Wat is er aan de hand?

Ik wil normaal zijn, maar dat lukt me gewoon niet. Ik weet hoe het moet, maar uitvoeren werkt niet. Alles wat ik probeer is vaak een teleurstelling, waardoor ik snel in een negatieve spiraal terecht kom. Psycholoog is inderdaad een goed idee. Heb al een verwijsbrief, omdat ik vermoed dat ik ADD heb. Dus zal alles eens laten onderzoeken.

Goed plan.

Ben paar weken terug naar de huisarts gestapt. Heb een verwijsbrief gekregen, maar enorme wachtlijsten overal. Herken mijzelf heel erg in ADD. En ik wordt er gek van. Ik wil weten wat er aan de hand is en ik hoop eerlijk gezegd ook zo dat het ADD is. Dan heeft het een naam. Dus dit zou dus wel een deel met add te maken kunnen hebben?

Ici, absoluut! Een deel? Bijna alles! http://www.levente.nl/hebikadd.htm

Die wachtlijsten bij Riagg zijn waardeloos. Mischien kun je naar een particuliere psych?

En dan heb je die sticker, en dan ? Dat betekent gewoon dat je zult moeten leren met je 'handicap' om te gaan. En dat moet je nu ook. Verandert dus niks, hooguit loop je het risico dat je het als excuus gaat gebruiken om je problemen niet aan te pakken, en dat schiet niet op natuurlijk.

Ik weet dat ik heel veel overeenkomsten heb met ADD. Maar dat dit ook weer zou kunnen komen door ADD. Langzamerhand vallen er steeds meer puzzelstukje op de plek en wordt het steeds wel duidelijker dat er iets aan de hand is met mij. Niks lui. Ik baal ontzettend van die wachtlijsten. Ik wil graag weten waar ik aan toe ben. In september start ik met een HBO opleiding en hoop natuurlijk in aanmerking te komen voor extra hulp. Ze zeggen dat particulier erg duur is. Jij enige ervaring daarmee? Ik merk dat het steeds meer in de weg gaat zitten en ik mijzelf hele tijd loop af te zeiken. Ik wil er vanaf en ik wil me vrij voelen:O

Ik heb het zelf - in vrij ernstige mate- al is dat pas vrij laat gediagnosticeerd. Toen ik jong was heette het 'mbd-kind' (minimal brain damage), maar volgens mij komt het op het zelfde neer. Je hebt gewoon een extra uitdaging om met name verplichtingen en sociale dingetjes 'op niveau' te houden. Eerlijk gezegd moet je daar ook wel keuzes in maken en soms gewoon zeggen goed genoeg is goed genoeg, hoor. Lui ben ik allerminst en dom ook niet, maar mijn vriendenkring is inmiddels wel behoorlijk afgestemd op mensen die er tegen kunnen als ik geen kaartjes stuur, niet op verjaardagen kom en af en toe onverwacht voor de deur sta, en ze niet altijd in een opgeruimd huis kan verwelkomen. Werkt prima. Een betaalde baan is inderdaad wel een probleem ja ; dat weet ik ook bij mensen uit mijn omgeving met dezelfde aandoening. Ik ben gelukkig geen kostwinner, maar in de tijd dat ik mezelf nog wel moest bedruipen, wisselde ik wel regelmatig opzettelijk van baan om een beetje het heilige vuur er in te houden. Kortom ; je komt er niet vanaf, maar je moet het je niet in de weg laten zitten, maar kijken hoe je je weg zo kunt uitstippelen dat je er mee kunt leven. Het heeft namelijk zeker ook leuke kanten. Hulp kan ik me niet zo veel bij voorstellen. Ik zou alleen weer heel graag een huishoudelijke hulp willen (die weinig meer hoeft te doen dan koffie drinken en een beetje samen poetsen trouwens hoor, gewoon als stok achter de deur).Dat heb ik jaren gehad en dat werkte uitstekend. Ze zijn alleen heel moeilijk te vinden. Maar eerlijk is eerlijk : ook ik neig het nog wel eens als excuus te gebruiken als ik me weer eens helemaal heb aten afleiden door iets leukers als ik eigenlijk echt iets anders moet doen ;-)

Ik ben het eens met Marleen: Je hebt als volwassene weinig of niks aan die 'plakker op je voorhoofd'. Als je voor jezelf denkt dat het dan beter behapbaar wordt: laten testen. Zo niet: lekker laten zitten, zelf wat goede boeken erover lezen en werken aan de dingen die je herkent. Kijk eens op de website van Balans of van de NVA.

@ marleen. Ben het deels met je eens. Je reactie geeft mij ook een naar gevoel. Kan niet goed uitleggen waarom. Het blijkt zo te zijn dat heel veel add'ers blij zijn met de diagnose en ik begrijp dat heel goed. - Het zal voor mij sowieso als een opluchting komen. Dan ligt het aan mijn hersenen en niet aan mij luiheid enzovoort! Natuurlijk zal ik het niet als excuus gebruiken. Het geeft mij rust en ik kan dan in ieder geval in aanmerking komen voor extra hulp.

@ Marleen. Je 2e antwoord daar kan ik wat mee:D. Ik merk dat ik nog zoekende ben. Ik ben iemand die alles tot de puntjes moet hebben uitgezocht anders kan ik het niet laten rusten. Het is al een tijdje chaos nu en ik zoek orde in die chaos. Ik hoop doormiddel van een diagnose toch wat dicht bij de orde te komen.

Oei - perfectionisme en ADD gaan wel HEEL moeilijk samen. Je bent het beste af met een ' zesjes-mentaliteit' . Ik streef ook wel naar perfectie hoor, maar op al die gebieden waar me dat NIET lukt, laat ik me al heel lang de pis niet meer lauw maken. Wat niet gaat, dat gaat niet. Maar wat wel gaat, moet ook helemaal kloppen.

Haha herkenbaar. Ik moet misschien ook wat meer ontspannen en dingen nemen zoals ze zijn en niet zoveel van mijzelf eisen. Ik heb er een handje van alles de grond in te drukken en dat schiet natuurlijk niet op. Misschien nog tips voor sociale contacten? Hoe heb jij het aan ze uitgelegd dat je soms niet belt, niet smst enz:P?

^^Het blijkt zo te zijn dat heel veel add’ers blij zijn met de diagnose en ik begrijp dat heel goed. - Het zal voor mij sowieso als een opluchting komen. Dan ligt het aan mijn hersenen en niet aan mij luiheid enzovoort! Natuurlijk zal ik het niet als excuus gebruiken. Het geeft mij rust en ik kan dan in ieder geval in aanmerking komen voor extra hulp. ^^ precies daarom Ici !!!. Voor jezelf. JIJ verandert niet door dat etiket, liever gezegd "het weten waarom". Jij blijft dezelfde. Maar je kunt het plaatsen. En je snapt ineens waarom dingen gingen zoals ze gingen. Er gaan gewoon dingen anders bij iemand met ADD en dan kun je dat ook aan anderen in je omgeving uitleggen. Onzin om ineens ADD als excuus te gaan gebruiken.

^^Ik moet misschien ook wat meer ontspannen en dingen nemen zoals ze zijn en niet zoveel van mijzelf eisen. Ik heb er een handje van alles de grond in te drukken en dat schiet natuurlijk niet op^^ dat kan een reactie zijn op je leven tot nu toe. Je zult vaak van je ouders en op school en van mensen om je heen gemopper hebben gekregen of op je kop hebben gehad omdat je niet iets deed zoals het moest of zo. Dan ga je steeds beter je best doen om toch die goedkeuring te krijgen. Heel veeleisend voor jezelf. Word je doodmoe van.

Inderdaad bestevaer je snapt helemaal wat ik bedoel:D Het is bullshit dat volwassenen niets aan een etiket hebben. Ik denk dat dat heel persoonlijk is. Voor de ene wel en de andere niet. Heb al verschillende interviews gezien met mensen die op latere leeftijd een etiketje hebben gekregen en een deel was er maar al te blij mee! Al is een etiketje ook niet altijd heilig.. Voor sommige mensen is het juist een beperking.

@ bestevaer. Wat betreft je 2e stukje. Ook best herkenbaar. Echt elke keer loop ik tegen problemen aan. gelukkig begrijpt mijn moeder mij heel goed en zij denkt ook wel dat we wat aan de hand is. Doordat mijn neefje(zoontje van zus) gediagnostiseerd is met autisme(klassiek) zijn we anders tegen zaken gaan aankijken.

Ici, je zou eigenlijk met lotgenoten moeten kunnen praten op een forum of zo. Gewoon de herkenbaarheid waar je steun uit kunt halen. Waar je aan een half woord genoeg hebt om de ander te begrijpen en om begrepen te worden. Misschien nuttig: http://www.levente.nl/archiefmap/watdoetritalin.htm
http://adhdwatnu.eigenpage.nl/
http://www.12forum.nl/forum/?ID=3545
http://www.nl-menu.nl/zkn/?query=kenmerken%20add%20bij%20volwassenen

Thanks voor je tip. Ik heb al contact met mensen via het forum op sadd.nl. IK zal de andere website ook eens bekijken:D

Godzijdank kan ik mijzelf niet vinden in lage frustratietolerantie en verwend ben ik ook niet(tenminste niet dat ik weet). Maar inderdaad eerst bevestiging krijgen.Ik kan het wel allemaal in mijn hoofd hebben, maar misschien zit wel helemaal mis en is heel iets anders aan de hand.