Zou je zonder hulp kunnen stoppen aan de verslaving aan snijden in jezelf?

Dat denk ik niet, of in ieder geval, dat zal heel moeilijk worden.
Waarschijnlijk zullen je ouders niet boos worden als je het vertelt, en je graag willen helpen.
Stap naar een psycholoog, bijvoorbeeld, en veel sterkte ermee!

Toegevoegd na 2 minuten:
Je kan misschien ook naar een schoolpsycholoog gaan, als jullie die hebben bij jullie op school. Dat kan zonder je ouders, maar diegene kan je toch verder helpen.

Meestal snijden mensen zichzelf omdat ze met een probleem zitten wat ze niet weten op te lossen en lang niet altijd is men zich bewust van dat probleem.
Het is niet het snijden wat aangepakt moet worden maar het onderliggende probleem. Als je je daar niet van bewust bent heb je een psycholoog nodig om uit te vogelen waar de kneep zit.
Je kunt dus beter hulp zoeken, de kans dat je het zelf op kan lossen is te verwaarlozen.

Ja dat kan, maar ben je daar sterk genoeg voor? Automutilatie is een ziekte, en bij ziektes hoor je geholpen te worden. Ik begrijp dat je niet naar je ouders durft te gaan, maar zij zullen vast en zeker niet boos worden en zullen je willen helpen.
Weet jij waarom je snijdt?
Vele jongeren snijden of pijnigingen zichzelf doordat ze erg in de knoop zitten. De pubertijd is hier een belangrijk oorzaak voor, een jongere raakt door het minst of gerinste down en dit leidt op lange termijn tot depressiviteit. Natuulijk spelen andere factoren ook een rol bij.

Automutilatie komt dus doordat mensen zo erg down zijn, zo enorm veel innerlijke pijn hebben dat ze dat op een andere manier willen voelen. Ze zetten hun innerlijke pijn als het ware om in lichamelijke pijn.
Maar dit is geen oplossing! Misschien voel je je even opgelucht, je hebt het gedaan!, maar daarna zul je je weer rot voelen en zelfs misschen meer dan ervoor.
Ik raad je aan dit tegen jouw ouders te zeggen of misschien een vertrouwenspersoon op school, of iemand anders die je goed vertrouwd. Blijf hier iniedergeval niet mee zitten!!

En om even terug te gaan naar of je zelf kunt stoppen. Probeer je frustraties en verdriet op een andere manier te verwerken.
-Houdt bijvoorbeeld een dagboek bij(helpt echt goeed!!), schrijf gedichten of teksten/liedjes.
-Draag een elastiekje om je pols en als je de neiging hebt om weer te snijden, trek dan aan dat elastiekjes, tel tot tien en bedenkt dat het niet goed is om te snijden
-haal ALLE scherpe spullen uit je kamer en in de buurt weg!
-bedenk dat het mooi weer is en dat je niet wilt dat straks mensen jouw sneetjes zullen zien, hier gaan vervelende vragen over komen
-praat er met anderen over, je vriendinnen, en laat hun jou controleren op sneetjes.

Heel veel succes!! En sowieso dat je hier hulp om vraagt betekent dat je sterk bent en je het snijden wilt overwinnen! Je kan het!!

Om zonder hulp van een verslaving af te komen lukt alleen wanneer je sterk in je schoenen staat. Je moet ECHT willen en heb je wilskracht, kun je afzien en ben je overtuigd dat je het niet meer moet doen, dan alleen zal het je zelf lukken.
Een verslaving is een dwang die je jezelf oplegt en waar je aan gewend raakt. Je mist het als je ermee zou stoppen en dat hersenproces dat zich in je hoofd genesteld heeft en je gevoel, behoeftes aanstuurt, dat is moeilijk zelf weg te krijgen. Daarom is er meestal iemand nodig die je op de goede weg brengt, die ingrijpt, stuurt en steeds weer waarschuwt en vermaant wanneer je de fout ingaat maar heel belangrijk! je ook beloont met complimenten wanneer het wel goed gaat. Dit stimuleert je om door te gaan en over de grens te komen waarin je de nare gewoonte achter je kan laten. Je zult dan ook een beloning zien in de vorm van een gave huid en een goed gevoel over jezelf. Denk alleen eens aan de littekens die achterblijven en waar je altijd spijt van zult hebben als je ouder bent en dan beter in je vel zit en misschien wel verliefd raakt. Dan wil je niet vol littekens zitten toch?
Je bent nu nog jong dus doe er iets aan! Loop niet rond met die gevoelens en bijt door de zure appel heen en PRAAT! Je ouders zullen best wel iets vermoeden enzijn misschien opgelucht dat je er eindelijk over praten wilt.
Ga anders eens naar de huisarts en die kan je uitstekend adviseren. Hij heeft beroepsgeheim dus zal het zonder jouw toestemming niet door vertellen.

dit heet automutilatie. dit kan je niet zelf de baas, het is namelijk een verslavend copingsysteem. verslaving klinkt wellicht eng, maar het betekent dat het een reden heeft en behandelbaar is.

ga naar de huisarts en leg het voor.

sterkte

Dat kan... Ik spreek uit ervaring.. 4-5 jaar verslaafd geweest.. zelf bovenop gekomen.. Wat voor mij de oplossing was: Een beter leven.. een andere uitlaatklep.. praten.. Ipv je troost zoeken in het mes.. je pijn uiten.. Mocht t nou niet lukken dan heb ik 1 goede tip: Pak een lap bevroren vlees uit de vriezer en houd dit maar eens 2 min vast;) Het enigste wat je met snijden bereikt is een hoop nare littekens, en de pijn.. is nog niet weg..

Veel sterkte..

Ik weet niet of je zonder hulp kan stoppen.
Ik ben alleen bang dat het heel moeilijk wordt.

Jammer dat je met dit probleem niet naar je ouders kan gaan. Maar is er niemand anders die jou kan helpen?

Je kan bellen of chatten met de kindertelefoon bijvoorbeeld. Misschien zie je jezelf niet meer als kind, maar ik denk dat ze je wel kunnen helpen!

Of zoek iemand anders. Een leraar of lerares die vertrouwt? Een tante of buurvrouw? Iemand!

Misschien kan je zonder hulp stoppen, maar als je hiermee begonnen bent, dan heb je een groot probleem. Je doet dit niet zomaar. Als je stop met snijden dan ga je misschien iets anders doen.
Ik weet zeker dat je hulp nodig hebt.
Zoek die!
Probeer het niet langer alleen op te lossen.
Ga nadenken wie je vertrouwt en aan wie je hulp wilt vragen. Misschien kan die persoon niet alles voor je oplossen, maar kan hij of zij je verder helpen...

Dikke knuffel en ik wens je veel succes!!!

Dit is een ernstige vraag, het is zelfs heel positief dat je deze vraag stelt.....dat is al een eerste stap in de goede richting.
zelfverwonding werkt verslavend!
Alleen is het bijna onmogelijk, om het op te lossen, laat me zeggen ONMOGELIJK!!!
Neem contact op met hieronder vermeld....bron.
En ja, ik zou in jou plaats met je ouders proberen te praten, lukt het niet, kun je misschien je probleem aan andere mensen vertellen?
Laat die dan misschien met je ouders praten of zo....
Maar neem AUB contact op met de mensen die daar voor gespecialiseerd zijn!!!
Deze vraag die je stelt, heeft veel invloed!
Proficiat om het te durven vragen.
je weet van jezelf dat je hulp nodig hebt.
Ik geef je veel moed, en sterkte!!!

Toegevoegd na 1 minuut:
HELP JEZELF, met contact op te nemen!