatie weer voor de geest halen.

Een bevriende huisarts, met wie ik over angsten sprak, heeft eens tegen me gezegd: Je kunt met herinneringen twee dingen doen, namelijk ze opgraven of toedekken. Voor allebei geldt dat het voors en tegens heeft. Wanneer je gaat graven, kom je vaak een heleboel pijn, verdriet en ellende tegen. En als je het toedekt, loop je de kans dat het vroeg of laat op een andere manier naar buiten komt, via psychische of psychosomatische klachten. Dat is en blijft dus altijd een dilemma.

Op latere leeftijd kwamen bij mij herinneringen naar boven over angsten in mijn vroege kinderjaren, waaraan ik nooit meer had teruggedacht. Opeens werden het wel weer reële angsten en kwamen er heel wat herinneringen en "verdwenen emoties" boven.

Ik geloof nog steeds dat je heel veel (nare) herinneringen tijdens je slaap verwerkt, vooral tijdens de remslaap. "Rem" is een afkorting voor 'Rapid Eye Movement' (snelle oogbeweging). De laatste jaren worden bij angsttrauma's ook steeds vaker therapieën toegepast die daarop zijn gebaseerd, zoals de EMDR-therapie:
http://www.christaovergaauw.nl/emdr_therapie.htm

Een paranormaal genezer vergeleek onze hersens eens met een cd: alles wat je in je leven meemaakt wordt op die schijf gebrand, dus ieder detail blijft tot je dood bewaard. Maar omdat er zóveel informatie opstaat, moet je wel goed zoeken om iets terug te vinden...

Om concreet op jouw vraag terug te komen: wanneer je in je jeugd nare gebeurtenissen meemaakt, kun je jezelf -volgens mij- aanleren om die herinneringen (en de bijbehorende gevoelens) te verdringen of te negeren. Ik denk dat je na verloop van tijd, min of meer automatisch, datzelfde mechanisme toepast bij gebeurtenissen die wél leuk zijn. Ook die ga je dan, onbewust, minder intens beleven zodat ze minder impact hebben en je ze dus sneller vergeet. Maar ach, dat is een eigen theorie, hoor...

Ik denk inderdaad ook dat ingrijpende gebeurtenissen altijd op je 'interne harddisk' bewaard blijven. Hoe je geest ermee omgaat, da's een heel ander verhaal. Dat dingen 'uit zelfbehoud' worden vergeten, daar kan ik me helemaal in vinden. En dat ze later, wanneer de persoon in kwestie sterker in zijn/haar schoenen staat, toch boven komen om verwerkt te worden.
Wat mij echter intrigeert, is dat je zegt ook leuke dingen te vergeten. Vind je soms onbewust dat je het niet waard bent om je die dingen te herinneren? Let wel, ik zeg niet dat het zo is, ik vraag het me alleen maar af.

Nee,je kan je herinneringen niet uitwassen.Nooit meer aan denken lukt best,maar er komt een moment dat de flashback beginnen zonder dat jij dit wil.Dat ontstaat zomaar door herkenning in een film,een tekst of iemand verteld een verhaal enz.Die zijn niet weg te krijgen.Hoe je daarmee omgaat is alsmaar wegslikken en opnieuw beleven,keer op keer.Alles blijft in je onderbewustzijn en komen op de vreemdste momenten terug,het verdringen van trauma's is een groot voorbeeld.

Je kan zodanig iets ernstig meemaken, dat je het inderdaad vergeet, maar het slaagt op in je onderbewustzijn. Maar dat kan na zovele jaren naar boven komen, dat je je dingen terug kan herinneren.
Persoonlijk vind ik trauma's , dat het zeer erge dingen zijn, want anders krijg je ook geen trauma.
Psychologische toestanden.

Toegevoegd na 1 minuut:
Er zijn veel mensen die getraumatiseerd zijn, zonder ze het zelf weten.

Toegevoegd na 3 minuten:
Het komt erop neer als je het ( denkt) te vergeten zijn, dat het niet het geval is.

De tijd heelt alle wonden maar als je hele nare dingen hebt meegemaakt vergeet je ze nooit. Dit heb ik uit eigen ervaring.

Je weet vaak wel dat er iets is gebeurd maar de exacte details kunnen vervagen of ver weg op de achtergrond raken zelfs weg zijn .
T Is een soort automatische zelfbescherming , vechten, vluchten ,of bevriezen .
Omdat je hersens als je heel jong bent het nog niet kunnen behappen ,begrijpen ,snappen .

overlevings drang /instinct neemt het dan over heel byzonder je hele wezen gaat op de automatische piloot stand .


Dit kan heel lang goed gaan , totdat je op een totaal onverwachts moment vaak nav van een gebeuren je danig uit balans raakt .
En je evt bij de hulpverlening terecht komt .
Hoeft dus niet altijd .!
Is afhankelijk van de draaglast en draagkracht .