Hoe kan ik mijn gedachten veranderen?

Dit moet je heel goed aanpakken als je hiervan af wil. Je niet beseffen dat het een proces is en dat je niet 'van het ene op het andere moment' niet meer bang kunt zijn.

Vaak zullen je angsten niet realistisch zijn. Het scenario dat je dan voor ogen hebt kan bijna niet gebeuren. Dat betekent niet dat je angst niet echt is hoor, maar de kans op op zo'n scenario is nihil.

Als je een vertrouwenspersoon hebt zou je daarmee dit soort zaken kunnen bespreken. Hij/zij kan je dan de bevestiging geven dat je angst ongegrond is. Door besef op te bouwen dat je angst geen fundament heeft zal deze uiteindelijk afnemen. Ook is in dat geval veel oefenen goed voor je, want fan bouw je hier snel en veel ervaring nee op.

Paniekstoornissen zijn vervelend. Hier kom je alleen van af zodra je gaat relativeren. Helaas is dat super moeilijk omdat het juist ontstaat doordat men niet voldoende relativeerd.
Je kan die therapietechniek gebruiken, maar uiteindelijk kom je altijd op hetzelfde neer. Tenzij je niet bang bent voor de dood, werkt dat prima. Maar ik ga er stiekem vanuit dat je liever gelukkig leeft. Dan moet je daar naartoe werken. Ik heb een paar tips die je kan gebruiken, ze zullen echt niet allemaal werken. Dat is echt per situatie en persoon verschillend;

Je kan beginnen met het herkennen van je paniekaanval. Een aanval bouwd zich op in fases. Voordat je de ergste paniekfase in gaat heb je de fase dat je jezelf dingen aanpraat. Dit is de fase waar je bij stil moet staan.

Als je eenmaal door hebt wanneer jouw aanvallen beginnen kan je op dat punt stil staan bij je eigen woorden en dit relativeren. Bijvoorbeeld; je krijgt het gevoel dat die man die achter jou loopt je achtervolgd (begin van paniek aanval) hiena bendenk je je vaak wat hij eventueel zou kunnen doen. Dit laatste stuk is vaak op onwaarheden gebasseerd en dit moet je zien te relativeren. Waarom zou hij je iets willen doen? Moet hij niet toevallig naar dezelfde winkel? Dat soort dingen.
Als dit nou niet werkt, helpt het vaak om tr stoppen met hetgeen wat je aan het doen bent. Even stilstaan, ogen sluiten en diep zuchten werkt soms ook gewoon. Ook dit kan je pas doen als je de paniekaanval voelt aankomen.
Veeder helpt het soms om afleiding te zoeken. Herken hij onderwerpen waar je van in paniek kan raken? Dan kan je deze ontwijken door snel iets anders te doen.
Het volgende is vervelend, zal je waarschijnlijk al 100x gehoord hebben, je praat jezelf super makkelijk dingen aan. Maar lastiger dingen af. Je kan ook vol blijven houden dat je het jezelf aanpraat, wel mee valt en onzin is. hoe vaker je het jezelf zegt, hoe meer je het gaat geloven. Heel bizar, zal ik ook pas gaan proberen als je daar klaar voor bent en denkt vol te houden. Succes!

Wat mij heel erg heeft geholpen is een kantelpunt. 1 van die doemgedachten vertelde mij dat iemand me ging doodschieten. Dat was zodanig onredelijk dat het ook meteen ongeloofwaardig werd.
Vanaf dat moment ben ik elke doemgedachten gaan controleren. Want er zit ZOVEEL onzin tussen. NIETS klopt, echt helemaal NIETS.

Langzaam maar zeker ben ik meer gaan relativeren en uiteindelijk zijn er nagenoeg helemaal geen doemgedachten meer. Want ik herken ze nu ook vanaf het moment dat ze beginnen en niet meer nadat ik al een kwartier ermee bezig was.

Praat er ook over. Want anderen kunnen je vertellen dat het onzin is. Je gedachten zijn niet reëel.

Doemgedachten heb je alleen maar om je af te leiden voor je eigen verdriet en pijn. Het is een afleidingsmethode!!!
Het enige doel is om je van iets dieps in jezelf af te leiden. Zodat je dat niet meer hoeft te voelen. Daar heb je dan ook geen tijd meer voor, want die doemgedachten nemen alles in beslag. Ook letterlijk ALLES.

6 Jaar therapie en het helpt je niet....
Ik weet niet welke vorm van therapie je krijgt, maar als het niet werkt, misschien wordt het dan tijd om iets anders te gaan proberen?
Ik las bij een andere vraag van je, dat je belangstelling hebt voor emdr. Is dat niet iets voor je?

Gedachten zijn niet meer en niet minder dan gedachten. Die kunnen veranderen, omgebogen en helpend worden, die kan JIJ veranderen. Ze zijn namelijk van jou en van niemand anders.
Ik denk, dat wat je schrijft bij je toevoeging, en heel goed begin is. Je moet het dan ook wel echt 100% geloven!

Er zijn methoden/therapieën om gedachten te veranderen, bijvoorbeeld cognitieve therapie. Waar ik veel aan heb gehad is het volgen van een cursus Mindfulness. Daarbij leer je bewust te leven in het nu en op een andere manier om te gaan met gedachten, ook angstgedachten.

Ik wens je heel veel succes met de uitdaging en je zoektocht!

Cognitieve therapie is erg bruikbaar bij het veranderen van gedachten. Je begint het jezelf "betrappen" op gedachten die niet waar zijn en waar je niets aan hebt.
(daar was je al mee begonnen) vervolgens vervang je deze door gedachten die wel kloppen, uiteindelijk door gedachten die jezelf motiveren en een beter gevoel geven. Dit proces kan jaren duren maar het is heel praktisch en werkbaar.

Je zou dit zelfstandig kunnen proberen, maar bij een paniekstoornis is ondersteuning van een therapeut wel wenselijk.

http://www.e-psychiater.nl/html/psychiatrie/paniekstoornis.php

Als je muziek luisterd is dat misschien een goede afleiding, probeer dat maar eens

wat vreemd dat ze je niet verder kunnen helpen na al die jaren.
het is idd wel mogelijk om van die gedachten af te komen, zolang je ze maar niet op zo'n manier accepteert dat het bij je hoort (je hier bij neerlegt)
ik hoop dat ook niet dat je het standpunt van je psyh overneemt..... een wanhoopspoging. bijzonder vreemd voor iemand die JUIST in dit vak zit!
je bent in ieder geval niet nutteloos bezig geweest. je bent niet van je angst af, maar je weet wel heel duidelijk wat er niet helpt. als je er ook een vinger op kan leggen WAAROM het niet helpt kan je dit als handvat gebruiken voor je verdere stappen.

aangeven dat je bang bent is prima natuurlijk, maar er veel over praten kan ook betekenen dat je het zelf in stand houdt.

ik denk dat je de confrontatie aan moet gaan. ga je ergens heen en vind je het eng schrijf dan op wat je eng vind en waar je bang voor bent. probeer je niet door je angst te laten leiden, en onderneem wat je zelf wil doen (even los gezien van die angst, dus puur wat wil JIJ zelf)
als de missie is volbracht en je bent weer op adem pak dan je opgeschreven angsten erbij.
wat is hier van uitgekomen? wat is realistisch? wat is uitgekomen? sta je de volgende keer weer voor een soortgelijke situatie haal dan deze keer terug in gedachten. besef dat je jezelf bang maakt, maar focus je op de afloop, en dat veel dingen echt ongegrond waren.

zo kan je jezelf met de neus op de feiten drukken en inzien dat je het jezelf echt heel erg moeilijk maakt zodat je misschien meer motivatie kan vinden (krijg het idee dat het na al die jaren en pogingen soms wat zoek is)
wees lief voor jezelf en leg de lat niet te hoog. natuurlijk wil je veranderingen en je werkt hier ook hard aan. de juiste hulp heb je nog niet kunnen vinden, maar dit ligt niet aan jou. de angst is er nu, maar probeer je hier niet tegen te verzetten of het zodanig je leven te laten beïnvloeden dat je jezelf dingen ontneemt. ga de confrontatie aan en maak er een leer moment van.

ik weet niet of je oefeningen hebt gehad om je ademhaling rustig te laten verlopen en je te ontspannen? dit kan ook zorgen voor rustpunten tussendoor.

ik hoop echt dat je een manier gaat vinden om het onder controle te krijgen en je angsten naar de achtergrond verdwijnen. ik gun het je van harte om zonder spanning te genieten van het leven.
wellicht is het verstandig om een andere psycholoog in te schakelen, of doelgerichte hulp hierbij.

ik wens je heel veel succes en sterkte!

dit gaat raar klinken maar belangrijk is van het leven te genieten, probeer bij alles wat je doet 200% te genieten, op die manier ben je in vrede met je lichaam, natuurlijk is het nog geen tijd om dood te gaan, maar mocht het zo zijn heb je er dan vrede mee?
waarschijnlijk niet. als je zorgt dat je 200% geniet, kan je met trots zeggen dat je een geweldig leven hebt gehad, waardoor de angst van een rampscenario afneemt.

vele mensen beseffen het niet, maar de angst van een slecht leven zou eigenlijk groter moeten zijn dan de angst voor een ramp

mijn mening hier over: liever jong gelukkig en dood, dan oud en ongelukkig leven

ik weet het klinkt cru maar voordat iemand hier negatief op gaat posten, denk er is goed over na wat hier staat?
je weet je dat het klopt ;) its all about acceptation

Weet je dat er een expertisecentrum voor is? Het valt onder GGZ-centraal en heet Marina de Wolfcentrum.